-ჯასტინ სად მივდივართ?

-იქ სადაც თვით მკვლელობაზე არ იფიქრებ!

-საინტერესოა-ჩემთვის ჩავიბურტყუნე

Justin’s BooK

ძალიან მიმძინს მისთვის თვალებში ყურება,ესეთი შეგრძნება არასდროს არ მქონია,მის გვერდით თავს სულ სხვანაირად ვგრძნობ თითქოს მთელი ცხოვრება მის გვერდით ვარ,მისი თვალები,ტუჩები,თმა როდესაც მას ვუყურებ ვხვდები რომ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს,მან ის მასწავლა რაც ვერავინ  ვერ შეძლო,ბევრს ალბათ გაუკვირდება რომ მე ვინმეს შეყვარება შევძელი,ადრე ეს ადვილი იყო როდესაც გოგო მომეწონებოდა ისეთი ადვილი იყო მისთვის ამის თქმა,მაგრამ აი რას ნიშნავს ნამდვილი სიყვარული ის პატარა ბავშვივით გაუბედავ ჩურჩულს გაიძულებს,გაწითლებს,გაგიჯებს,თავი ყველაზე ბედნიერი გგონია მაგრამ როდესაც ხვდები რომ ეს სიყვარული ცალ მხრივია ეს საშინელებაა, იმედგაცრუება და მეტი არაფერი როდესაც ხვდები რომ მას სხვა უყვარს,უბრალოდ ვიტანჯები მარტო ის მხდის ბედნიერს რომ ეხლა მის გვერდით ვარ შემიძლია ჩავეხუტო გავათბო ვაგრძნობინო ჩემი სიყვარული და როგორმე მის დავიწყებაში დავეხმარო,ვიცი ეს გამიჭირდება მაგრამ მე არ დავნებდები,ყოველთვის მის გვერდით ვიქნები როგორც კი დამიიძახებს,მასთან გავჩნდები და ნებისმიერ სურვილს შევუსრულებ...

-იცი ჯობს ქალაქიდან გავიდეთ-ვუთხარი ჯასტინს შეწუხებული ხმით

-როგორც გინდა,და სად გინდა რომ წავიდეთ?

-სიმართლე გითხრა არ ვიცი,აქედან რაც შეიძლება შორს!

-მე ვიცი ეგეთი ადგილი-მითხრა და  გაიღიმა

-კარგი-მარტო ეს ვუთხარი ისიც არ მადარდებდა თუ რა ადგილზე ამბობდა,მინდოდა მხოლოდ გავქცეულიყავი ამ კოშმარიდან,თავი საშინელებათა ფილმში მეგონა სადაც აუცვილებლად უნდა მოვმკვდარიყავი ოღონდ არა ჩვეულებრივი არამედ მტანჯველი

სიკვდილით რაც ნამდვილად მაშინებდა,ადრე სიკვდილზე სერიოზულად არასოდეს მიფიქრია, თუმცა ბოლო დროს ამის მიზეზი საკმარისზე მეტი იყო,ვხვდებოდო რომ სწორედ ნიუ-ჯერსიში,ხოლო შემდეგ კი ლოს-ანჯელესში  ჩამოსვლით ჩავიგდე თავი საფრთხეში, მაგრამ ამას მაინც არ ვნანობდი, მიუხედავად სულისშემძვრელი შიშისა.ვხვდებოდი რომ მე ის გოგონა ვერასოდეს ვერ გავხდებოდი,ის პატარა ვინც ადრე ჩემში არსებობდა,ყველაფერი შეიცვალა,რამდენჯერ მინატრია რომ მეც ჩვეულებრივი ვყოფილიყავი,ცხოვრება უფრო ადვილი იქნებოდა,ეს კი ეხლა ნამდვილად მჭირდება.

დიდი მგზავრობისაგან ისეთი დაღლილი ვიყავი უკანა სალობის  სავარძელში გადავძვერი,ძალიან მეძინებოდა ამიტომ ჯასტინს ყურადღებას არც კი ვაქცევდი.როგორც იქნა დამეძინა !ჩემი ტვინის ნახევარი გრძნობდა რომ სიზმრებში ვიყავი,ხოლო მეორე ნახევარი სიცივით და შიშის გრძნობით იყო დათრგუნული.დამესიზმრა ვითომ ემ და ჯასტინი ცავედით დათქმულ ადგილას,მე მანქანიდან გადმოვედი რადგან დავინახე თუ როგორ კოცნიდა ვირაც გოგოს სტეფანი,ჯასტინი კი მანქანაში დარცა და ანერვიულებული თვალებით მიყურებდა მე თვალზე ცრემლი მომდიოდა და სტეფანს ვუახლობდებოდი,ვიგრძენი რომ ის უკვე ჩემს უკან იდგა და კისერიდან სისხლს მწოდა,საშინლად შემცივდა ის თავისი ცივი ხელებით მეხებოდა და ტუჩებზე მოალერსე თმებს მიწევდა ყურებთან.ისეთი შეშინებული გამერვიძა შვებისაგან ამოვისუნთქე ნამდვილად არ ყოფილა რომანტიკული!ჯასტინი მოტრიალდა და გაოცებულმა შემეკითხა

-რა მოხდა? რაღაც შეშინებული სახე გაქვს...!

-არაფერი უბრალოდ კოშმარი იყო-ცოტახანი გავჩუმდი-და რატომღაც რეალობას გავდა-ისე ჩუმად ჩავიბურტყუნე მგონი არც გაუგონია

-მალე მივალთ?-შევეკითხე

-არ გშია?-მან ისე გამომხედა თიტქონს ჩემი შეკითხვა  არ გაუგონია და  მის იგნორი გაუკეთა

-არც ისე-გაღიზიანებულმა ვუპასუხე

გარეთ ციოდა ემ ისევ ჯასტინის თბილი ქურთუკი მეცვა რომელშიც თავს დაცულად ვგრძნობდი,ჯასტინს გამათბობელი ცაერთო,ჩემმა ცივმა სხეულმა თბილი ჰაერი იგრძნო და გათბობა დაიწყო,გარეთ წვიმდა მაგრამ ცა მუქი ლურჯი იყო რამაც გამაკვირვა

-აქ ხშირად წვიმს-ნაზი ხმიდ მითხრა ჯასტინმა ისეთი მოალერსე იყო თავი უხერხულად ვიგრძენი.მანქანა სწრაფი კვების ობიექტთან გააჩერა და და გადავიდა ემც უკან კარებს დავუწყე გაღება რომ გავყოლოდი

-მოიცა გარეთ ცივა,შენ იყავი და მე მოგიტან რაც გენდომება

-კარგი-კარგი ტავაზიანად ვუპასუხე და გავუღიმე

-ერთი კოლა და ჰოთ-დოგი თუ შეიძლება

-რათქმა უნდა-მითხრა და გამიღიმა

ჯასტინი მალევე მოვიდა,დასველებული იყო,მისი სველი თმიდან ჩამოსული წვეთები მის სიცივისაგან მოლურჯო მაგრამ ნაზ ტუჩებს ეცემოდა,მან მომაწოდა საჭმელე და მითხრა რომ წინ გადავსულოყავი,მეც დავტანხმდი.