სახლში ვიყავი , სკოლაში ბანკეტი გვქონდა . არ მივდიოდი , ცოტა გული კი მწყდებოდა მაგრამ ვიცოდი მარტო გავატარებდი დროს ამიტომაც სახლში დარჩენა ვარჩიე.უცებ ზარი გაისმა კარები გავაღე და ჩემი მეგობარი დემი შემოვიდა. -მაილზ კაბა ჯერ არ აგირჩვია? -არა დემ არ მოვდივარ. -კაი რა მაილზ წამო :* -არ ვიცი. -კაი რა ხომ იცი ნიღბები გვეკეთება და ვერ გვიცნობენ და შეიძლება პრინცები გავიცნოთ . -ცხოვრებაში ეგრე არ ხდება. -როგორ არა შენ უბრალოდ დამიჯერე . -კაი ხო , მაგრამ რა ჩავიცვა ? -წამოდი ავარჩიოთ . მე და დემიმ კაბები ავარჩიეთ , ახლა მარტო ნიღბები დაგვრჩა . ყველა მაღაზია მოვიარეთ და მაინც ვერაფერი ვიპოვეთ.უცებ დემი მოვიდა ჩემთან და რაღაც პატარა ყუთი მომიტანა.
შიგ ულამაზესი ნიღაბი იდო. -დემ მიყვარხარ ! და მაგრად ჩავეხუტე. ბანკეტზე რომ შევედით ყველამ ჩვენ გამოგვხედა , ძალიან შემრცხვა , ყველა ჩემზე ლაპარაკობდა. უცებ ერთი ბიჭი მომიახლოვდა , ნიღაბი ეკეთა და ვერ ვიცანი. -შეიძლება გეცეკვო ? -აა.... დემიმ მხარი გამკრა. -კი სიამოვნებით . მან ხელი მომხვია და ცეკვა დავიწყეთ, მასთან ცეკვაში ყველაფერი დამავიწყდა თითქოს ზღაპარში ვიყავი . ვგრძნობდი ჩვენ რაღაც გვაერთიანდებდა , თითქოს ოქროს ძაფებით იბბმებოდა ჩვენი გულები .მერე გარეთ გავედით , ლამპიონების შუქზე გარეთ ჩამოვჯექით . -იცი თითქოს........ -თითქოს ზღაპარში იყავი. -ხო შენ საიდან იცი ? -მეც ეგ ვიგრძენი . თვალებში შევხედე და ცრემლები წამომივიდა.მან ცრემლი მომწომინდა და მითხრა . -რატომ ტირი ? -როცა გაიგებ ვინ ვარ ალბათ ხმას არ გამცემ, მე კი დბეილი გოგოსავით შემიყვარდი.... -მაილ და შენ გგონია ოდესმე დაგივიწყებ ? -...ჩემი სახელი საიდან იცი ? -ბევრჯერ ჩამოგივლია ჩემ სახლის გვერძე ,გხედავდი ხოლმე . ერთხელ გამოგელაპარაკე , მაშინ ძალიან გაბრაზებული იყავი , მაგარმ ამინც ძალიან მომეწონე.მახსოვს მაშინ მითხარი თავში ავარდნილი ვარსკვლავი ხარო. -ეს შენ ხარ....? -ხო.......... ჩუმად ვიჯექით მერე მითხრა . -შეიძლება ნიღაბი მოგხსნა? -.....კი მან ნიღაბი მომხსნა და მითხრა. -რა ლამაზი ხარ.. -იცი პირველი ადამიანი ხარ ვინც ეს მითხრა. -არ მჯერა... -ინანე ეს მე რომ ვიყავი ? -მე ჩემ ცხოვრებაში რაც შენთანა დაკავშირებული არაფერი მინანია. -...:* მაკოცა , მერე სახლამდე მიმაცილა . სახლში რომ შევედი კარებთან ჩავიკეცე და ვტიროდი , ოღონდ ეს სიხარულის ცრემლები იყო.დემი ჩამოვიდა ოთახიდან. -მაილ რა გჭირს ? -დემ ცხოვრება ზღაპარია ! -რა მოგივიდა ? -იცი ვაკოცე.. -ვის ? -პრინცს ! -მაილლლ :*:*:*:*:*:**:*:* ვინა ეგ პრინცი ? -ყველაზე მაგარი , ყველაზე თბილი ყველაზე საუკეთესო....ჩემი ჩემიაა! დემიმ მომიყვა გიჟივით იყავიო . ბოლოს ოთახში ავედით , დავწექი და ფიქრებში ისევ მასთან ერთად დავფრინავდი . დილით ჩავიცვით და სკოლაში წავედით .სკოლაში რომ მივედით ვინც პირველი დავინახე ეს შენ იყავი . გამომხედე და გამიღიმე მერე მოხვედი და ხელი ჩამკიე. -მომენატრე . -მეც :* ყველა გოგო შურით მიყურებდა , როგორ ვამაყობდი ის რომ ჩემ გვერდძე იდგა , ხანდახან ავხედავდი ხოლმე და ისიც შემომხედაავდა არვიცი რას ვგრძნობდი მაშინ . ალბათ ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვიყავი , მაგარმ სამწუხაროდ ყველაფერი ისე არა როგორც ზღარებში..... ერთხელ როცა გაკვეთილები დამთავრდა , ნიკს ძბენა დავუწყე მაგრამ ვერ ვიპოვე ბოლოს გარეთ გავედი და დავინახე რომ ის სხვასთან იჯდა . მიახლოვება გადავწყვიტე მაგარმ უცებ ის დაიხარა და აკოცა მას..... მე ტირილით გავიქეცი და ხესთან ჩამოვჯექი , ბევრი ვიტირე და ბოლოს სახლში დასიებული თვალებით მივედი. -მაილზ რა მოგივიდა ? -ნიკი....ის სხვა გოგოს კოცნიდა. -რაააააა? მე მას ყველაფერი მოვუყევი . სკოლაში. ნიკი თავს მარიდებდა , მეც არ მინდოდა მისი დანახვა .მას ვუყურებდი როცა სელენა მოვიდა და ჩაეხუტა ,თითქოს რაღაცამ ძალიან მაგრად დამარტყა . დავინახე როგორ იღებდნენ ერთად ფოტოებს . მერე გავიგე რომ სელენამ ნიკი მიატოვა , არ მინდოდა ნიკთან მისვლა მაგარმ ვნახე და ვუთხარი : -ნიკ....სიცოცხლე გრძელდება , დაიმახსოვრე სიცოცხლე მშვენიერია -......მაილ დეგენერატი ვარ ! -....არა ნიკ ! -შენ ასეთი თბილი ასეთი გულუბრყვილო იყავი მე კი... მე კი გული გატკინე ... -......... -მაპატე.... -ნიკ მე შენ დიდი ხნის წინ გაპატიე ... -....მაილ :* და ჩავეხუტე . -ცხოვრება ზღაპარია.............და ამ ზღაპარის შინააარს ჩვენთვითონ ვწერთ
|