|
მე როგორი ვარ?გეტყვით…წითურთმიანი,შავთვალება,მორცხვი,დაბნეული და "აჩკარიკა” გოგო:(ამის გამო კლასელები ან თუნდაც სხვა იდიოტები მუდმივად დამცინოდნენ:@მაგრამ ერთ ყურში შეშვება და მეორედან გამოშვება საუკეთესო საშუალებაა:)ვგიჟდები წიგნებზე(კიდევ ერთი მიზეზი,რის გამოც დაცინვის საგანი ვხდები)სულ ბიბლიოთეკაში ვზივარ,ლამის იქ გადავიდე საცხოვრებლად:)მოკლედ ალბათ ჩემზე მცირე შთაბეჭდილება შეგიქმენით და იმ სულელებივით მასხრად არ ამიგდებთ:*
გათენდა.ავდექი.სანამ სათვალეს ვიპოვიდი რამის კისერი მოვიტეხე.უცებ ჩემი ძმა შემოვიდა
-წყლიან ჭიქაში უნდა ჩააგდო და ტუმბოზე დადო ხოლმე
-ოხ დილიდან ვხუმრობთ?
-აბა რაა
-დამეკარგე აქედან ეხა-და გავეკიდე როგორც კი სათვალე ვიპოვე,მაგრამ გიჟივით გავარდა ოთახიდან.როგორ მიყვარდა ეს დებილი ბავშვი,ცოტა ნერვებს კი მიშლიდა,მარა მაინც…
ვერ გადავწტვიტე რა ჩამეცვა.შარვლებს ვერ ვიტან,მაგრამ დღეს კაბის ხასიათზე არ ვიყავი.ხანდახან თავი მართლა შერეკილი მგონია,გოგო და შარვალი არ უყვარდეს…
მოკლედ ტანსაცმელში ჩავიტენე და სახლიდან კისრისტეხით გავვარდი.
სახლთან ანჩო უკვე მელოდებოდა
-როგორ ხარ ნინ?
-როგორ ვიქნები ამ მთავრობის ხელში
-ჰა ჰა ჰა
-არ გაგეცინა ხო?კაი თემა შეცვალე-ამაზე კი გამიღიმა და ალაქლაქდა
-გოგო ეხლა სკოლაში რო რაღაც პროექტს ვაკეთებთ ცხოველთა დაცვაზე ხო იცი?
-კი მაგას რა დამავიწყებს და რატო მეკითხები?
-რატო და წინასწარ გაფრთხილებ გიგანტური პანდის ფორმას მე არ ჩავიცვამ!
-ესღა მაკლდა…ეხლა სხვა მიზეზი მიეცემათ…
-ვის?
-კაი დაიკიდე
-ნინი ეს რა სიტყვა წამოგცდაა?
-მოიცა თქვენ მე მონაზონი ხო არ გგონივართ,არა იმიჯი უნდა შევიცვალო რააა,სერიოზულად
-ნინი გამაოცეე..გინდა დაგეხმაროო?ხო იცი ეგ საქმე მეხერხება
-კაი არაა პრობლემა,დამეხმარეეე:Pოღონ პირსინგებს, ტატუებს და ეგეთ რაღაცეებს არ გავიკეთებ წინასწარ გეუბნები
-არაა?კაი მაშინ მე ვერ დაგეხმარები
-რააა?
-ვხუმრობ გოგო ჩემი best friend-ისთვის რას არ გავაკეთებ,როდის წავიდეთ?
-ალბათ ზეგ ,ამ დღეებში არ მცალია
-ბიბლიოთეკაში მიდიხარ ხო?
