არა, არა, ცუდზე ნუ ფიქრობ. მალე ისევ ერთად იქნებით. ორ საათში უნივერსიტეტში ლექციებიც იწყება, და ბარემ იქ მივიდეთ, თაკოც იქ იქნება.
დილით, ცხრის ნახევარზე ზურა და გია უკვე უნივერსიტეში იყვნენ. თაკო კი ლექტორის კაბინეტში დახვდათ.
ზურა : უკაცრავად! შეიძლება?
ლექტორი : მობრძანდით!
თაკო : ზურა, გია. . . რა ხდება? აქ რამ მოგიყვანათ? ისე ზუსტად თვქენტან მინდოდა დარეკვა. არვიცი, ლამისაა გავგიჟდე, თეა სადღაც დაიკარგა, ვურეკავ და მობილური გამორთულია, სახლში არაა, ხომ არ იცით სად დაიკარგა? მისი ნათესავებიდან ვისაც მე ვიცნობ არავინ არაფერი იცის. ჩვენმა ლექტორმაც ამის გულისთვის დამიბარა.
ზურა : ჩვენც სწორედ ამის საკითხავად მოვედით შენტან. მაგრამ როგორც ჩანს, შევცდით. წარმოდგენა არ მაქვს სად შეიძლება იყოს. მე ბოლოს გუშინ ვნახე. ძალიან აღელვებული და შეშინებული იყო. სტუდენტი გოგოების გაუჩინარებაზეც რაღაცეებს ბოდავდა.
ლექტორი : ამ საქმესთან მას რა კავშირი ჰქონდა?
თაკო: აჩემებული ჰქონდა, რომ დაკარგულების ადგილსამყოფელი იცოდა. Aმბობდა : ,,ისინი ცოცხლები აღარ არიან და ისიც ვიცი ვინ მოკლა, ახლა კი დამამტკიცებელი საბუთი უნდა ვიშოვოო.” ამის შემდეგ გავიდა ორი დღე და მითხრა : ,,დამამტკიცებელი საბუთიც ვიშოვეო.” რაღაც ვიდეოფირი იყო. როცა ვკითხე მკვლელის ვინაობა, არ მიპასუხა და არც ფირი მაჩვენა, შენთვის ასე ჯობსო.
ზურა : ე.ი ეს ის კასეტაა, რომლის გადმოცემაც გუშინ უნდოდა ჩემთვის.
ლექტორი ანერვიულდა.
- ხომ არაფერი უთქვამს?
- Aრა, არაფერი.
ლექტორი : უკაცრავად, უნდა გავიდე, სასწრაფო საქმე მაქვს, თუ რამეში დაგჭირდით, არ მოგერიდოთ! თქვენს გვერდით მიგულეთ, მეც ძალიან მარელვებს თეას ამბავი.
ზურა : დიდი მადლობა და ბოდიშით შეწუხებისთვის!
როდესაც ლექტორის კაბინეტიდან გამოვიდნენ, მოილაპარაკეს, რომ ზურა ბინაში ავიდოდა და თეას ზარს დაელოდებოდა.
მართლაც, როცა ბინაში ავიდა, ტელეფონმა დარეკა. იმედმოცემული ყმაწვილი ტელეფონს მივარდა იმის მოლოდინში, რომ თეას ხმას გაიგონებდა, მაგრამ შეცდა. . .
ზურა : თეა, თეა, შენ ხარ?
უცნობი : არა, თეა არ ვარ. თუმცა ვიცი ეხლა სად და რა მდგომარეობაში იმყოფება.
3ტავი:ზურა : სად ვნახო, მითხარით სადაა! რას დამუნჯებულხართ.
უცნობმა ზურას მისამართი ჩააწერინა და ტელეფონი მალევე გათიშა