მთავარი » 2011»მარტი»29 » ((>Tell me what I wanna hear ♥ Tell me you love me ♥
3:24 PM
((>Tell me what I wanna hear ♥ Tell me you love me ♥
გადავწყვიტე მომეყოლა , ჩემი "საოცარი" თვგადასავალი , მე ანა მქვია , ვარ უბრალო თინეიჯერი გოგო . მიყვარს ხელოვნება, სკოლაში ძალიან კარგად ვსწავლობ . ჩემი მიზნები მაქ და მათ მისაღწევად არაფერზე ვიხევ უკან . ვარ 15 წლის , მყავს ძალიან ბევრი მეგობარი . საყვარელი მომღერალია Michael Jackson , ვუსმენ beatles –ის შემოქმედებას . მოკლედ რომ გითხრათ 80-90 –იანი წლების მუსიკით ვარ გატაცებული .
ერთ სრულიად ჩველუებრივ დღეს, მონაწილეობა მივიღე ინგლისურ ენოვან კონკურსში , სადაც 500 ბავშვიდან 50 საუკეთესოში მოვხვდი, თუმცა ეს არაფერი არ იყო იმასთან შედარებით რაც წინ მელოდა. როგორც წესი მეოთხე გადანწყვეტი ტური უნდა ჩატარებულიყო , მაგრამ გეგმები შეიცვალა . ტესტური ტურის ნაცვლად ჩატარდა გასაუბრება . მე სამწუხაროდ ყველაზე ბოლო აღმოვჩნდი მთელი 8 საათი ველოდებოდი , თუ როდის დაიცლებოდა მონაწილე ბავშვების რიგირ. მოვიდა ჩმი გასაუბრების დროც , ჟიურის წევრებმა კითხვები მამაყარეს, არ დავიბენი , ინგლისურს საკმაოდ კარგად ვფლობ (მე და ჩემი ინგლისური აქცენტი) . ყველა კითხვაზე თავისუფლად გავეცი პასუხი. 3 დღეში მეილზე მომივიდა წერილი . მთელი ოჯახი კომპიტერთან ვიჯექით , ბოლოს გავხსენი შეტყობინება . დედაჩემმა კივილი ატეხა, ყველანი ერთ ამბავში იყვნენ , მე კი არ მჯეროდა , 10 საუკეთესოდან ერთ–ერთი მე ვიყავი . დაახლოებით სამი დღე დამჭირდა იმისთვის რომ ჩმი თავისთვის დამეჯერებინა "მე გავიმარჯვე" . როგორც წესი ტანსაცმელების ჩალაგება ერთი კვირით ადრე დავიწყე . .
დადგა ნანატრი დღეც 1 ივნისს , ჩაფრინდა ჩვენი თვითმფრინავი , რეისით თბილისი– პრაღა – ლოს–ანჯელესი. 6 საათზე lax –ის აეროპორტში ვიყავით. სწორედ ამ წუთიდან დაიწყო ჩემი თვგადასავალი. მიუხედავად იმისა რომ ქალაქში 6 საათზე ჩავედით , აეროპორტიდან გასვლა 8 საათამდე ვერ მოვახერხეთ . აეროპორტიდან არავის უშვებდნენ , თუმცა მიზეზი ყველასთვის უცნობი იყო . ფეხზე დგომით ძალიან დავიღალე , ჩემი ბარგიანად წავჩოჩიალდი და ახლოს მდებარე სკამზე ჩამოვჯექი . იმდენად დაღლილი ვიყავი რომ იქვე ჩამეძინა . როდესაც გამოვიღვიძ უკვე ძალია გვიანი იყო , ხალხი აქა იქ იყო გაფანტული , ჩემები კი არსად ჩანდნენ. თავიდან ბევრი ვიცინე მაგრამ მერე ძალიან შემეშინდა , 15 წლის ბავშვი უცხო ქალაქში მარტო ვიყავი , ფული თან მქონდა მაგრამ სად წავსულიყავი ისიც არ ვიცოდი , მოკლედ გამოუვალ სიტუაციაში ვიყავი. სასტუმროს ბუკლეტები ამოვიღე და აეროპორტიდან გავედი , საშინლად ქროდა ქარი მე კი შორტებში ვიყავი . ჟაკეტის ამოღება დავაპირე ჩემოდნიდან . ოდნავ გავაღებ ამოვიღბ და ისევ დავკეტავ მეთქი , თუმცა ჩემოდანი იმდენად გამოტენილი იყო რომ . ზმეიკა სულ გაიხსნა , თან ქარმარო დაუბერა წავყირავდი და შმოდანს ფეხი გავკარი , ის კი დაღმართზე დაგორდა . არ დავიბენი , რისთვის ვიყავი ქართველი , გამწარებული გავეკიდე ჩემოდანს . ქარს წმივაც მოყვა , ხალხი გაგიჟებული მიყურებდა , სასაცილოც კი იყო .. იმდენად სწრაფად გავრბოდი რომ წონასწორობა ვერ შევინარჩუნე , ავსრიალდი და სრიალით ჩემს ჩემოდანს გადავასწარი , გუბეში ჩავვარდი , ისტერიკული სიცილი ამივარდა. . უეცრად , ჩემი ჩემოდანი ვიღცის ფეხებმა შეაჩერა , არ შემიხედავს ბიჭი იყო თუ გოგო . . თავს ვერაფერი მოვუხერხე გიჟივით ვიცინოდი . . უცხომ ხელი გამომიწოდა , მეც ა დავიბენი და ტალახიანი ხელი ჩავჭიდე , წამომაყენა :
– ხომ არ დაშავდი ?
– არა , მგონი არაფერი არ მჭირს !
– მუხლიდან სისხლი მოგდის .
– (ფეხზე დავიხედე) საშიში არაფერია (არადა ისე მეწვოდა ფეხი , ტირილი მინდოდა)
– იმედია (გამიღიმა)
– ხოო (არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა და უაზროდ ვიღიმებოდი თან ვცდილობდი მისი სახე დამენახა , კაპიშონი ქონდა წამოფარებული)
– სულ დამავიწყდა მე ჯასტინი ვარ შენ ?
– რომელი bieber– ი (ხუმრობით ვუთხარი უცხოს)
– ხო ხო , ჩემი ვინაობაც გცოდნია შენს სახელს არ მეტყვი ?
– მოიცა ვინ ხარ შეენ ? (საშინლად დამაბნია მისმა სიტყვებმა)
– justin bieber justin bieber justin bieber (სამჯერ გამიმეორა თვისი სახელი და გვარი) შენ რა გქვია ?
– მე მეე .. ანნა ვარ . . მაგრააამ . . (საშინლად დამაბნია მასთან საუბარმა)
– რა მაგრამ ?
ხელი მოვკიდე ჩემს ბარგს და სასწრაფოდ ჩამოვშორდი იმადგილს , ტაქსის გამოჩენას ველოდებოდი , ნერვიულობამ ამიტანა , არ ვიცოდი რა მჭირდა ვერ ვხვდებოდი . იმედი გადამეწურა , ჩემს ჩემოდანზე ჩამოვჯექი , თავი დავხარე და დასველებულ კედებს დავუწყე ყურება .
– წასასვლელი არსად გაქვს?
– წასასვლეელი ? წასასვლელი როგორ არ მაქვს უბრალოდ არ ვიცი რა მიმართულებით წავიდე. .
– გეტყობა რომ აქაური არ ხარ , ინგლისური აქცენტი გახასიათებს
– არც ინგლისელი ვარ (გავუღიმე)
– მოიცა, თუ ახალი ხარ ამ ქალაქში მარტო რატომ გამოგიშვეს
– (მოვუყევი ჩემი თავგადასავალი)
–საინტერესოა მერე ?
– მერე რა არ ვიცი სასტუმროს როგორ მივაგნო . . (ბუკლეტები დავანახე)
– მე ვიცი ეს სასტუმრო სადაც არის . . მაგრაამ . .
– რა მაგრამ ?
– არაფერი არაფერი . . წუთიწუთზე მომაკითხავს მძღოლი, ჯერ სტუდიაში უნდა შვიარო , მერე სასტუმროში გაგიყვან , მანამდე შენიანებს დავუკავშირდებით და გავაფრთხილებთ რომ არ ინერვიულონ , ალბათ უკვე გეძებენ . . შევთანხმდით ?
