7 თავი
ძალიან დიდი ხანი ვილაფარაკეთ ,, იმდენიხანი რომ ფანჯარააში რომ
გავყავი თავი უკვე ღამე იყო ,, თან ძალიან მეძინებოდა და გოგოებს ძილინებისა
ვუსურვე და დავწექი ,,, დავწექი თუ რა
მაშინვე ჩამეძინა ..
დილით რომ გავიღვიძე გოგოები ოთახში არ იყვნენ თან რაჭაში უკვე ახლოს ვიყავით ძალიან გამიხარდა მაგრამ გული დამწყდა
რომ გოგოებს ვერ დავემშვიდობე მაგრამ უცებ ვიგაცეები შემოცვივდეენ და სიცილი
დაიწყეს :
ანა: რა გაცინებთ
ლიზი და მარი: შენ თმებზე ვიცინივართ
ანა: და ჩემს თმებს რა სჭირს
ლიზი და მარი: ჩაიხედე სარკეში და მიხვდები რაც სჭირს ..
საწოლიდან გიჟივით წამოვხტი
და სარკეში შავიხედე ,, მაგრამ ნეტა არ ჩამეხედა ,, ჩემს თავს რომ შევხედე ესე
მეგონა ბალიში ამიფეთქდა თავში .. ჩემს თავს გაშტერებული შევცქეროდი სარკეში ,,
გოგოები კი სიცილით კვდებოოდნეენ ,,
ანა: კაიი რა ნუუ დამციინიიხაართ
ლიზი და მარი : კაი მოდი გაგისწორო თმა
ანა: კაი თორე აქედან რომ ჩავალ ყველა ჩემზე დაიწყებს სიცილს .. 
ლიზიმ თმის გასწორება დაიწყო მე კი გულს ვიმშვიდებდი რომ ესეთ მდგომარეობაში
აღარავინ მნახავდა…
თმის გასწორება რომ დაამთავრა ,, სარკეში ჩავიხედე და გული დავიმშვიდე
,, მაგრამ უცებ რაღაცამ შემაქანავა და სკამიდან გადავაარდი ,, მერე კიი თავი
სარკეს დავარტყი ,, და მაშინვე გავითიშე ..
თვალები რომ გავახილე სავაადმყოფოში ვიწექი და თავზე ექთანი მადგა ,,
ექთანი : გამარჯობა ანა ძალიან დიდი ხანი გელოდი როდის გაიღვიზებდი ,,
შენ 3 თვე გეძინა
ანა: აქ რა მინდა
ექთანი : რადა მატარებელი მანქანა შეეჯახა რის შემდეგაც მატარეებელი
ამოტრიალდა
ანა: და ვინმე გადაღჩა
ექთანი : შენს გარდა არავინ
ანა: რაა მარტო მე გადავჩიი ,, ჩემი მეგობრები ლიზი და მარი
ექთანი : სამწუხაროდ ყველა დაიღუპა
ანა: შეუძლებელი .. დედაჩემი აქ რატო არ არის
ექთანი : როგორ არა აქ არის და ეხლავე შევატყობინებ რომ თვალები
გაახილი , ძალიან გაუხარდება
ანა: კარგი მალე შემოიყვანე
დედაჩემი სიხარულიდ შემოვარდა ჩემს ოთახში და გადამეხვია მეც
გამიხარდა რომ დედა დავინახე ,, ჩავეხუტე..
ანა: დე როგორ ხარ
დედა: კარგად შვილო ძალიან ვნერვიულოობდი შენზე მე მეგონდა
დაგკარგაავდი
ანა: არა დე ეგ როგორ იფიქრე მე შენ არასოდეს დაგტოვებ,,........ დედა
როოდიის უნდა გამწეეროონ შეიძლება სუსტად ვარ მაგრამ საავადმყოფოს სუნს და ვერ
ვიტან
დედა: შვილო რაღაც უნდა გითხრა მაგრამ ძალიან გთხოვ თავი შეიკავო და
ყვირილი არ დაიწყო
ანა; კარგი დედა ყველანაირად ვეცდები რომ არ დავიყვარო..
დედა: რა და შენ
ანა: დედა მალე მითხარი
დედა: შენ ,, შენ ინვალიდი ხარ
ანა: რააააააააააააააა
დედა: მაგრამ ინედი არსებობოს რომ გაივლი,,,,
ცოტახანი გაშეშებული ვიწექი საწოლში და ვერ ვხვდებოდი როგორ უნდა
მეცხოვრა ,, საერთოდ რა აზრი ქონდა ჩემს ცხოვრებას ამ ქვეყანაზეე,, მერჩივნა
მკვდარი ვყოფილიყავი და ინვალიდის ეტლში მიჯაჭვული არავის დავენახეე............
თუ გინდათ რომ გავაგრძელო დაწერეთ კომენტარები ..
| 
