ასეთი ლამაზი მე დედამ გამაჩინა, ხოლო ასეთი სწერვა გამხადე შენ და ამ ცხოვრებამ...
რა ხშირად ხდება ასე. გინდა თქვა " მე შენ მიყვარხარ", მაგრამ ამბობ " რა კარგი წყვილი ხართ"...
შემოგიშვი გულში, შენ კიდე მანდ არივ-დარიე ყველაფერი... ეხლა ვინ გაასუფთავებს იქაურობას?...
ჩვენს შორის ერთი განსხვავებაა - მე ვიტირებ და დავივიწყებ, შენ გაერთობი და მერე გაიხსენებ...
თავიდან
ყველა ერთნაირია. გაწონებენ თავს, ყვავილები, კინო, პირველი კოცნა,
შეგაყვარებენ თავს და მერე გაივლის ქერა ლამაზი გოგო გრძელი ფეხებით და
ცხოვრება იცვლება. ახალ სამყაროში - ცრემლი, სველი ბალიში...
ამბობ რო ჩემნაირები არ ტირიან.. ცდები! ტირიან როცა მათ არავინ ხედავს...
მე უკვე ყველას დავაჯერე რო არ მიყვარხარ. ეხლა დარჩა ამაში საკუთარი თავი დავარწმუნო...
შენ რა ფიქრობ მე შენთან დავბრუნდები? არა... მე უბრალოდ ვითვლი წამებს იმ მომენტიდან როცა დავშორდით. გესმის? მიყვარს მათემატიკა
იცი,
მე ოდესმე დავღვრი ცრემლებს შენს წინაშე, არ მოგაჩვენებ თავს ძლიერად და
ვიტირებ ძალიან, ძალიან ბევრს და ნახავ თუ რა უქენი ოდესღაც მხიარულ
გოგონას...
ხოო, შენს ახალ გოგოს რო დავუკვირდეთ... მე წავედი ისე რომ წაგართვი ყველაფერი, გემოვნებაც კი....
მინდა გავახილო თვალები და მოვხვდე ზღაპრულ ბავშვობაში. გატეხილი მუხლი ჯობია გატეხილ გულს და სულს...
გთხოვ
გაათბე ჩემი გული, მოაშუშე ყველა ჭრილობა, გადააგდე ყველა სისულელე რაც
შენთან აკავშირებს და დამიბრუნე ისეთი როგორიც თავიდან გადმოგეცი...
დიდი ხანია დგახარ და მელოდები? - არაააააა, მე უფრო დიდი ხანი ველოდებოდი შენს ზარს...
მე მაქვს ყავა, რომელსაც არ ვსვამ... სიგარეტი, რომელსაც არ ვეწევი და ადამიანები, რომლებიც (ალბათ) არ მიყვარს...
იცი, თუ გინდა დამაბიჯე გულზე, თუ გინდა ჭრილობაზე მარილიც დამაყარე... იმიტომ რომ სადაც მაზოლებია იქ უკვე აღარ გტკივა...
ეს სამყარო დაუნდობელია, შენ ვერ იცოცხლებ... მეუბნებოდა ერთი ბიჭი. . . ნეტა იცოდეს მის გამო რა გადავიტანე, მოკეტავდა!
მიდით რა უკვე თქვენი შემოდგომა, ამ ზაფხულის უკვე ყველაფერი გასაგებია
ზაფხულის დილა. მარწყვის კოქტეილი. შენი ხმა. ჩემი ღიმილი. შენი ტუჩები და ... "მაღვიძარა" - ეს ისევ სიზმარია... :(((
ყველას ჩვენ როგორ გვიყვარს არასასურველი ადამიანების შეყვარება :))))
გრძნობის გადაუხდელობის გამო თვალებში გამორთეს სინათლე...
- მოდი მეგობრებად დავრჩეთ? - მადლობა, მე დაქალები მყოფნის...
მინდა
რამოდენიმე წელიწადში შევხვდეთ, შენ დაიძახებდი ჩემს სახელს , მე
გამოვბრუნდებოდი და აღმოჩნდებოდა რომ შენ ეძახი შენს გოგოს...
შენი ტკბილი ტყუილებისგან უკვე დიაბეტი დამემრთა....
მე არ დამაბრალოთ სწერვა რო ვარ... დააბრალეთ იმას ვინც ასეთი გამხადა!
- რა ხდება შენს პირად ცხოვრებაში? - ყველაფერი რიგზეა, ყველა მოვკალი...
სიყვარული - ეს წიგნია, წიგნი - რომანი, რომანი - ზღაპარი, ხოლო ზღაპარი - ტყუილი!
სიყვარული... - გაკეთებულია იაპონიაში :|
გიყვარდეს მაშინ როდესაც არავის არ უყვარხარ ეს იგივეა უპასუხო მაშინ როცა არავინ არ გეკითხება...
მან მითხრა რომ ვიცხოვრებდი მის გულში სამუდამოდ, მე ხო არ ვიცოდი რო მას მანდ საერთო საცხოვრებელი ჰქონდა....
გიყვარს პოეზია?-ადამიანი ხარ.
არ გიყვარს?-მაინც ადამიანი ხარ,სამწუხაროდ!
ცხოვრება უნიჭო რეჟისორს ჰგავს.იგი ხშირ შემთხვევაში არასწორად ანაწილებს როლებს.
მაშინ,როდესაც გვერდით არავინ მყავს,მე ვესაუბრები სამყაროს.
ოთახს არასდროს უნატრია მეხუთე კედელი?
-ვინ ხარ?
-ზედმეტი ადამიანი!
-მე-შეღავათა.
