ორი თვე ძლივს გადავაგორე საქართველოში, უკვე ჩემს თავს აღარ ვიყავი. დღეს მე და დედამ გასეირნება გადავწყვიტეთ. გზაში მამიკომ დამირეკა. – ჩემი ცუგრუმელა როგორ არი ა? – მამი როგორ გამახარე. რავი ვერ ვარ კარგად. შენ? – მესმის შენი ჩემი გოგო გენატრება აქაურობა. თაკო არ აჯობებს რომ ჩამოხვიდე. ყველას ძალიან ენატრები, განსაკუთრებით ჯასტინს. – ჯასტინიი ტირილნარევი ხმით ვუპასუხე. გოგოები მანდ არიან? (ლაპარაკი სხვა თემაზე გადავიტანე) – კი დაგელაპარაკებიან. – თაააკკკკკ ჩვენი გოგო როგორ ხარ? – ვაიმე იცით როგორ მომენატრეთ. – თაკოოოო გეხვეწებით რა ჩამოდიიიიი. – არ ვიცი ვნახოთ. კიდევ ბევრი ვეჭორავე მათ. ბოლოს დავემშვიდობე და დედასთან ერთად კაფეში შევედი. თავს ვიტყუებდი რომ კარგად ვიყავი, მაგრამ განადგურებული ვიყავიიიი. იმ ღამით კიდევ ვერ დავიძინე. კიდევ ერთი უძილო ღამეე. გვიან ჩამეძინა, მაგრამ ძილშიც ჯასტინის სახე მედგა თვალწინ. გამომეღვიძა და დავიყვირეეე მიყვარხარრრრრრ და ტირილი ამივარდა კვლავ. დედა გიჟივით შემოვარდა ოთახში. თან ტიროდა და თან მიყვიროდა: ხვალვე წავალ და ბილეთს ავიღებ შენი წუწუნუ აღარ გავიგონო. ხომ იცი რომ გიყვარს მასაც უყვარხარ ხოდა ხვალვე წახვალ ამერიკაში. – დედა არა. – არავითარი არა. აღარ გამაგონო, მორჩა და გათავდა. ხვალ მიდიხარ. მერე ჩემთან მოვიდა და გულში ჩამიკრა. მიდიხარ ხომ? – კარგი კარგი მივდივარ. დილით დედა ბილეთის დასაჯავშნად წავიდა. გავიდა თუ არა სკაიპში პეტიმ დარეკა. – დედიკო როგორ ხარ? (პედის დედას ვუძახდი) – კარგად ჩემი ლამაზი გოგო შენ? – ეჰჰ მენატრებით. რაღაც ბრახუნი და ყვირილი შემომესმა და პეტის გაოცებულმა ვკითხე – რა ხდება? – სწორედ მაგაზე მინდა დაგელაპარაკო თაკო. – მე ავფორიაქდი და კიდევ გავუმეორე კითხვა. – თაკო ჯასტინი, ჯასტინი არ ვიცი რა ვქნა. რა მოვუხერხო. რაც შენ წახვედი სულ ასეა, ყველაფერს ამტვრევს და რავიცი სულ განერვიულებულია. არც კონცერტები ჩაუტარებია სულ ამოვარდა გრაფიკიდან. იმიტო დაგირეკე რომ გთხოვო ჩამოხვიდე. – მე თან ვტიროდი თან ვიღიმოდი და პეტის მივახარე, რომ დღეს ღამი მოვფრინავდი. პეტის ისე გაუხარდა ვერ აგიღწერთ. პეტისთან რომ მოვრჩი ლაპარაკს რაიანმა დამირეკა ტელეფონზე: - აბა ჩემი ფერია რას შვები? – ჩემი ბიჭი იცი რა უნდა გითხრა? – რა? რამე კარგია? – რაიან მე ამ ღამით ვბრუნდები ამერიკაში. რაიანი პატარა ბავშვივით ყვიროდა და არ ვიცი რეებს შვებოდა ისე გაუხარდა. მე მის რეაქციაზე სიცილით ჩავბჟირდი. – ხო ჩემი გოგო კარგი იქნება თუ ჩამოხვალ თორე დაგვანგრია უკვე ჯასტინმა. ჯასტინი რო ახსენა იმ წამსვე შევწყვიტე სიცილი. რაიანს კიდევ ბევრი ველაპარაკე და მასთან ლაპარაკს რომ მოვრჩი თვითერზე შევედი. როგორც ყოველთვის ფანები ისევ არ წყვეტდნენ მუდარას რომ დავბრუნებულიყავი და მათ დასამშვიდებლად დავთვითე რომ მალე იქ ვიქნებოდი. ამასობაში დედაც მოვიდა და ჩემოდნების ჩალაგებაში დამეხმარა. ამჟამად მარტო მივდიოდი ამერიკაში დედას საქმეები ჰქონდა და დამპირდა, რომ მალე ჩამოვიდოდა. მამასაც გავაგებინე ეს ამავი და იმ საღამოს უკვე თვითმფრინავში ჩამეძინა.
