ახლა აქ რომ იყო,ჩემთან ერთადიმდენს გაკოცებდი - დაგახრჩობდი,მოგეფერებოდი უსასრულოდდა ჩემი სურნელით დაგათრობდი.ჩემს ფიქრებს,ოცნებებს გაგიმხელდი,უსაზგვრო სიყვარულს გაგიყოფდი,ისე გაგართობდა ჩემთან ყოფნაგათენებასაც კი ვერ იგრძნობდინეტავ რა მაცოცხლებს რომ არ მყავდე,უაზროდ ივლიდნენ ალბათ წლები,როცა ვერ გხედავ და ჩემთან არ ხარძალიან,ძალიან მენატრები.რა მოხდება ახლა რომ გინატრო,გინატრო და უცებ გაჩნდე ჩემთან,ნიავივით ფიქრებს გამოყვე დამზის ამოსვლას შევხვდეთ დილით ერთად.  (ეს ლექსი რიტმიანი არაა ერთერთ საიტზე ვნახე უბრალოდ გულით დაწერილია..ავტორი:უცნობი) შეიძლება ხან დაგიყვირო,შეიძლება ხან გაგიცინო,შეიძლება ხან გაწყენინო,შეიძლება ხან გატკენინო,შეიძლება არც კი გაწყენინო,შეიძლება არც კი გატკენინო,შეიძლება არც კი დაგიყვიროშეიძლება არც კი მაპატიო.მაგრამ შენ უნდა იცოდე,მაგრამ შენ უნდა გწამდეს,მაგრამ შენ უნდა გჯეროდეს,მაგრამ შენ უნდა გიხაროდეს,რომ მე შენ მიხვარხარ როგორც არიცი,რომ მე შენ მიხვარხარ როგორც არავინ,რომ მე შენ მიხვარხარ როგორს არასდროს,რომ მე შენ მიხვარხარ და სულ მეყვარები. მე ვერ გავუძლებ უშენობით მოტანილ დარდებსდა მივეცემი აბობოქრებულ ფიქრების ტალღებს.შენთვის დავკრეფდი ტრიალ მინდორზე მე ველურ ვარდებსდა… სიგიჟესაც ჩავიდენდი გვერდით რომ მყავდე.და ჩემს სიგიჟეს მივაწერდი თაფლისფერ თვალებს,ხშირად მდუმარეს,დაფიქრებულს,სულ რომ მაწვალებს.თაფლისფერ სითბოს,დაუცხრომელ ვნებას და ალერსსმე წაგართმევ და... შენ გააღებ უმზეო თვალებს.გააღებ თვალებს… დაიწყებ ძებნას,გსურს რომ იპოვო ის ძველი მზერა….შენ ვერ გაუძლებ უჩემობით მოტანილ დარდებსდა… სიგიჟესაც ჩაიდენდი გვერდით რომ გყავდე! 11: დასრულდა ცრემლებით ბანალურადერთი სიყვარულის პრემიერა,პირქუში სიზმრებისთვის გამიმეტეასე თავნება და ნებიერა.არადა, ღმერთმანი, თავი მომწონს,მართლა კარგი ვარ და სასურველი,მიკვირს – ადექი და შემელიე,მიკვირს – უჩემობას გაუძელი…ვაი – შენ თორემ მე რა მიჭირს,მე ჩემს ტყე-უღრანებს გადავლახავ…შენებრ გონიერი იმდენია,ჩემებრ თავქარიანს სადღა ნახავ  აღარ მიყვარხარ  გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი,შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ,მერე წავალ და არაფერს გეტყვი.გაივლის დრო და მოვა ზამთარი,დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას,რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი,ჩემს გასათბობად არავინ მოვა…ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება"ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი”,შენი თვალები გამახსენდებადა ისევ ისე დაბერავს ქარი.ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში,ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე,ჩავიძირები ისევ ფიქრებშიდა გულში ისევ ჩუმად გინატრებ.გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ,ჯერ კიდევ მახსოვს ის გრძნობა ძველი,რომ ვერ გიყურებ, დარდით აღარ ვარ,შენ კი წახვალ და არაფერს მეტყვი |
