ამ დროს ექიმი შემოვიდა -პაციენტი მოდით ცოტახნით დავასვენოთ
ნინი და მაიკი ჩემი ოთახიდან გავიდნენ და მათ ექიმიც გაყვა, მალევე ისევ ჩამეძინა და როცა გამომეღვიძა უფრო კარგად ვიყავი...
მაიკი და ნინი პალატაში იყვნენ და გაბრაზებული სახეებით მიყურებდნენ..
*****
-მარი ეს რატომ ჩაიდინე? გაბრაზებული და შეშინებული ხმით მითხრა მაიკმა, როგორც შევატყვე ის ჩემზე ძალიან დარდობდა.. მე ვერაფერი ვუპასუხე მას.. მხოლოდ მის გაბრაზებულ სახეს ვუყურებდი და მეშინოდა..
-მარი ასე რატომ მოიქეცი? შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარი ხარ და ხომ იცი შენ დაკარგვას ვერ გადავიტანდი..
-თავის მართლებას არ დავიწყებ...ძლივს წამოვილუღლუღე
მაპატიეთ ვიცი რომ ორივეს გაწყენინეთ... ჩემ მშობლებს გააგებინეთ?
-რათქმაუნდა არა თორემ ახლა აქ იქნებოდნენ
-მადლობთ ... ნიი არ დაურეკო და არ მოუყვე ყველაფერი გთხოვ
ჩემ თხოვნაზე ნინისაც და მაიკსაც სახე შეეცვალათ.. არვიცი რას ფიქრობდნენ მაგრამ მივხვდი რომ სამაგიეროდ რაღაცას ითხოვდნენ
-მაშინ...დაიწყო მაიკმა საუბარი
-რა მაშინმ ყველაფერს შეგისრულებთ ოღონდ ჩემ მშობლებს არ შეატყობინოთ ეს ამბავი.. არ მინდა რომ ინერვიულონ..
-მაშინ ჩემთან ერთად ერთ ლამაზ ადგილას უნდა წამოხვიდე დასასვენებლად ... ნინიც წამოვა თუ მოინდომებს.
-არა ამის გარდა...კოლეჯი მივატოვო?
-არა სადაც წაგიყვან იქიდან გააგრძელებ სწავლას
-რა? ამას ხომ ...
-ამ ყველაფერს მე მოვაგვარებ....
თქვა მაიკმა და გარეტ გასვლა დააპირა.. ამ დროს ექინი შემოვიდა და გარეთ გასვლა ცოტახნიტ გადადო
-ექიმო რა ხდება?
-პაციენტი კარგადაა და რამოდენიმე დღეში მისი წაყვანა შეგიძლიათ
-ძალიან კარგი
სწრაფად გაირბინა რამოდენიმე დღემ და მეც პირდაპირ სადღაც ბუნებაში ამოვყე თავი... ისე რომ თან ბარგი არ მქონდა..
ასეთი ლამაზი ადგილი ჯერ არ მენახა... შესასვლელის გვერდები ძალიან ლამაზი ტიტებით იყო დაფარული..
გზას ბილიკივით უნდა გაყოლოდი
ბევრი ვიარეთ ბოლოს ძალიან დავიღალე და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი... ამ ნაირი სკამები სხვადასხვა ადგილებზე გვხვდებოდა..
მალევე ისევ გავაგრძელეთ სვლა და ჩემ წინ სასახლე გამოჩნდა
...................
კომენტარების გარეშე არ გავაგრძელებ
