ბავშვობიდან ვერ ვხედავდი კარგად,მაგრამ ფოტოების გადაგება ყოველთვის კარგად გამომდიოდა,მაგრამ მთავარი პრობლემა ის იყო რომ,ზოგჯერ გამჟგავნების პული არ მქონდა,მაგის კი არა მამაჩემს იმდენი ვალი ქონდა მაღაზიაში,ხანდახან უპუროდაც ვრჩებოდით,.მაგრამ ღმერთმა გაგვაძლებინა და ფოტოხელოვნებაზე ჩავაბარე.მამაჩემი თავიდან წინააღმდეგი იყო,მაგრამ მერე ისე დაიწყო სმა საერთოპდ არ აინეტერესბდა ჩემი მომავალი...რაც შეეხება ჩემს ოჯახს დედა მშობიარობას გაადაყვა...მამას დედაჩემი ისე უყვარდა ,მალეე მისი გარდაცვალების მერე სმა დაიწყო..მყავს ბბებია და ბაბუა,რომლებიც იმერეთსჰი ცხოვრობენ და იქ სოფლის ცხოვრებას ეწევიან.
შეძლებულად ვცხოვრობდით ,მანამ სანამ დედაჩემი ცოცხალი იყო..მისი სიკვდილის მერე მამამ ყველაპერი გაკიდა და პული საასმელში გადაყარა..თბილიში ვცხოვრობთ,სოლოლაკში,...კარგი უბანია სოლოლაკი,ბევრი საინეტერესო რამაა აქ...მეორე ბინა ბარნოვზე გვაქ რომელიც გაქიირავებული იყო უცხოელებზე და მაგ ფულით ვცხოვრობდით მე და მამაჩემი...მაგრამ ერთ დღესაც დაგვტოვეს უცხოელებმა,და დავრჩით ხახამშრალები...
მამა:რა ვქნათ ახლა?ცარიელი სახლი რად გვინდა?არც ფული,არც კლიენტი..ფუი ამის
მე:ნუ გეშინია,ყველაფერი კარგად იქნება.აი ნახავ ჩავაბარებ და მუშაობასაც დავიწყებ
მამა:შვილო გიორგი რა უნდა აკეთო მაგ ფოტოებიტ?გადაიღებ და ვინმე მოგცემს მაგაში ფულს?
არ მიყვარდა როცა ვინმე ,ჩემს საქმიანობას მასხრად იგდებდა.....
გავაგრძელო?
