ჩქარა,ჩქარა გამოიყვანეთ, თორემ მანქანა აფეთქდება... არ მახსოვს რა ხდებოდა, მხოლოდ ხმები მესმოდა, ერთი ნაცნობი ხმა კი ნამდვილად მახსოვს, ეს ჯასტინი იყო... ღმერთო ამდენ ხანს რატომ გრძელდება ოპერაცია?
– დამშვიდდი ჯასტინ, აი ნახავ ყველაფერი კარგად იქნება. – ყველაფერი ჩემი ბრალია, თაკოს რომ რამე დაემართოს ჩემს თავს ვერ ვაპატიებ. დედა ვერ ვხვდები ასე რატომ იქცევა სელენა, რატომ უნდა რომ მე და თაკო არ ვიყოთ ბედნიერები.
– დაწყნარდი ჯასტინ, აი ნახავ თაკო გამოჯანმრთელდება და ისევ ერთად იქნებით... აი ექიმი მოდის, ექიმო როგორ ჩაიარა ოპერაციამ?
– ოპერაციამ კარგად, მაგრამ...
– რა მაგრამ? მითხარით გთხოვთ,
- დაწყნარდით ჯასტინ, იცით თაკომ შეიძლება მხედველობა სამუდამოდ დაკარგოს.
– რა? ღმერთო არა, ალბათ რაღაც გეშლებათ, არა, ოღონდ ეს არა..
– წინასწარ ნუ ინერვიულებთ ვნახოთ, ანალიზების პასუხს დაველოდოთ.
– დედა რა უნდა ვქნა, ღმერთო, რატომ მე, რატომ ხდება ყველაფერი ცუდი ჩემს ცხოვრებაში. არააა!
– ჯასტინ, ჯასტინ დაწყნარდი საყვარელო...
რომ გამეღვიძა ჩემს წინ სრული წყვდიადი იყო, ვერაფერს ვხედავდი, რა ხდება? რა მჭირს? ვყვიროდი.
ამ დროს ოთახში ვიღაც შემოვიდა.
ვინ ხარ?
– დაწყნარდი საყვარელო, მე ვარ.
– დედა, დედიკო რა მჭირს? რატომ ვერაფერს ვხედავ.
– თაკო, იცი ავარიის შედეგად თავის ტვინი დაგიზიანდა და...
– და რა?, მითხარი, არაფერი დამიმალო გთხოვ.
– საყვარელო იცი მხედველობა დაკარგე, მაგრამ შენ არ ინერვიულო, ჯერ ანალიზების პასუხს უნდა დაველოდოთ.
– რა?, არააა, ღმერთო ასე რატომ მოხდა თავი ვეღარ შევიკავე და ტირილი წამსკდა, ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, არ ვიცოდი რა მექნა, ჩემს მომავალს ვეღარ ვხედავდი, ტირილს ვერ ვწყვეტდი, ბოლოს როგორც იქნა ჩამეძინა. რომ გამომეღვიძა ასე მეგონა თითქოს მთელი საუკუნე მეძინა. ვიგრძენი, რომ ოთახში ვიღაც იყო და ავფორიაქდი, ყვირილი დავიწყე
"ვინ ხარ?”
– დამშვიდდი თაკო მე ვარ.
– ჯასტინ. შენ აქ რას აკეთებ?
– თაკო გთხოვ, მე შენ მიყვარხარ, მომეცი უფლება რომ შენთან ვიყო ამ მძიმე წუთებში. დავაპირე მისთვის დამეყვირა, მაგრამ ამ დროს კარი გაიღო.
– შეიძლება?
– ჯასტინ ვინ არის?
– მე ვარ თაკო სელენა.
– რა? შენ, შენ აქ რა გინდა, ნუთუ ასეთი უნამუსო ხარ რომ კიდევ აქ მოდიხარ?
– არა თაკო, სინდისი მქენჯნის, არ ვიცი საიდან დავიწყო, ძალიან გთხოვთ ორივემ მაპატიეთ თუ შეგიძლიათ, ვიცი რომ ბევრი დაგიშავეთ, გული გატკინეთ, ერთმანეთს დაგაშორეთ, ამ მდგომარეობაშიც ჩემს გამო ხარ თაკო, მაგრამ,Gგხოვთ მაპატიეთ. თაკო აქ იმისთვის მოვედი, რომ გითხრა, ჯასტინს მართლა ძალიან უყვარხარ და ყველანაირად ეცადე, რომ არ დაკარგო. ეს თქვა და ოთახიდან გავიდა. მეც და ჯასტინიც ვდუმდით, შემდეგ ეს დუმილი ჩემმა ტირილმა დაარღვია,
- ჯასტინ, გთხოვ მაპატიე შენს სიყვარულში რომ ეჭვი შემეპარა.
– არა თაკო შენ უნდა მაპატიო, სელენამ კი მაკოცა, მაგრამ მე ეს არ უნდა დამეშვა.
– ჯასტინ მე უზომოდ მიყვარხარ.
– მეც ძალიან მიყვარხარ ჩემო პრინცესა. ჩემი ცხოვრება ისეთი არეულია არ ვიცი მეღირსება ოდესმე ბედრიერება? ალბათ არასოდეს. ჯასტინი საწოლზე ჩამოჯდა და ჩამეხუტა მე კი ყურში ჩავჩურჩულე " Never Say Never" ეს შენი სიტყვებია ხომ არ დაგავიწყდა, იმედი არასოდეს ქრება ჯასტინ, მე გპირდები რომ გამოვჯანმრთელდები და ჩვენ ისევ ერთად ვიქნებით. ჯასტინი ჩამეხუტა და მისი ცრემლები ვიგრძენი. მეც ცრემლები ვეღარ შევიკავე, ორივე მაგრად ვეხუტებოდით ერთმანეთს და თან ტირილის არ ვწყვეტდით...
