One In A Million II-თავი თქვენ ვერ წარმოიდგენთ რა გვჭირდა მაგ დროს როცა კარებში დავინახეთ ყველასთვის საყვარელი და საოცნებო ჯასტინ ბიბერი ... ვერ აგიღწერთ მაშინ რას ვგრძნიბდი,აღარ ვიცოდი რა გამეკეთებინა.მართლა მოულოდნელი იყო ეს საჩუქარი. ყველა გაშტერებულები ვიყავითდა ჯასტინს ვუყურებდით. დიდი ხანი გაგრძელდა ასე და მერე ალბად მობეზრდა JB-ს ჩვენი სულელი სახეების ყურება და ისევ თვითონ დაიწყო ლაპარაკი... - გამარჯობა გოგოებო. -ვაიმეეე მიპწკინეთ...აშკარად მესიზმრებააა.... - უთხრა ქეითიმ გოგოებს. -კაი გაჩერდი ქეით,სირცხვილია!!! -მორიდებით უთხრა დავიდმა ქეითს. შემდეგ ძია დავიდმა JB-ს ხელი მოკიდა და ჩვენკენ წამოიყვანა.ჩვენ მივედით მათთან და სურათების გადაღება დავიწყეთ და ასევე ავტოგრაფებისც მივიღეთ Justin-ისგან. მე ცოტა ეშმაკობა ვიხმარე და ძაან არ გამიგიჟებია თავი რომ ჯასტინზე ვაფანატებდი, რადგან ვიცოდი რომ არ მოწონდა ძაან რომ გიჟდებიან და აგარ იციან რას შვრებიან და ჩვეულებრივად დავიწყე ლაპარაკი. გოგოები კი კიოდნენ და დარბოდნენ აქეთ-იქით, ერთი ორი მეგობარიც კი გაგვიხდა ცუდად, მითუმეტეს მთვრალები იყვნენ და ძაან ცანცარობდნენ. კარგა ხანი იყო ჯასტინი ჩვენთან ერთადმართლა დაუვიწყარი დღე გავატარე, ოცნება ამიხდა. - ვსო თქვენი ძილის დროა გოგოებო. ჩქარა ჩქარააა...ოთახებში ყველააა... ქეითი ისე გაბრაზდა ვერარ მოითმინა მამამისი გვერზე გაიყვანა და გაბრაზებულმა უთხრა : -ვაიმე მამა გაჩერდი რაა, ჯასტინ ბიბერთან რო არ გეთქვა თქვენი ძილის დროა ისე არ შეგეძლო? -ვაიმე ეხლა სანამ წამიყვანია ეს ბავშვი თავის სახლში გირჩევნიათ ახვიდეთ მაღლა. ფეხზე ვეღარ დგახართ ვერ ხედავთ? ჩქარა ადით მაღლა!!! ვაიმე ქეითიისეთი სახით წამოვიდა მაღლა რომ ცოტაც და იტირებდა. ყველას გვიჭირდა ჯასტინთან გამომშვიდობება. ბოლოს ყველამ სამახსოვრო სურათი გადავიღეთ ერთად და დასაძინებლად წავედით. ბოლოს ქეითიმ ვეღარ მოითმინა JB-სთან მივიდა ჩაეხუტა და გაბრაზებულმა უთხრა: - კარგად ჯასტინ კიდე დავრჩებოდი მარა როგორც 'ძია დავიდმა' თქვა ჩვენი ძილის დროა. კეითიმ მამამისს შეხედა და ჩვენკენ წამოვიდა. ჩვენი ოთახში შესვლა და ყველას ყვირილი და კივილი ერთი იყო. ბევრი ვიჭორავეთ თუ როგორ შეშურდებოდათ ჩვენი სხვა მეგობრებს როცა გაიგებდნენ რომ ჩვენ მთელი საღამო ჯასტინ ბიბერთან გავატარეთ. თითქმის ვინც საუკეთესო მეგობრები ვიყავით ქეითის სახლში ვცხოვრობდით...