მე შემრცხვა
-მერე რაა:P დამპალოო
ამ ტლიკინში მივაღწიეთ სკოლამდე.იქ ნაცნობი სწერვა როჟები დამხვდნენ როგორც ყოველთვის…
ბიოლოგიაზე მასწავლებელმა "გვახარა”:
ვინც პროექტში იღებს მონაწილეობას,მოემზადეთ,დღეს ქალაქში გავდივართ და ფორმებიც არ დაგავიწყდეთო.მერე ყველა ჯგუფს სათითაოდ გამოკითხა ვინ რის ფორმას იცმევდა.როცა ჩემზე მოვიდა ჯერი,სულაც არ გამკვირვებია იქ მჯდონი ერთუჯრედიანების რეაქცია|-(
გაკვეთილების შემდეგ ძლივს ჩავტენე ფორმა ჩანთაში და წავედით.რა სჭირო იყო შუა ქალაქში ბოდიალი და საერთოდ ყველაზე უაზრო საქმე სულ მე რატომ უნდა მეკეთბინა?ნერვებზე ავითხარე…
არ მახსოვს სად გამოვიცვალე,მოკლედ პანდის ფორმით დავბოდიალობდი,კიდევ კარგი სახე არ მიჩანდა,თორემ…მოდიოდნენ 2 წლის ბავშვები და სურეათის გადაღებას მთხოვდნენ.თავი დისნელი ლენდში მეგონა… მოკლედ ოღონდ იქაურობას მოვშორებოდი და არ ჰქონდა მნიშვნელობა,სად წავიდოდი.გამოვცდი მასწავლებელს,კლასს და მხოლოდ მაშინ აღმოვაჩინე,რომ რუსთაველზე უაზროდ დავეხეტებოდი,ხალხი გაოგნებული მიმზერდა,ალბათ ფიქრობდნენ ამან გააფრინაო…O.M.G.უცებ ბიჭების გროვა მოვიდა,ისეთი გამწარებული ვიყავი ,ყველას თავს წავაცლიდი ალბათ:@
-მმმ პანდის ფორმა რატო გაცვია?
-გორილების გაუთავდათ და მაგიტო
სიცილი ატეხეს,კიდევ კარგი როჟა არ მიჩანდა,მე ხომ "მორცხვი”გოგო ვიყავი და მთლიანად გავწითლდი
-დაახვიეთ რა-მივაძახე და მაშინვე დავუბრუნდი კლასს.ერთის სახე მაინც დამამახსოვრდა,რომელმაც კითხვა დამისვა,მომავალში აუცილებლად ვანანებდი, იდიოტი.ისე სიმპო კი იყო,მაგრამ ახლა ამის დრო არ მქონდა.
როგორც იქნა მივაგენი სახლს,ისეთი გამწარებული ვიყავი ,ფორმა უნდა დამეწვა,მაგრამ ვიფიქრე მე ხო არ გავუბერე-მეთქი და თავი დავანებე.კომპს მივუჯექი და დაველოდე…ველოდე…ველოდე,ჯანდაბა ჩართვა დამავიწყდა .ამ ბოლო დროს სულ გამოვშტერდი:Dსაინტერესო რომ ვერაფერი ვიპოვე,ბიბლიოთეკა,ჩემი მეორე სახლი გამახსენდა და იქ გავაბოტე.დავძვრებოდი თაროებს შორის და რამე საინტერესოს ვეძებდი,გამოვიღე წიგნი და თაროს მეორე მხრიდან შემოჭედილი სიფათი მეცნო.ის ბჭი იყო პანდა რატომ ხარო თუ რაღაც ეგეთი რომ მკითხა.წიგნი მანამდე დავაბრუნე თავის ადგილას ,სანამ დამინახავდა,არადა გულის სიღრმეში მინდოდა,რომ დავენახე…
-შენ პანდა არ ხარ?-როგორც ჩანს ხმა დაამახსოვრდა,ჯანდაბა…
-რამე მეტყობა?
-რავი არაა
ქალი გაშტერებული გვიყურებდა ,აბა რას იფიქრებდა,ბიჭი გოგოს რომ ჰკითხავს შენ პანდა არ ხარო:D
-არა აშკარად შენ ხარ,ხმაზე გიცანი,თანაც კარგი მახსოვრობა მაქვს
-გილოცავ შენ გამოიცანი დეგენერატო-ისე ვითხარი გოგო რომ love-ს უბრაზდება და გამოვვარდი.მინდოდა რომ სახეც არ დამახსოვრებოდა,რადგან ეს კარგს არაფერს მომიტანდა…
-მოიცა-გავიგონე უკნიდან ყროყინი
-რა ჯანდაბა გინდა?
-ჯანდაბა არა, მაგრამ მე იკა მქვია
-სახელი გკითხე?
-რატომ ასე უხეშად ქალბატონო?-გაიცინა
-ჰა ჰა ჰა ვიხუმრეთ?
-წიგნი მოგიტანე იქ დაგრჩა და…
-მადლობა და მშვიდობით,ისე არ მეგონა შენნაირი თუ ბიბლიოთეკაში დადიოდა
-ჩემნაირი?როგორი?
