კარები დედამ რომ გამიღო ისეთი სახით შემომხედა გული გამისკდა
ანუკა: დედა რა გჭირს ?
დედა: რა უნდა მჭირდეს ,, უბრალოდ გაბრაზებული ვარ შენზე
ანუკა: კი ნამდვილად უნდა იყო ჩემზე გაბრაზებული რადგან
უპასუხისმგებლოდ მოვიქეცი ,, მაგრამ ეს ჩემი ბრალი არ არის უბრალოდ ნიკამ მთხოვო
რო ცოტახანი მასთან ვყოფილიყავი
და მეც დავჩი ..
დედა : ყოფილიყავი ნიკასთან მაგრან დაგერეკა მაიინც
ანუკა: ხო კარგი ვიცი რომ ჩემი ბრალია არ გაინტერესებს რა მითხრეს
დედა: კი როგორ არ
ანუკა: რა და სიარულს ვეღარ შვეძლეფ
დედა: რაა არ მჯერა
ანუკა: განა მართლა 1 თვეში გავივლი თუ ვივირჯიშებ J
დედაჩემი ჭკუაზე აღარ იყო გიჟივით დახტოდა აქეთ იქით ,,
მეც მიხაროდა
რომ ორივე ბედნიერები ვიყავით ...
1თვის შემდეგ ....
ერთი თვე ისე გავიდა რომ ამ ვარჯიშში ვერც კი
შევამჩნიე ,, უკვე კარგად დავდიოდი და ძალიან
მიხაროდა ეს ჩემთვის ძალიან დიდი მიხწევა იყო ,,
გამახსენდა ის პერიოდი როცა უფრო ამ წლოვანებასთან
პატარა ვიყავი და როგორ ვეთამაშებოდი ეს ყველაფერი
ჩემში დიდ აფოშირებას იწვევდა ,, გული მტკიოდა რომ
მამა გვერდი აღარ მინდა ,, ძალიან მენატრებოდა ,, ამ
ყველაფერმა ისე იმოქმედა ჩემზე რომ გული ამიჩუყა და
ტირი დავიწყე თვალებიდან არ გამომდიოდა მამაჩემის
სახე როდესაც სიკვდილის დროს მემშვიდებოდებოდა ,,,
ამ ქვეყანაზე ყველაზე მეტათ მიყვარდა ,, ამას რატომ
ვამბობ არ ვიცი მაგრამ მე ის დედაზე ძალიანც მიყვარდა
,, ყველაზე კარგად მასთან ვგრძნობდი თავს და ყველაზე
კარგადთ მამაჩემი მიგებდა ,,,,, ხატების წინ მამაჩემზე
ვლოცულობდი და თან ღმერთს ვევედრებოდი რომ ჩემი
ოჯახი დაეცვა და დაეფარა ,,
თუ გინდათ რომ გავაგრძელო დაწერეთ კომენტარები ...