ნუ ესე გამოდიოდა რადგან სახლში თვეში ერთხელ თუ წავიდოდით როცა დავიდი გვეტყოდა: " წადით მშობლებს დაენახეთო. მაგრამ ზოგი მაშინაც არ მივდიოდით სახლებში. მე დიდად არ მიყვარს ჩემი ოჯახი და არც სახლში მისვლის სურვილი არ მქონია. რადგან სახლში სწერვა დედინაცვალი, მამა და ჩემი პატარა ძმა ცხოვრობდა, რომლებიც სასტიკად მიშლიდნენ ნრვებს. ამიტომ ქეითს სახლში შევუსახლდი. რა თქმა უნდა დავიდიც მამასავით გვივლიდა ყველას. ჩემს ქეითს დედა არ ჰყავდა და ამის დაძლევაში ჩვენ ვეხმარებოდით. რასაც ძია დავიდიც ხვდებოდა, უცბად აქეთ-იქით მოვიხედე და ყველას ეძინა. გადავწყვიტე რომ დაბლა ჩავსულიყავიდა წყალი დამელია. კიბზე ძალიან ჩუმად ჩავსულიყავი რადგან ვიცოდი რომ სახლში ყველას ეძინა. სამზარეულოსთან მივედი და დავინახე ჯასტინი რომელიც მარტო იჯდა სავარძელზე და ტელევიზორს უყურებდა. ცოტა დავიბენი მაგრამ მაინც გავბედე და მივედი. -ბიბერ, შენ არ წასულხარ? -არა, ძლივს თავისუფალი დრო მაქვს და მირჩევნია ესე წყნარად დავისვენო -ააა ხო, დავიდი სად არის? -გარეთ გავიდა, სიგარეტს ეწევა და შემოვა... არ გეწყინოს მაგრამ თქვენ რეაქციაზე ძაან მეცინებოდა...არ მიყვარს ასეთი გოგოები, განსაკუთრებით მთვრალი. -. ხო... მივხვდი სახეზე გეტყობოდა...იცი რაღაც მეუხრხულება შენთან ესეთ ტანსაცმელში ლაპარაკი, თან ისეთ უბრალო ვინმეს ხომ არ ველაპარაკები? ამ დროს პიჟამოებში ვიყავი და რას წარმოვიდგენდი რომ ესე ახლოს მექნებოდა JB-თან კონტაქტი. -ჰაჰა რატო? ისე გეტყვი რომ ფანებთან ესეთი ახლო კონტაქტი არ მაქვს ხოლმე...ასე რომ გამიმართლა -ჰაჰა მართლა? მეც გეტყვი რომ ცოტა თავში ავარდნილი ბიჭის შთაბეჭდილებას ტოვებ -ამის თქმა როგორ გავბედე აღარც მახსოვს. -არა თავში ნამდვილად არ მაქვს ავარდნილი, მე უბრალოდ გითხარი. უი ხო ძაან საყვარელი გოგო ხარ და რაც არ უნადა გასაკვირი იყოს შენთან კონტაქტი მინდა -რაა? მეხუმრები? ხო რავიიი... კი როგორ არააა - biggrin კაი ნუ გაწითლდი. მე ჩემს ნომერს მოგცემ და ოღონდ შენს მეგობრებს არ უთხრა კაი? გთხოვ - არა რა არავის არ ვეტყვი... ვაიმე JB -აჰა ესეც ჩემი ნომერი და დამირეკე, სენც მომე თორემ შენ ხო არ დაგარეკინებ? რაღაც არ მჯეროდა ეს ყველაფერი, თავი სიზმარში მეგონა და JB-ს თითი დავადე უცბად მეთქვი მართლა რეალობაა თქო? მაგრამ ჩემდა საბედნიეროდ ეს ყველაფერი მართლა ხდებოდა. იმ წუთას ჩემზე ბედნიერი თუ ვინმე იყო აც მეგონა. დავუწერე ჯასტინს ჩემი ნომერი და მივაწოდე. - კარგი მიდი ეხლა უცბად აირბინე შენს ოთახში შენი ძილის დროა biggrin თან დავიდიც მოდის და აქ რო დაგინახავს მერე OooOOOo.. -უიიი biggrin ხო ჩემი ძილის დროა... ვაიმე მომკლავს...