დამაბნიე! ოღონდ ეგ სიკეთე ჰქენი და არ გთხოვ, ამკრიფე-მეთქი.
(დაბნევა- საუბრით,ქცევით. აკრეფვა-არა ბრინჯის,არა მძივის)
მოხუცი
და ახალგაზრდა:დროის ორი ქმნილება,სიცოცხლის ორი გადაკვეთა,სიცოცხლის ორი
სხვადასხვანაირობა.დრომ ორივეზე ერთნაირად იზრუნა,უბრალოდ, დრო და დრო
როგორც ნივთები,ადამიანებიც ძველდებიან,ბოლოს კი მთლად გამოუსადეგარნი
ხდებიან და უნდა გადააგდო,ან ჩატენო ,სადმე კუბოსმაგვარ ყუთში და მიივიწყო.
მე იცი ვინ ვარ?
წიგნის ჩარჩოებში მომწყვდეული,პოეზიამისჯილი პატიმარი.განთავისუფლების თარიღი იხილეთ უკანა საკნის ფურცელზე-უვადოდ!
ყეყეჩი ადამიანის ფიქრები
"ციცინათელა გადამეყლაპა,შინაგანად ნათება დავიწყე და თავი წმინდანი მგონია,ამაყი გავხდი"..
ამოიჩემებენ რომელიმე საცოდავ ხეს და ნატვრის ხეობას აბრალებენ.
გინახავთ
პეპელა სანამ სახლიდან გამოვა და ჟანგბადს ჩაისუნთქავს როგორია?იცით როგორ
სახლში ცხოვრობენ?ძალიან ლამაზში.ახლა მათი იქიდან გამოსვლა როგორი
დიდებული სანახავია რომ იცოდეთ.თავიდან ვერ დაფრინავენ,დადიან,ეს იგივეა
როგორც ჩვილი ბავშვი სიარულის ნაცვლად, ჯერ რომ დაბობღავს.წებოვანი ფეხები
აქვთ და გეკრობიან მაგნიტივით.სად აღარ ვიწებებდი ხოლმე და დავრბოდი
ასე,პეპლებასხმული.მერე ნელ-ნელა იზრდებიან,ფრენას იწყებენ და
მიდიან...მიდიან და მეც კვლავ მეგობრის გარეშე ვრჩები.
პ.ს.რა უმწეოა პეპელა ქარში!
მოდის
და მიდის სიხარული.ფეხი დაუდეთ რა ვინმემ,ვისაც ბოროტება ყველაზე
ოსტატურად გეხერხებათ.დაენარცხოს ,იგრძნოს ტკივილი.მიხვდეს,რომ მასზე უფრო
საშინელი ემოციების არსებობენ..
პ.ს. "დაგერხა,სიხარულო?"
ძალა მხოლოდ აღმართს არ ხნავს,სხვა მიმართულებებიც გააჩნია.
სიკვდილმა დაკარგა ემოცია.
გამოიფიტა,გამოშრა,გამოხმა..მეგობარივით აღარ ეგებება:ცრემლს,ტანჯვას,დარდს.სიკვდილმა ყველა ემოციას უღალატა.
ხალხი იმდენად ჭრელია,რომ ზოგჯერ ფერებაც კი ვეღარ ვარჩევ.
ბავშვობა,ბავშვობაშივე უნდა დაფასდეს.დიდობაში მხოლოდ მოგვენატრება.
თვალები სულის სარკეაო უთქვამთ.ჰოდა,მოდი ,ჩამხედე თვალებში და მაშინვე დარწმუნდები ამ ფრაზის უაზრობაში.
ტყუილი,სიმართლისაგან დაშორებული ცნებაა.
კუჭი,ჩემს ქვემოთაა,მაგრამ ზემოთა ნაწილზე ძლიერია და რა ვუყოთ?
სიმშვიდე,სულის ფუფუნებაა.
წერილი,წერილს!
წერილო,როგორ ხარ?
პ.ს.პასუხი არ დამიგვიანო.
მე მთელი ცხოვრება ვაპირებ,რომ ვისწავლო და სულაც არ შემრცხვება რომ ვთქვა-მე ეს არ ვიცი.
იმუშავე
ისე, თითქოს ფული არ გჭირდება, გიყვარდეს ისე, როგორც არასოდეს არავის
მოუყენებია შენთვის ტკივილი, იცეკვე ისე, თითქოს არავინ გიყურებს, იმღერე
ისე, როგორც იმღერებდი როცა არავინ გიყურებს, იცხოვრე ისე, თითქოს
დედამიწაზე სამოთხეა...
ცხოვრება მაშინ ყველაზე მშვიდია, როცა ყველაფერი ფეხებზე გკიდია...:));))
ნუთუ გონება ერთმა გრძნობამ ისე წაგართვა, რომ განუსჯელად შემატოვე ცოდვა და ბრალი?!
ჯანდაბამდე გზა გქონიათ ყველას ვინც გაიქცევით მხოლოდ იმიტომ, რომ გგონიათ გამოგეკიდებით...
მეგობარია
ის ვისაც ესმის შენი ყველაზე კარგად,როგორიც ხარ,შეიძლება რაღაც შეგეშალოს
და ზურგს რომ არ შეგაქცევს,როცა მძიმე წუთები გიდგას და ისევე განიცდის
როგორც შენ და სიხარულიც ისევე რომ უხარია,აი ასეთ მეგობრობას ვაფასებ...
მაშინ
როდესაც მე შენ ერთს გნატრობ... შენ სხვაზე ფიქრობ და სხვა ვინმეს
ათბობ... შენზე ფიქრები მაგიჟებს მახრჩობს... თუ დაიჯერე ვაი შენს
პატრონს...;):D
