რავიცი მე გირჩევთ თან ამ სიმღერას უსმინოთ უდარდელი...ხალისიანი...ზოგჯერ ძალიან გიჟიც...ესეთი ვიყავი ალბათ ცოტა ხნის წინ.დღეს კი ვზივარ და რაღაც უაზრობას ვწერ,რაც ალბათ არავის აინტერესებს.როგორც ყოველთვის,ეხლაც ცრემლმა ამივსო თვალები...ცრემლმა რომელიც ძალიან შემეჩვია,ცრემლი რომელიც მეხმარება ტკივილის გადატანაში და სულ ცოტა ხნით მოშორებაში.ცრემლები რომლებიცსულ თან დამსდევენ..! ცრემლები რომელიც ყოველთვის ჩემს თვალზე არიან..! დღეს ცრემლი არის ჩემი ყველაზე ახლო მეგობარი.რატომ?არ ვიცი,ალბათ იმიტომ რომ მხოლოდ გრძნობს და ვერაფერს გეუბნება. რა სულელი ვიყავი,როცა სხვას დავცინოდი სიყვარულის გამო,ეხლა დასაცინი მე გავხდი.ერთი შეხედვით ხუმრობით და მეგობრობით დაწყებული სიყვარული ტკივილად მექცა.არ ვიცი როგორ ან რატომ შემიყვარდი ესე მოკლე ხანში და არ ვიცი შემზე გავბრაზდე თუ საკუთარ თავზე,რადგან არ ვიცი როგორ გამოვასწორო ეს შეცდომა,შეცდომა რომლის პატიებაც არ მინდა საკუთარი თავისთვის.შეცდომა კი ის არის რომ,შენ შეგიყვარე.ეხლა კი ცრემლი არის ერთადერთი საშვალება რითაც უნდა შევძლო,გავათენო ბევრი დილა და დავაღამო კიდევ უფრო მტკივნეული ღამე...ღამე რომელიც არ მპატიობს შემს შეყვარებას. გთხოვ მომეცი უფლება მიყვარდე...არ ვიცი რა ძალა არის ამ სიტყვებში,მაგრამ ეხლა მხოლოდ ერთი აზრი მიტრიალებს თავში...თუნდაც ხვალ ისევ დაგკარგო,დღეს მინდა შენთან ერთად ბედნიერი ვიყო...და დილაც ყველაზე ლამაზი გათენდეს.მე არ მაქვს ამის წერის და წუწუნის უფლება,რადგან ვიცი რომ შენ ჩემი ხარ,ჩემი სულის და სხეულის ნაწილი,მიუხედავად იმისა რომ შენ ჩემთან არ ხარ.მეშინია,შენი დაკარგვის მეშინია,იმ ტკივილის მეშინია რომელსაც უკვე განვიცდი და ვხვდები რომ ამ ტკივილს ვეღარ გაუძლებ.როგორ მინდა ჩაგეხუტი,არაფერი გითხრა...და შენ იგრძნო და მიხვდე რომ იმ წუთში მე სიკვდილსაც შევძლებ შენთვის.მენატრები,მენატრები და სულ მომენატრები."მიყვარხარ" და სიკვდილის წინაც მხოლოდ ამ სიტყვებს ვიტყვი,თუმცა ვერავინ ვერ მიხვდება,როგორ მიყვარხარ და მიყვარდი გაცნობის წუთიდან.დამღალა საკუთარ თავთან და გრძნობებთან ბრძოლამ...მხოლოდ წამებს,წუთებს,საათებს და დღეს უნდა მივენდო,მხოლოდ დრო არის ჩემი მსაჯული.არ ვიცი ხვალ რა იქნება,ხვალ იქნებ სამუდამოდ დაგკარგო,მაგრამ დღესაც და მის შემდეგაც,თუ მე შენ დაგკარგავ მაინც მეყვარები,მაინც ჩემს გულში იქნები,რადგან შენ განმაცდევიე ნამდვილი გრძნობა რასაც "სიყვარული" ქვია.ჩემი მეორე მე არ მაძლევს საშუალებას შევინარჩუნო ბედნიერი თვალები,ბედნიერი იმიტომ რომ მე შენთან ბედნიერი წუთები გავატარე.წუთები რომლებსაც ვერასდროს დავივიწყებ.სულ ვფიქრობ იმას რომ მე შენ დაგკარგავ,რომ შეუძლებელია ჩვენ ერთად ვიყოთ(მაგრამ რატომ?ამ შეუძლებლობის მიზეზი მხოლოდ შენ იცი).ვიცი რომ სისულელეს ვაკეთებ ამას ყვლაფერს რომ ვწერ,მაგრამ მე მიყვარს ეს სისულელე,ყველა ის სიგიჟე რაც კი ალბათ შენთვის და შენთან ერთადაც კი გამიკეთებია,მიყვარს რადგან მას შენი სახელი ქვია და შენთან არის დაკავშირებული.ვიცი რომ დაგკარგავ და მხოლოდ მოგონება და ცრემლი დამრჩება...და შენი სითბო,რომელსაც დრო ნელ-ნელა გააცივებს,შენს თვალებს ნელ-ნელა წაშლის ჩემი მეხსიერებიდან,თვალებს რომელიც მე სიგიჟემდე შემიყვარდა....მხოლოდ მოგონება დამრჩება,ტკივილით და ცრემლით სავსე მოგონება.მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ,არასდროს დავიღლები ამის გამეორებით.მინდა სულ ისე მიყვარდე რომ,შენთვის სიკვდილი შევძლო...!!! მეტი აღარ არის..! მეტი აღარ არსებობს..! მეტი აღარ შემიძლია..! მიყვარხარ..!
