დღეს დაიწყო ჩემი ცხოვრება თუმცა მშობლებმა ჯერ არაფერი იციან. მე გოგონა ვარ, ქერა თმები და ცისფერი თვალები მექნება. ყველაფერი უკვე დადგენილია, ისიც კი რომ ყვავილები მეყვარება. ზოგი თვლის რომ მე ჯერ ადამიანი არ ვარ, მაგრამ მე ნამდვილი ადამიანი ვარ, ისევე როგორც პურის ნამცეცი ისიც ხომ ნამდვილი პურია:) ჩემი დედიკო ცხოვრობს, ე.ი. მეც ვცხოვრობ. მე უკვე პირის გაღება შემიძლია, წარმოიდგინეთ რომ ერთი წლის შემდეგ სიცილი მეცოდინება, შემდეგ კი ლაპარაკს ვისწავლი. მე უკვე ვიცი რომ ჩემი პირველი სიტყვა იქნება დედა!

დღეს ჩემმა გულმა ძგერა დაიწყო. ყოველდღიურად ცოტათი ვიზრდები. ჩემი ხელები და ფეხები ფორმას ღებულობენ. მე თითები გამეზარდა-სასაცილოა რა პაწაწები არიან:) შემეძლება თითებით დედას თმებს მოვეფერო. დღეს ექიმმა დედიკოს უთხრა რომ მე აქ ვცხოვრობ მისი გულის ქვეშ. ალბათ დედა ძალიან ბედნიერია. დედა და მამა ალბათ უკვე ფიქრობენ რა დამარქვან. მე უკვე ცოტას ვხედავ, როდესაც დედა ქვეყნად მომავლენს ის ნათელი, მზიანი და ყვავილებით სავსე იქნება. საინტერესოა დედას თუ ესმის ჩემი გულის ცემა? იგი ისე თანაბრად ძგერს... დედა! შენ ჯანმრთელი შვილი გეყოლება!

დღეს მე ჩემმა დედიკომ მომკლა...