კაი წავედი უცბად მივედი JB-სთან და ლოყაზე ვაკოცე...ვერ აგიღწერთ როგორი გრძნობა იყო.შეიძლება ვაჭარბებ კიდევაც იმიტომ რომ ამ დღემ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი შეცვალა. ჩვენს ოთახში ყველას ეძინა და popy-ს დამაყრუებელი ხვრინვა რომ გავიგე გამეცინა და ჩემს სიცილზე ქეითს გაეღვიძა. - სად იყავი აანნ? -უუმ...წყალი დავლიე smile მეთქვი არავის გავაღვიძებ თქო მაგრამ რ გამომივიდა. -ოჰ popy-ს ხვრინვაში რას დაიძინებ? მოდი მოდი დაწექი. თავი ძლივს დავაძვრინე ქეითის. მეშინოდა რომ დაბლა ისიც არ ჩასულიყო და რამეს არ მიმხვდარიყო. იმ ღამეს არ მძინებია სულ ჯასტინის სიტყვებზე ვფიქრობდი, ნუთუ მართლა საყვარელი ვარ? ან ქეითს როგორ მოვატყუო? მასაც ხომ ძალიან უყვარს JB? და ამ ყველაფერს რო გაიგებს მაგარი ეწყინება... ამ ფიქრებში დამითენდდა თავზე. დილით ყველაზე ადრე გავიღვიძე, დავიდიც არ იყო სახლში და ვპირობდი დამერეკა თუ არა პირველი ჯასტინისტვის... ბევრი ვიყოყმანე მაგრამ გავბედე და დავურეკე. -გისმენთ - ისეთი საყვარელი ხმა ქონდა რომ დავიბენი და ცოტახანი ხმას ვერ ვიღებდი. -უმ... ჯასტინ ანა ვარ... - უი ხო smile ახლა ვაპირებდი შენთან დარეკვას მაგრამ ნომერი დამეკარგა და ვეღარ ვიპოვე... ესე მეგონა რომ დაგკარგე... - ხოო არაუშავს მე ხომ მაქვს შენი ნომერი? რას შვრები აბა? -რავი არაფერს ეხლა drake-სთან ერთად ვარ და ახალ სიმღერაზე ვმუშაობთ. -უი ხელს გიშლი მე...კაი კაი კარგად -არა არა...მისმინე, ყველაფერს რო მოვრჩებისადმე გავისეირნოთ კაი? ნუ თუ გინდა რა თქმა უნდა... - WoW... აბა რააა smile მარა აქ არა რა გთხოვ... ქეითს ძალიან უყვარხარ და რო დაგვინახავს რომ მ და სენ ერთად ვიქნებით აი ძაან ეწყინება და იქნებ სადმე სხვაგან შეგხვდე? - უი ხოო... კი კი არაა პრობლემა - აიიცი რად? უუმმმ... მოდი სადმე ისეთ ადგილას წავიდეთ სადაც ბევრი პაპარაცები არ იქნებიან. ისეთ ადგილას სადაც ვერ იფიქრებენ რომ JB ოდესმე მივა... აი თქვენთან ახლოს ერთი კაი რესტორანია... 'LA' ესე ქვია დამანდ მოიკაი? მოკლედ 4-ზე მანდ იყავი. -ხო ასე აჯობებს -კაი გკოცნი... კარგად ეს ყველაფერი ძალიან მოულოდნელი იყო... უკვე 2-საათია... რა მოვასწრო ამ დროში?! ან დავიდს და გოგოებს რა ვუთხრა? უი ვეტყვი რომ ვითომ სახლში მივდივარ smile ეს საქმე მოგვარებულია. დავიდს ვეტყვი რომ ჩემი დებილი მშობლები ძაან მომენატრნენ და ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ. აუ რა ჩავიცვა? ეხლა გავიხსენო ჯასტინს როგორი გოგოები მოსწონს question შავგვრემანი ვარ ისედაც...