-როგორიც…ბატო
-ააა ის გეწყინა პანდაზე რო გკითხე?
-ძლივსს…მადლობა ღმერთო ერთუჯრედიანებსაც რომ მიეცი ცოტაოდენი ტვინი
-კარგი ბოდიში თუ რამე გაწყენინე,ძაან საყვარელი ბავშვი ჩანხარ
-სიტყვებიი!!!!!
-კაი ბოდიში ბოდიში…ისა.. არ გინდა გაფეში დაგპატიჟო?
-შვილო არც კი გიცნობ და რა კაფეზეა საუბარი?
-ხოდა იქ გაგიცნობ
-ალბათ მართლა გავგიჟდი,კარგი წავიდეთ მაშინ…
იკა არც ისეთი,სულელი,თავში ავარდნილი იდიოტი გამოდგა,როგორიც მეგონა,მომეწონა კიდეც კაი როჟა ჩანდა
-ოოოოოო-ამოვიოხრეე
-რა მოხდა?
-ხვალ იმიჯს ვიცვლი-რა უაზრო პასუხი იყო…მაგრამ ცოტა მართლა მეშინოდა
-ოჰოო,ხვალ ბიბლიოთეკაში რომ მიცნო ხელში წითელი ვარდი და გაზეთი მეჭირება
-ჰა ჰა ჰა
-ანუ არ იყო სასაცილო?
-არა !სრული სერიოზულობით ვუპასუხე
გაგვეცინა…
ბოლოს როგორც ჯენტლმენს შეფერის სახლამდე მიმაცილა|-(
-კაი აბა ჰეეეე ხვალინდელ დღეს მოუთმენლად დაველოდები
-დაელოდე არსად გაგექცეს-ჩუმად დავიჩურჩულე ,ისე რომ მას არ გაეგო,როცა უკვე სახლისკენ მივაბოტებდი
გათენდა შაბათი.
-აუუუუ მეშინია-ვუთხარი ანჩოს როცა მანქანაში ჩავჯექით
-კაი გოგო ნუ პანიკიორობ,უბრალოდ სათვალის მაგივრად ლინზებს ჩაისვამ,თმას მოიწესრიგებ,სტილს შეიცვლი და ეგაა
-ხო ეგაა სხვა კი არაფერი|-(
მოკლედ ცხოვრებაში ისე არაფრის შემშინებია,როგორც ლინზების…ყველაზე ცუდი უკვე უკან მოვიტოვეთ და ტანსაცმლის ბუტიკებში დავრბოდით,მერე თმა "შევისწორე”(მაგრამ დიდი განსხვავება ვერ ვნახე)ბლოს სარკეში ჩავიხედე და "ნიჩივო”გოგო ვიყავი ხო იცი…როცა სახლში ვბრუნდებოდი "ემოციურად დატვირთული” დღის შემდეგ ,ბიბლიოთეკა გამახსენდა,ბიბლიოთეკის გახსენებაზე -იკა და მე გამიხარდა…რატომღაც…
ახლა უკვე იკას ვეძებდი და არა წიგნს,ბოლოს როგორც იქნა დავინახე,წინ გავიარე მერე გამოვიარე კიდე გავიარე,მაგრამ რეაქცია ნოლი…
-ალოოოო
გამოთაყვანებულმა შემომხედა
-პანდა?
-ვაიმე პანდას ნუ მეძახი ნინი ვარ მე!!
-ოჰოოო-და წრე შემომიარა
-ჯერ არ მოვმკვდარვარ
-რა მაგრად გამოიყურები.მაგარია…
ვფიქრობდი რა მეპასუხა…მაგრამ ვერ მოვიფიქრე,დებილივით ვუყურებდი.
ბოლოს გაჩერდა,სარიოზული სახე მიიღო და დაიწყო:
-ნინი არ მინდა იფიქრო,რომ გარეგნობის შეცვლის გამო გეუბნები ამას,უბრალოდ იმდენად საყვარელ გოგოდ მომეჩვენე,რომ პანდის ფორმაშიც კი მომეწონე,ან შეიძლება შემიყვარდი კიდეც…
ამას რომ ამბობდა თავი დახრილი ჰქონდა,რომ დაამთავრა დამნაშავესავით შემომხედა.მეე პირი დავაღე რაღაცის სათქმელად,მერე მოვკუმე მერე ისევ გავაღე და ვთქვი:
-ისე შეიძლება მეც მომწონდე ან მიყვარდე,მაგრამ ხომ იცი სიყვარულიდან სიძულვილამდე ერთი ნაბიჯია
-მერე?