– კარგი შენ როგორც გინდა
მალე მაქანამაც მოაკითხა , მანქანაში 2 ადამიანი ელოდებოდა (სკუტერი და დენი) , როგორც მსმენოდა , გიტარისტი და მეორე მენეჯერი . ამათვალიერეს და გამიღიმეს :
– დღეს ერთი მგზავრი შემოგვემატება
– ძალიან კარგი , არ გაგვაცნობ
– (ჯასტინს არ დავაცადე ლაპარაკი) მე ანა ვარ სასიამოვნოა . .
– ძალიან კარგი ჩვენთვისაც
– (მაქანაში შესვლა არ მინდოდა , მრცხვენოდა მთლიანად ტალახში ვიყავი ამოთხვრილი)
– არ აპირებ ჩაჯდომას ? (გამიცინა ჯასტინმა)
– ესსე ? (ტანსაცმელზე დავიხედე)
– კარგი რაა , რისი გერიდება , ჩაჯექი (ხელი გამომიწოდა ჯასტინმა)
– (ჩავჯექი მანქანაში და უხერხულად გავუცინე მათ)
– ანა სად ცხოვრობ ? (ინტერესით მკითხა სკუტერმა)
– საქართველოში (ჩემს მაგივრად გასცა პასუხი ჯასტინმა)
– არც თუ ისე ბევრი მსმენია საქართველოზე მაგრამ გამიგია რომ ძლიან ლამაზი ქვეყანააა
– კი საოცარი ქვეყანაა
– არ გინდა დაგვპატიჟო შენს სამშობლოში ? (საუბარში ჩგვერთო დენი)
– რატომაც არა (გავუღიმე)
ამასობაში მივუახლოვდით სტუდიას , ჯასტინმა თავისი ზურგჩანთიდან დისკები ამოიღო :
– ანა , შემოხვალ სტუდიაში ?
– არა იყოს , თუ შეძლება აქ დაგელოდებით . .
– არ მოიწყინო (თვალი ჩამიკრა დენმა)
მანქანაში მარტო მე დავრჩი , არ ვიცოდი რა მეკეთებინა , ან რა უნდა გამეკეთებინა , უცხო ქალაქში უცხო ხალხთაბ ერთად , საათს რო დავხედე 1 საათი იყო , ძილი მომერია , ვცდილობდი არ დამეძინა მაგრამ , თვალები თავისით დამეხუჭა . დილით რომ გავიღვიძე . ოთახში ვიყავი, თბილს საწოლში , გავიფიქრე რომ სასტუმროში მიმიყვანა ჯასტინმა თუმცა , უეცრად კარი ჯასტინმა შემოაღო . .
შენს სახელს არ მეტყვი ?
– მოიცა ვინ ხარ შეენ ? (საშინლად დამაბნია მისმა სიტყვებმა)
– justin bieber justin bieber justin bieber (სამჯერ გამიმეორა თვისი სახელი და გვარი) შენ რა გქვია ?
– მე მეე .. ანნა ვარ . . მაგრააამ . . (საშინლად დამაბნია მასთან საუბარმა)
– რა მაგრამ ?
ხელი მოვკიდე ჩემს ბარგს და სასწრაფოდ ჩამოვშორდი იმადგილს , ტაქსის გამოჩენას ველოდებოდი , ნერვიულობამ ამიტანა , არ ვიცოდი რა მჭირდა ვერ ვხვდებოდი . იმედი გადამეწურა , ჩემს ჩემოდანზე ჩამოვჯექი , თავი დავხარე და დასველებულ კედებს დავუწყე ყურება .
– წასასვლელი არსად გაქვს?
– წასასვლეელი ? წასასვლელი როგორ არ მაქვს უბრალოდ არ ვიცი რა მიმართულებით წავიდე. .
– გეტყობა რომ აქაური არ ხარ , ინგლისური აქცენტი გახასიათებს
– არც ინგლისელი ვარ (გავუღიმე)
– მოიცა, თუ ახალი ხარ ამ ქალაქში მარტო რატომ გამოგიშვეს
– (მოვუყევი ჩემი თავგადასავალი)
–საინტერესოა მერე ?
– მერე რა 