გაშლილი თმები, შორტი და გრძელი მაიკა smile ჰაჰა ესეც ასეეე... ეხლა უნდა ავიდე და ტანსაცმელები ისე უნდა ჩავიცვა რომ გოგოებს არ გაეღვიძოთ... ბევრი ჯახირის შემდეგ ყველაფერი ისე გავაკეთე როგორც მინდოდა. გოგოებიც არ გავაღვიძე და ტანსაცმელიც ავიღე. ცოტახანში მზად ვიყავი. საათს დავხედე და უკვე 4 სთ ხდებოდა... ვაიმე დამაგვიანდა და სირბილით გავვარდი თან გზაში დავიდსაც დავურეკე. -დავიდ მე ჩემს სახლში წავაა; კაი? და საღამოთი მოვალ მალე OKay? -მაგაზე გეტყვი შვილო უარს? -კაი დღესვე მოვალ -კაი... თუ დაგაგვიანდება მითხარი და მე წამოგიყვან... -კაი... მიყვარხარ ძია დავიდ - ოო ამაზე ვიცოდი უკვე რო გაბრაზდებოდა. -ანნ!!! -კარგით, კარგით წავედი... ჭკვიანად ვიქნები, მალე მოვალ სახლში და თუ ძაან დამაგვიანდა თქვენ უნდა დაგირეკოთ და წამომიყვანთ. -გისწავლია უკვე. კაი მიდი ჭკვიანად იყავი. რესტორანს მიუახლოდი და იმაზე დავიწყე ფიქრი მოვეწონებოდი თუ არა ჯასტინს შევედი თუ არა ჯასტინი იქ დამხვდა, ისეთი საყვარელი იყო რომ გავგიჟდი. ხელი დამიქნია და მითხრა რომ თავის მაგიდასთან მივსულიყვავი. - hey shawty. რა ლამაზი ხარ ისედაც ყველაფერზე ვწითლდებოდი და ამ სიტყვაბმა ვაბშე გამაწითლა. -ხო? მადლობა... შენც ძალიან სიმპათიური ხარ... და როგორ მოხდა რომ აქ პაპარაცები არ არიან? -ხოო... რავი ეტყობა ჯერ არ გაუგიათ სად ვარ თორემ ამ შანსს გამოტოვებდნენ? -მაგათაც ეს არ უნდათ? ეხლა აჭრელდება მთელი ინტერნეტი " ჯასტინ ბიბერი ახალ გოგოსთან ერთად" -მე უკვე შევეჩვიე smile ხო მოვრჩეთ ამ პაპარაცებზე აპარაკს... რა მინდოდა მეთქვა... -გისმენ -აი ძაან საყვარელი გოგო ხარ...მე რომ მომწონს ზუსტად ესთი დაა... -ხო მერე...?? -ხოდა... ანუ დიდი სიმპატიები მაქვს სენს მიმართ და მარტო ამ უბრალო შეხვდრებით არ მინდა რომ ჩვენი ურთიერთობა გავაგრძელოთ... -ანუ? -ანუ დააა... biggrin მინდა რომ ჩემთან უფრო ახლოს იყო... -კი... მაგრამ არ მახსოვს რომ შენ შენს ფანთან როდესმე ასე ახლოს გქონოდა ურთიერთობა და მემგონი შენ თვითონ თქვი ჩემი ფანი, ჩემი შეყვარებული არასდროს იქნებაო... - ვერ მიხვდი რას გეუბნები? -არა მივხვდი მარა იცი რააა? და უცბად ჩვენკენ მთელი პაპარაცების არმია გამორბოდა... ჯასტინმა შემომხედა ამოიხვნეშა და თავი მაგიდაზე ჩამოდო. აი ამ მომენტში ისეთი საყვარელი იყო