ახლა აღმოაჩინეს დანარჩენი ოთხი სტუდენტის გვამი, რომელთა მკვლელობაზეც თეა ლაპარაკობდა. 11-11 ჭრილობა ჰქონდა ყველას მიყენებული სწორედ იმ დანით, რომელიც ახლა ზურას ეჭირა.
როცა გიამ და თაკომ ზურას დაპატიმრების ამბავი გაიგეს, მაშინვე მიაკითხეს ციხეში.
გია : ზურა, ეს სიმართლეა? ვიცი, ვიცი რომ ეს ტყულია, დარწმუნებული ვარ ამაში. მითხარი, შენც გამიმეორე, რომ უდანაშაულო ხარ.
თაკო : აი მე კი არ მჯერა შენი. თეას უყვარდი და ეგონა რომ შენც გიყვარდა. მას. . .
ზურა : გაჩუმდი! მე თეა საკუთარ თავზე მეტად მიყვარდა! ჩემს სიყვარულში ეჭვის შეტანის უფლებას არავის მივცემ! არა! დღეს დილით კი ვიღაცამ დამირეკა და მითხრა, რომ თეას სწორედ იქ ვიპოვიდი. მეც წავედი. როცა სახლში შევედი, ისუკვე ამ მდგომარეობაში დამხვდა, თვალთ დამიბნელდა და მუხლებში ძალა გამომეცალა. ვინ შეძლო და ვინ მიაყენა ტკივილი. ჩემი ანგელოზი... ღმერთმა უწყის რამდენი ჭრილობა ჰქონდა. . .
გია : 11.
ზურა : რა თერთმეტი?
გია : თერთმეტი ჭრილობა. . .
ზურა : ღმერთო! მე. . .
სიჩუმე ჩამოვარდა.
გია : შენი მჯერა. რადგან დღეს დილით მილიციაში დაურეკავთ სწორედ იმ დროს, როცა შენ იმ სახლში იმყოფებოდი. ეს ამიტომაა, რომ შენ ახლა მთავარი ეჭვმიტანილი ხარ. ჩვენ გვჭირდება საბუთი, რომელიც შენს უდანაშაულობას დაამტკიცებს.
სასამართლო დარბაზი:
ამ ყველაფერს ზურა ჩვენების სახით იხსენებდა.
ზურა : ეს ყველაფერია რაც მე ვიცი. აღარცერთ კითხვას აღარ გავცემ პასუხს. რაც გინდათ ის მიქენით. ჩემთვის მაინც აღარ აქვს აზრი არაფერს, ყველაფერი უმნიშვნელოა, სიკვდილისაც არ მეშინია, რადგან ვიცი, რომ იქ, მას ვნახავ.
ზურას ადვოკატი არ აუყვანია. ხოლო ბრალმდებელი მხარის ადვოკატი იყო თეას ლექტორი.
ზურას მიცემული ჩვენების შემდეგ მოსამართლე განაჩენის გამოსატანად გავიდა.
ამ დროს გია და თაკო სასამართლო დარბაზში არ იმყოფებოდნენ. მათ შერჩენოდათ უკანასკნელი იმედი იმისა, რომ იპოვიდნენ ზურას უდანაშაულობის დამამტკიცებელ საბუთს. ისინი მივიდნენ იმ სახლში, სადაც თეა და სხვა დაღუპული სტუდენტები აღმოაჩინეს.
ამ სახლში შესვლისთანავე თაკოს ცივმა ოფლმა დაასხა და ცრემლები მოერია.
გია : თაკო, გამაგრდი! ახლა ამის დრო არ არის. გაიხსენე აქ რისთვის მოვედით! მთელი სახლი ხელახლა უნდა გავჩრხიკოთ და იქნებ რაიმე ვიპოვოთ.
- გგონია ამას აზრი აქვს? მილიციელებმა უკვე გაჩხრიკეს, მაგრამ ვერაფერი იპოვეს.
- რაღაც არა მგონია სარდაფში ჩასულიყვნენ.
- მაშ, რაღას ვუცდით?!
სარდაფში ჩასვლისთანავე გიას ცემენტის სუნი ეცა, მიიხედა და შეამჩნია ახლად მიშენებული აგურის კედელი