[c]ჩემი მშობლები უკან მობრუნდნენ.
ბელა:გმადლობთ შვილო, შენ ვერც კი წარმოიდგენ, ამით როგორ გაგვახარე.
მაილი: მე უბრალოდ მინდა, რომ ყველაფერი ამიხსნათ, რატომ მიმატოვეთ ან ახლა როგორ მიპოვეთ, მაგრამ ვერ დაგპირდებით,რომ ეს რამეს შეცვლის.
ბელა:შეცვლის საყვარელო, დამერწმუნე, შენ არაფერი იცი. სადმე შევიდეთ და ყველაფერს გიამბობთ.
დირექტორმა თავისი ოთახი დაგვითმო, ჩვენც შევედით და ბელამ ამბის მოყოლა დაიწყო.
_მე და ბილმა ერთმანეთი ამერიკაში გავიცანით,სადაც სასწავლებლად ვიყავი. მე მალე საქართველოში დავბრუნდი. რამდენიმე თვეში ჩამომაკითხა და ურთიერთობა განვაახლეთ. მალე ჯვარიც დავიწერეთ. ქორწინებიდან ერთ თვეში დავორსულდი. გადავწყვიტეთ, აქ გამეჩინე. მძიმე ორსულობა მქონდა და მშობიარობა ძალიან გამიჭირდა. მშობიარობის დროს ჩემთან არავინ იყო. ბილი ამერიკაში დაბრუნდა საქმეების მოსაგვარებლად, თბილისში კი არავინ მყავდა. სრულიად მარტო ვიყავი. მშობიარობის შემდეგ რამდენიმე დღე ისე ცუდად ვიყავი, ჩემი გადარჩენის იმედი არავის ჰქონდა. როცა გონს მოვედი, ექიმებმა მითხრეს, რომ მოკვდი. ვერ წარმოიდგენ, ეს ჩვენთვის რამხელა ტრაგედია იყო, მით უმეტეს, მეტი შვილი არ გვეყოლებოდა. მერე ამერიკაში დავბრუნდით. შენს ამბავს ალბათ ვერასოდეს გავიგებდით, რომ არა თქვენი კონცერტი. youtube-ზე ვნახეთ შენი ვიდეო. მაილი საირუსი ეწერა. მშობიარობისას ვუთხარი ექიმებს, რომ მაილის გარქმევდი. მივხვდი, რომ საქართველოში სხვა მაილი საირუსი არ იქნებოდა. ვიცი, იმ 16წელს ვერაფერი აანაზღაურებს, მაგრამ ჯერ კიდევ გვაქვს შანსი, რომ ბედნიერები ვიყოთ და ერთმანეთით დავტკბეთ.
დედამ მოყოლა დაამთავრა და ახლაღა მივხვდი, რომ ვტიროდი.
[img] [/img]
ცრემლები უცებ მოვიწმინდე და ვთქვი:
_კარგად უნდა დავფიქრდე. ჯერ ვერაფერს გადავწყვიტავ.
_შენ ოღონდ იმედი მოგვეცი საყვარელო. მამაშენი იმიტომ ვერაფერს გეუბნება, რომ ქართული არ იცის. ასე რომ, ნუ გაამტყუნებ.
_თქვენზე მომიყევიტ. ამერიკაში რას აკეთებთ?
_მე დიზაინერი ვარ, ბილი-რეი კი კომპოზიტორია და ხმის ჩამწერი სტუდიაც აქვს. მუსიკის სიყვარული ალბათ მისგან მემკვიდრეობით გერგო.
_მე ზევით ავალ და გპირდებით, რომ ვიფიქრებ.
_მაილი, შეიძლება გაკოცო? ამაზე მას შემდეგ ვოცნებობ, რაც გავიგე, რომ ცოცხალი ხარ.
_მეც ხშირად ვოცნებობდი დედის კოცნაზე, ამიტომ უარს ვერ გეტყვი.
დედ-მამას გადავეხვიე,
[img] [/img]
მერე კი ზევით ავედი, რათა ემილისთვის ყველაფერი მომეყოლა. ვერ წარმოიდგენთ, რა გახარებული იყო.
[img] [/img]
ემილი: რა მაგარია, ესე იგი შენი მშობლები ცნობილი ადამიანები არიან. არ გაბედო და არ მითხრა, რომ მათ არ გაყვები.
მაილი:შენ როგორ დაგტოვო?
ემილი:არა უშავს. როცა ჩამოხვალ ხოლმე, მინახულე. იმედია, ფული არ შეგცვლის.
მაილი: სულელო, შენ ყოველთვის ჩემს საუკეთესო მეგობრად დარჩები.
_ვიხუმრე. ეგ ისედაც ვიცი. არ გინდა ვისადილოთ?
_ახლა ვერაფერს შევჭამ. მირჩევნია, ცოტა ხანს დავისვენო და ჩემს მომავალზე დავფიქრდე.
_კარგი, მაშინ მე ხელს არ შეგიშლი. წავალ, ცოტას შევჭამ.
_ოკ.
ემილი გავიდა, მე კი წამოვწექი და დიდხანს, ძალიან დიდხანს ვფიქრობდი.
[img] [/img]
მერე ჩამეძინა. [img] [/img]
დილით ისე ტკბილად მეძინა, სანამ ემის ხმამ არ გამაღვიძა.
_მაილი, გილოცავ დაბადების დღეს_პირდაპირ ყურში ჩამყვირა.
_შენ გააფრინე? ჩემი დაყრუება გინდა?_გაბრაზებულმა ვუთხარი.
_ეჰ, მეჩხუბება უკვე. ფული რა მალე ცვლის ადამიანებს.
_გინდა გცემო?
_დავფიქრდეეთ... არა.
_ძალიან კარგი. ისე მადლობა მოლოცვისთვის.
_მიდი ჩაიცვი. აი საძუქარი_მისი ნახატი გამომიწოდა.
_ულამაზესია ემი. დღითი-დღე უკეთესად ხატავ_ჩავეხუტე და ვაკოცე. მერე წამოვდექი და ჩავიცვი. ვფიქრობდი, ჩვეულებრივი დღე იქნება-მეთქი(გუშინ მომხდარი სუკ არ მახსოვდა). ემილის გარდა ვის გაახსენდებოდა ჩემი დაბი-დუბი, მაგრამ მან მითხრა:
_მაილზ, მე ერთადერტი არ ვარ, ვინც გილოცავს.
_კიდე ვინ?
_გამომყევი.
ემილიმ სასადილოსთან მიმიყვანა. გავაღე და ყველამ იყვირა: ,,გილოცავ დაბადების დღეს''. დავინახე, რომ დედას და მამას უზარმაზარი ტორტი მოეტანათ, რომელზეც ,,MILEY'' ეწერა. [img] [/img]
ისე გამიხარდა, ვერ აგიღწერთ. ჩემთვის ხომ აქამდე დაბადების დღე არავის გადაუხდია. დედ-მამასთან მივედი და ჩავეხუტე. მათ სიხარულსაც საზღვარი არ ჰქონდა, მე რომ ბედნიერს მხედავდნენ.
იმ დღეს ბევრი ვიმხიარულე. რა თქმა უნდა, ფოტოებიც გადავიღე. აი რამდენიმე:
[img] [/img]
[img] [/img]
წვეულების შემდეგ ძალიან დაღლილი ვიყავი, მაგრამ გადავწყვიტე, რომ მშობლებთან საუბარი აღარ გადამედო და ყველაფერი გაგვერკვია...
გავაგრძელო?[c]
|
