მეორე დილას ადრე ავდექი.. ყველას ეძინა.. გადავწყვიტე ინტერნეტში შევსულიყავი..
საიხლეები დავათვალიერე.. ამჯერად ჩემზე და ჯუსოზე არაფერი იდო.. მხოლოდ ჯუსოს ფანების მიმართვები იყო სელენას მიმართ...
-რონი სად ხარ?
-დაბლა ვარ ჯასტინ
-შეგიძლია ამოხვიდე? ბავშვი ტირის
-ახლავე ამოვალ
კომპი გამოვრთე და ზევით ავედი.. ბავშვი დავამშვიდე და ისევ დავაძინე
-აქ იყავი ცოტახანს
-ჯასტინ საუზმე არ გვინდაა? უნდა მოვამზადოო..
-არა რა..
ჯასტინს ძალიან ეძინებოდა..
-დაიძინე.. საუზმეს მოვამზადებ და ამოვალ ზევით..
დაბლა ჩამოვედი .. საუზმე მოვამზადე..ვანესამაც გაიღვიძა...
-რონი წეღან ელეს ტირილის ხმა გავიგე.. მომეჩვენაა?
-არა,,, ალბათ რაღაც ცუდი ნახა .. ავედი და ისევ დავაძინე..
-საუზმედ რას აკეთებ?
-რავი განსხვავებულს არაფერს.. კარტოფილი ფრი გვექნება და ვისაც რა წვენუ უნდა ის.. მაცივარი წვენებიტაა სავსე..
ზაკიც დაბლა ჩამოვიდა.. ტელევიზორი ჩართო და სავარძელზე ჩამოჯდა.. ვანესაც გვერდით მიუჯდა.. მე ზევიტ ავედი და ჯასტინს გვერდით მივუწექი
-მოხვედი ანგელოზო?
-კი.. დაიძინე...
ბავშვი იზრდებოდა.. ძალიან გალამაზდა.. მე და ჯასტინი ვცდილობდით არაფერი მოგვეკლო.. ვანესას ძალიან შეუყვარდა პატარა.. ელეს კი ორივე შეუყვარდა: ზაკიც და ვანესა.. მისი პირველი სიტყვების გაგონება ჩემთვის დიდი სიამოვნება იყო.. დედა, როცა მან დედა დამიძახა, უსაზღვროდ ბედნირი ვიყავი.. სიარულიც ისწავლა..დრო გავიდა.. ელეს დაბადების დღე ახლოვდებოდა... მე და ჯასტინის შეთანხმებასაც ვადა გადიოდა მე კი მასტან დაშორება არ მინდოდა..
ელეს დაბადების დღე...
არავინ არ ვიყავიტ ბევრი , მაგრამ ელეს მაინც ბევრი საჩუქარი მოგროვდა.. ჯასტინმა რაც რბილი სათამაშოები იყო სულ იყიდა.. მშვენიერი საღამო გამოვიდა.. ელე დავაძინე, მერე კი ჩვენ გავერთეთ....
-აბა ძილის დროა.. ხვალ ავალაგებთ..
მე და ჯუსო ოტახში ავედით..
-ჯასტინ უკვე დროა..
-მე არ მინდა შენტან გაშორება
-არც მე.. მითუმეტეს არ მინდა ელეს დავშორდე.. ის ხომ ჩემი სიცოცხლეა..
-და მეე? ნაწყენმა მიტხრა ჯუსომ.. თან მომიახლოვდა და წელზე შემომხვია ხელი
-ჯასტინ არ იცი რომ ძალიან ძალიან მიყვარხარ
-რონი მეც ძალიან მიყვარხარ.. ელე კი ჩემი სიცოცხლეა.
-უკვე დროა დავბრუნდეთ.. ვადა ამოიწურა ჩვენი შეთანხმების..
-კარგი.. მაგრამ ერთი კვირაც აქ გავატაროთ..
ჯასტინის შემოთავაზებას დავტანხმდი... თან მეც არ მინდოდა ელესთან გაშორება..
ერთ კვირამ ისე გაიარა ვერც კი მივხვდი..
ლოსანჯელესში დავბრუნდი... სახლში მივედი, მაგრამ იქ არავინ დამხვდა.. ამან ძალიან გამაკვირვა...რამოდენიმე წერილი დამხვდა.. ერთი ჩემი ოჯახის წევრების დატოვილი აღმოჩნდა.. ტეის დავურეკე, მაგრამ არ მიპასუხა,როგორც ჩანს ნომერი გამოცვალა.. დემიც არ მპასუხობდა.. დედა და მამაც ასე.. ნეტავ სად წავიდნენ? ამხელა სამყაროს წინაშე მარტო დავრჩი.. გვერდით მხოლოდ ჯასტინი და ელე მყავდა, მაგრამ მათაც მალე დავკარგადვდი, რადგან ციხეში ჩემი ფეხიტ მივდიოდი..
