საერთოდ მარტო დავრჩი. გოგოები ნიუ-იორკში არიან და კარიერას იკეთებენ. ეს ძალიან მიხარია, მაგრამ ძალიან მენატრებია, თან ძაან. მართალია სოციალური ქსელით ყოველდღე ვწერთ, მაგრამ ეს ვერ მივსებს იმ სიცარიელეს რაც გულში მაქ. მართალია ამ სიცარიელეში გოგოებს ასიდან ოცდაათი პროცენტი უკავით, მაგრამ რა ვქნა რომ მენატრებიან. ვისია სამოცდაათი? ვისი უნდა იყოს თუ არა ჯუსოსი. ვაიმე როგორ მენატრება ჩემი ბიჭი. შეიძლება ასე არ გამჭირვებოდა მისთვის რომ მეთქვა როგორ მიყვარს, ძალიან არ მინდა, რომ ამის უთქმელად რომ წავიდე ამ ქვეყნიდან და ალბათ სწორედ ამიტომ ვებღაუჭები იმ პატარა იმედის ნატეხს, რომელსაც პოლიცია მაძლევს.
***
არ ვიცი რატომ მაგრამ ძალიან მინდა კუნძულზე წავიდე. იქ ხომ მე და ჯუსოსმ ძალიან მაგარი დრო გავტარეთ. არ ვიცი ამას როგორ მოვახერხებ, მაგრამ იქ უნდა წავიდე, რომ მოგონებების ზღვაში გადავეშვა ნუ ერთი სიტყვით წარსულის იმ ბედნიერ წუთებს დავუბრუნდე, რომელიც ჯასტინთან მაკავშირებს. მოკლედ წავალ და მამაჩემს ვეტყვი რომ ხვალ მივდივარ: - მა მა სად ხარ? - მივდივარ რა იყო? - მოიცა მოიცა რააღაც უნდა გითხრა - აბა მიდი ოღონდ ჩქარა მეჩქარება - მა ქალაქგარეთ მინდა წასვლა - რატო? - მონდა განვირტვირთო ამ ყოველივესაგან - მერე აქ ვერ განიტვირთები? - მა... ხო გამიშვებ? - არ ვიცი - მიდი რააააააააა გთხოოოოვვვ - ხო ხო კარგი ოღონდ ეგეთი მეამიტი სახით ნუ მიყურებ - yes - ვიცოდი რომ ლეკვის სახე გაჭრიდა :) ოთახში ავვარდი, გამოვიცვალე და აეროპორტში გავვარდი რომ ბილეთი მეყიდა. მალე დავბრუნდი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე. ამ ჯერად რამდენიმე მაისური, ორი ჯინსი, სამი კეტი და ერთი ჩანთა წავიღე. დედა რა ცოტაა :). მალე მოსაღამოვდა. მეც მალე დავწექი, იმიტომ რომ ხვალ ადრე უნდა ავმდგარიყავი.
მეორე დღე: დილით ადრე ავდექი. არ ვიცი რატომ მაგრამ კარგ განწყობაზე ვიყავი. გული რაღაც კარგს მიგრძნობდა. ნეტა რატო? ვაიმე დედა რა მჭირს? მე ვმღერი? ვაიმე... აერიპორტში მამამ მმიმაცილა. ვატყობდი, რომ არ უნდოდა ჩემი გაშვება, მაგრამ მე დავამშვიდე, მაგრა მაგრა ჩავეხუტე და თვითმფრინავში ავედი. იქ აიპოდი ამოვიღე და მუსიკის მოსნენა დავიწყე. მალე ჯუსოს U Smile-ს მოსმენა დავიწყე. თვალები ამიცრემლიანდა. თვალწინ მისი სახე დამიდგა და მითხრა: „ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება". ვაიმე რა მჭრს გავგიჯდი? პირველი მე ვიმღერე, მეორე ჯუსოს მელანდება. ვაიმე მგონი მართლა გავგიჯდი. ასე ფიქრებში გაფანტულს მალე ჩამეძინა. როცა თვალები გავახილე უკვე დანიშნულ ადგილზე ვიყავით. როდესაც მიწავე ფეხი დავდგი. თვალწინ მოგონებების ელვამ გაიელვა.ყველაფერი გამახსენდა. ყოველი ჩვენი დიალოგი, ყოველი ჩვენი ჩხუნი, ყოველი ჩვენი კოცნა, ყოვილი ჩვენი ჩახუტება, ყოველი მისი გაღიმება. მოკლედ ყველაფერი ყველაფერი ერთად. მერე ტაქსი გავაჩერე და ჯუსოს სახლში წავედი. ვაიმე სახლს რომ შევხედე, აი იქ უკვე მართლა ცუდად გავხდი, ძალიან ცუდად. აი მაშინ როცა ოთახებში სიარული დავიწყე, მაშინ კი მართლა გული წამივიდა, ისე ცუდად გაბხდი. გონს რომ მოვედი....
გაგრძელებისთვის დაწერეთ კომენტარები
| 
ნუ მაბნევთ... ;x