ეს ამბავი ერთ გოგონზეა რომელსაც მარია ჰქვია. იმედია მოგეწონებათ გთხოვთ დაწეროთ კომენტარები ________________________________________________________________________________________ [img]http://photos.ashleytisdale.org/albums/photoshoot/2011/Derek%20Wood/normal_008.jpg[/img] მე მარია მქვია. ვარ 17 წლის. მყავს სუკეთესო მეგობარი რომელსაც იზაბელა ჰქვია, მაგრამ მე ბელას ვეძახი. მე დედამ ჯერ კიდევ პატარაობაში მიმატოვა მაშინ 2 წლის ვიყავი. მამიდამ და მამაჩემმა გამზარეს. მე ვარ ფოტომოდელი. ერთხელ მილანიდან დამირეკეს: -გამარჯობათ თქვენ ბრძანდებით მარია ? -დიახ. -მილნის სამოდელოდნ რეკავთ. ჩვენ ვნახეთ თქვენი სურთები და მიგიღეთ. 5 წლით ჩვენთან სამოდელო სააგენტოშ და დარწმუნებული ვარ რომ ძლიან ცნობილი მოდელი გახდებით . ჩამოხვალთ მილანში ? -დიახ. -კარგით ნახვამდის. მე ძაიან გამიხაარდა რამისაა ავცეკვებულიყვი. მერე მამაჩემთან მივედი: -მაა! მამა მამააა! -ხო მარია. -მამა მილანის სამოდელო სააგენტოდნ დარეკეს. -მერე? -მამა მიმიღსს! -ვაიმე რა მაგარია. რამდენი ხნით მიდიხარ? -მა 5 წლი. -5 წლიით?! -ხო. -მარი 5 წელი ძალიანბევრი. არ შემიძლია შვილო ამდენი ხნით რომ გაგიშვა მილანში შენთვის სრულიად უცხო ქვეყანაში. ამ დროს თვალებზე ცრემმლები მომადგა რამისაა ავტირებულიყავი, კიდურებში სისხლმ დამიარ. -მამა! ეს ხომ ჩემი ერთადერთი შანსია. მმაჩემ შეამჩნია ჩემს თვალებზე მომდგარი ჩრემლი და დამთანხმდ ზეგ მილანში მივდიოოდი ვაიმე რ მაგარია.მე ბარგი ჩავალაგე. და მაშინვე ბელას დავურეკე: -ელლ! -მარი! ისეთი კარგი ამბავი მაქვს შენთვს! -მეცც! -მოდი ჯერ შენ მითხრი. -კაი! გოგო მილანის სამოდეო სააგენტოდან დამირეკეს და მილანში მივფრინავ. -მე პარიზიდანნ დამირეკეს და ამიყვანეს. მაგარიაააა. -ხო ძაან.,. ბელ წავედი ჩემოდანი უნდა ჩავაალგოო. -ოკ. მე ჩემოდანი ჩავალაგე და ბილეთი ვიყიდე.