-სახლში რატომ არავინაა? სად არიან?
-არვიცი ჯასტინ..
-წავიდეთ?
-ცოტახანი ვიყოთ. სახლი უნდა დავთვალიერო.. ელეს შენ გყავდეს კარგი?
ჯასტინი უხმოდ დამთანხმდა..ოთახები დავათვალიერე არაფერი შეცვლილიყო.. ჩემი ოთახი ხელუხლებელი იყო..
-ჯასტინ წავედით
-რამე ნახე?
-წავიდეთ აქ ყოფნა აღარ მინდა..
ჯასტინის სახლში წავედით.. სახლთან უამრავი ხალხი იყო.. როგორც ჩანს მათ უკვე გაეგოტ ჩვენი გამოჩენა..უამრავი კითხვა დაგვაყარეს.. სახლში ძლივს შევაღწიეთ...
-ბავშვს ეძინება დავაძინებ..
ჯასტინს ვუტხარი და ზემოტ ავედი..
როცა დაბლა ჩამოვედი სელენა
და რამოდენიმე პოლიციელი დამხვდა..
-როგორც იქნა გამოჩნდა ..
მისთვის პასუხი არ გამიცია.. ჯასტინს მივუჯექი გვერდით..
-რამეს დალევთ? ზრდილობისთვის კითხა ჯასტინმა.. მასაც არ სიამოვნებდა ასეთ გარემოცვაში ყოფნა, როგორც მე..
-მე ლეიტანტი ვარ... თქვენ ალბათ კი არა კარგად იცით რომ იძებნებოდით..
-კარგად მახსოვს..
ელეს ტირილის ხმა გავიგე
-შეიძლება ზემოტ ავიდე? ელე ტირის..
-კარგით ადიტ
-არა არ აუშვათ.. შეიძლება გაიპაროს..
სელენა ჩაერთო საუბარში..
-სელენა მოკეტე შენი საქმე არაა..
ჯასტინმა უხეშად გააგჩუმა..
მე მათ კინკლაობას აღარ მოვუსმინე და ზემოთ ავედი.. ელე გაუჩერებლად ტიროდა.. ალბათ რაღაც ტკიოდა.. სახე სულ გაწითლებოდა.. სახეზე და ტანზე დაყროდა..
მაშინვე ბავშვიტ ხელში დაბლა ჩავედი ჯუსოსთან..
-ჯასტინ ბავშვი ცუდადაა..
-რაა? საშინლადა აქვს დაყრილი.. ექიმტან უნდა წავიდეთ
-აბა აბა.. შენ წახვალ ეს გოგო კი პოლიციაში წავა..
-სელენა რატო გადამეკიდე? რა გინდა? მე ხომ შენთვის არაფერი დამიშავებია..
-წავედით.. მაგასთან ლაპარაკი არ ღირს
-ლეიტენანტო ასე უცებ უშვებთ..
-კი მაგრამ გული არ გაქვტ.. ბავშვი მართლაც ცუდადაა და მშობლები სჭირდება..
ტეიტენანტმა გაგვიშვა.. სელენა ამან ძალიან გააბრაზა..
საავადმყოფოში გვითხრეს რომ მხოლოდ ალერგია იყო და სხვა არაფერი..
ცოტა დრო მომცეს.. ციხეში იქამდე არ ჩამსვავდნენ მანამ არ გამოკეთდებოდა.. მინდოდა ელე გამოკეთებული მაგრამ ამავ დროულად არ მინდოდა რადგან მერე მას დამაშორებდნენ..
ელე გამოკეთდა.. მე ციხეში წამიყვანეს.. ბავშვს ვერ ვშორდებოდი სანამ წამიყვანდნენ იმდენი ვაკოცე,რომ ლამის დაიხრჩო..
-ეს ჩაიცვი... ტანსაცმელს ჩვენ შევინახავთ..
ციხის ტანისამოსი ჩავიცვი.. და შევებიჯე ჯოჯოხეთში..
_________________________________________
არ გაინტერესებთ?
დააკომენტარეთ და გავაგრძელებ
მადლობა ყველას რომ კიტხულობთ..
მაპატიეთ რომ ორი დღე არ დავდე..
ძალიან დიდი ბოდიში..