-მერე წავალ და ცოტას გავივლი!-შევბრუნდი და წასვლა დავაპირე,მაგრამ მან შემომაბრუნა დაა…მერე როგორც ხდება ხოლმე:D
მე უარესად გამოვდებილდი და უაზრო გამომეტყველება მივიღე…
-ანუ მე მაქვს ერთი "კი” ხომ?-მკითხა
-კი !შე დეგენერატო!-ვუთხარი და მოვეხვიე
გზაში გადავწყვიტეთ,რომ დღეს საღამოს იკასთან უნდა ავსულიყავი,მისი მეგობრებიც იქნებოდნენ და მოკლედ…
რომ მივედი კარი იკამ გამიღო
-დანარჩენები სად არიან?-ვკითხე
-ყველამ რაღაც მოიმიზეზა ამიტომ არ მოვლენ
-ისეთი გრძნობა მაქვს,რომ არც არავისთვის გითქვამს
იკა გაწითლდა…
-ოჰო რა მაგარი სახლიააა
-ხო რავიცი,აიი აქ დაჯექი და ცოტა ხანში მოვალ,რამეს მოგიტან-და სამზარეულოსკენ გავარდა
-უყურე ოღონდ არ ჩართო-გამომძახა სიცილით
მეც გამეცინა.რაღაც ფილმი ვიპოვე ,მერე ისიც მოვიდა ჩიფსებით ხელში და მთელი საღამო ასე გავატარეთ.სხვათაშორის კარგი იყო…ფილმის დროს იკა ხელის გადახვევას ცდილობდა ,როგორც ბიჭებმა იციან ხოლმე
-იკა რა დებილი ხარ-ვუთხარი გაწითლებულ ბიჭს და ხელი ძალით დავახვევინე.ამის მერე არაფერი მახსოვს. იკას ხვრინვამ გამომაღვიძა,დივანზე ჩაგვძინებოდა თურმე.
ვაიმე დედაჩემი მომკლავდა,ბოლოს მოვიფიქრე ვითომ ანჩოსთან დავრჩი და დარეკვა დამავიწყდა,არ დაიჯერებდა,მაგრამ სასჯელს ცოტათი მაინც შემიმსუბუქებდა.იკას წერილი დავუტოვე და სახლში გავვარდი.იქ ნამდვილი ჯოჯოხეთი მელოდა
გნაჩენი:ერთი თვე სკოლის გარდა არსად უნდა მევლო,არც ბიბლიოთეკაში და რაც მთავარია-აღარც იკასთან;(როცა ეს ამბავი მოვუყევი,გადაირია,მეც მწყინდა,მაგრამ სხვა რა უნდა მექნა…
საღამოს უკვე დაძინებას ვაპირებდი,რომ ფანჯარაზე ვიღაცამ დააკაკუნა,მე კარისკენ გავვარდი,მაგრამ მივხვდი,რომ ხმა ფანჯრიდან მოდიოდა.გამოვაღე და რას ვხედავ?იკას გამწარებულ სახეს
-ბიჭო შენ სულ გადაირიე?რო ჩავარდნილიყავი?(მართალია პირველ სართულზე ვცხოვრობდი,მაგრამ მაინც)
-შემომიშვი,თორემ მართლა გადავვარდები
ფანჯარა ფართოდ გავაღე.რემბოსავით შემოვარდა და ჩამეხუტა.ხან რა ვაკეთეთ,ხან რა,მთავარია რომ ორივეს გვიხაროდა მაინც ერთად რო ვიყავით
ასე გძელდებოდა მთელი ერთი თვე.ყოველ საღამოს მოდიოდა,მეხუტებოდა მელაპარაკებოდა,მაცინებდა,სიყვარულს მეფიცებოდა და ეს ყველაფერი მანამ ხდებოდა სანამ დედაჩემის ნაბიჯების ხმას არ გავიგონებდი მას ისევ წყვდიადში გავისტუმრებდი…
P.S გოგონა.ჯი-დან არ დამიკოპირებია (ბასტი ბუბუ)-ჩემი დაქალია რომელმაც ეს მოთხრობა გადაიტანა  გოგონა.ჯიზე . :* იმედია მოგეწონებათ <3
| 