რომ... ამდენი პაპარაცი ერთად არ მინახავს. -ჯასტინ ეს შენი ახალი შეყვარებულია? -კითხა ერთმა ქალმა რომელსაც უკნიდან აწვებოდნენ და კინაღამ ჩვენს მაგიდაზე აღმოჩნდა. -არა ჯერჯერობით მეგობარია... -უთხრა JB-მ და შემომხედა. -ჯერჯერობით? ანუ რაღაც ხვედა თქვენს შორის... მომავალში რას აპირებთ? -მომავალში გაიგებთ smile ეხლა ჩვენი წასვლის დროა ანნ ჯასტინი ადგა ჩემკენ წამოვიდა ამაყენა, ხელი გადამხვია და გარეთ გავედით. მერე ჩუმად ყურში მითხრა : -ასეთი რაღაცეები ხშირად მოხდება როცა ჩემს გვრდით იქნები -ხო ვიცი. სად მივდივართ? -რავი სადმე გავისეირნოთ, ჯერ გვაქვს დრო წავედით სასეირნოდ...მთელი დღე დავდიოდით და სურათებს ვიღებდით... პაპარაცები მაინც არ მოგვშორდნენ, მაგრამ ჩვენ არც ვაქცევდით ყურადღებას. მართლა უბადნიერესი ვიყავი. მთელი დღე იმ ადამიანთან ვიყავი ვისზეც მთელი ცხოვრებაა ვოცნებობდი, მართლა ყველა ინატრებდა ჩემს ადგილას ყოფნას. JB არის ის ადამიანი რომელმაც ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეცვალა. არც კი მეგონა რომ ასეთი იყო ხასიათებით... თავი უზომოდშემყვარა. დიდი სიარულის შემდეგ გავიღალეთ და შადრევანთან ჩამოვჯექით. - ჯასტინ დავიღალე... -მეც... უცბად JB-მ ხელი გადამხვია და იმ წუთას იმხელა სითბო ვიგრძენი რომ ვერ აგიღწერთ. ეხლაც ვერ ვაანალიზებ რომ ეს ადამიანი ჯასტინ ბიბერი იყო. არ მინდოდა რომ ეს დღე დამთავებულიყო. ბევრი ვიცანცარეთ, ვირბინეთ, ვიმღერეთ და მართლა კარგად გავართეთ, მაგრამ უკვე დაღამდა და ჩემი სახლში წასვლის დრო იყო. - აუ მე უნდა წავიდე. გვიანია უკვე დავიდი მომკლავს. - არ წახვიდე რა გთხოვ... და მე დავურეკავ დავიდს და ვეტყვი რომ მე მიგიყვან სახლში. -არა არა... შენც დაკავებული ხარ და დროა წავიდეთ. -დაკავებული? ჩემი ტური მორჩა და მაქვს თავისუფალი დრო. -არა რა. სხვა დროს კაი? -კაი კაი... JB-მ გადამკოცნა და ჩვენ ჩვენს გზას გავუყევით. სიარულის დროს უკან უკან ვიხდებოდით. ორივეს გვინდოდა ერთმანეთის დატოვება... მაგრამ გაჩერება უკვე აღარ შეიძლებოდა იმიტომ რომ უკვე დავიდიც მირეკავდა. - ანნ სად ხარ? -აი მოვდივარ უკვე...მალე მოვალ. -ხო არ გინდა მოგაკითხო? -არა არა ცოტახანში სახლში მივედი გოგოები კომპიუტერთან იჯდნენ დავიდი კი ტელევიზორს უყურებდა... შევედიი და ყველას მივესალმე, მერე გოგოებისკენ წავედი მარა ყურადღება არ მოუქცევიათ.
კიდე დავრჩებოდი მარა როგორც 'ძია დავიდმა' თქვა ჩვენი ძილის დროა. 
-ამის თქმა როგორ გავბედე აღარც მახსოვს. 
