-რატო მაკოცე?
-ასე გამოგეთხოვე
-ყველას ასე ეთხოვები?
-არა.. ასე პირველად შენ გამოგეთხოვე
სანაპიროზე აღარ მიხეტიალია და პირდაპი სახლში წავედი,, გოგოებს სადილი გავუმზადე და ისინიც კარგ დროს მოვიდნენ.
-რონი დაისნევე?
-კი და მოდით ისაუზმეთ.. თან მინდა რაღაც მოგიყვეთ
-მიდი აბა
-ვისადილოთ და თან მოგიყვებით
სამივენი დავსხედით.. მე ვაპირებდი სადილის მერე მომეყოლა ყველაფერი, მაგრამ არ მაცალეს და მეც მოყოლა დავიწყე..
ჩემს ყოველ სიტყვაზე სახის გამომეტყველება და ფერი ეცვლებოდათ..
მთელი დღე გამოშტერებულებივით იყვნენ..
JUSTIN'S BOOK
რონი უკცე 7 თვეა აღარ მინახავს.. მენატრება იმ ღამეს მე ვუთხარი, რომ სამუდამოდ დავივიწყებდი და თავს დავანებებდი, მაგრამ ეს არ გამომდის.. მე ის სულ მუდამ მახსოვს.. ბევრი ღამე გავატარე უძილოდ რომ რონი არ დამსიზმრებოდა, მაგრამ მაინც მასზე ვფიქრობდი..გამოსაშვები მოდის არც ეს მშველის.. კანადიდან საერთოდ წამოსვლა გადავწყვიტე და მაიამიში ვბრუნდები, მხოლოდ ერთი კვირით.. რომელიღაც სკოლიდან მოწვევა მომივიდა, რომ საღამოზე გამოვიდე.. მე ძალიან მეზარება, მაგრამ მათ თხოვნას მაინც დავთანხმდი და სწორედ ამიტომ მივდივარ..
RONI'S BOOK
საშინელებააა და თან მაგარიცაა.. როგორც იქნა სკოლას ვამთავრებ, საშინელებაა ისაა რომ გამოსაშვებ საღამოზე წასვლა არ მინდა.. დემი, ტეილორი და ლოგანი კი მაძალებენ.. მე და ლოგანი ბოლოს სულ ერთად ვართ და რაღაც გრძნობა გამიჩნდა ლოგანის მიმართ, მაგრამ ჯასტინი? იმ შემთხვევის მერე მასზე ფიქრი არ მეშვება.. ინტერნეტშიც მის შესახებ აღარაფერი იწერება, ეს კიდევ მოირკეცებს ჩემს დარდს.. ნეტა რატო? განსაკუთრებით ჯასტინის სიტყვები მახსენებს ხომლე თავს..
სკოლაშიც საშინლად იწელება ეს დღეები
-რონი დაგაგვიანდება
-არაუშავს
-ხო იცი დირექტორმა დაგვიბარა, რომ ახალი ამბავი გვითხრას
-ნეტა რა იქნება? წადით მე ვისაუზმებ და წამოვალ
-შენ როცა ამ ყველაფერს მორჩები მაშინ უკვე ჩვენც დავბრუნდებით.. ჩქარა წამოდი.. საყვედური არ მინდა
-კარგი
სკოლაში მივედით
-ბავშვებო აქ იმიტომ გთხოვეთ მოსვლა რომ მე თქვენთვის ვაპირებ სიურპრიზის გაკეთებას და იმედია მოგეწონებათ
-რაას? მოუთმენლად იკითხა ტეილორმა
-ტეილორ ვაპირებ ეს არ გითხრათ ჯერ
-აუ ეს ხომ საშინელება იქნება..
ნაწყენი ხმით თქვა დემიმ
-შეიძლება წავიდე? გაბრუებული ვკითხე
-რონი შეგიძლია წახიდე
-დამელოდე.. მე წაგიყვან ლოგანი უკან გამომყვა
-არ მინდა ლოგან.. მარტო ყოფნა მინდა
-დარწმუნებული ხარ?
-კი
- 4 დღე დარჩა გამოსაშვებ საღამომდე ჩვენ კი კაბებიც არ გვიყიდია... დაიცადე ჩვენ კაბების საყიდლად მივდივართ..ამჯერად დემიმ და ტეიოლორმა გამაჩერეს
-გოგოწბო გთხოვთ დღეს ძალიან დაღლილი ვარ .. გეფიცებით ხვალ წამოგყვებით სადაც მოგინდებათ
-ფიცი ფიცია
-მადლობთ..ცოტა მხიარულად ვუთხარი და სანაპიროზე წამოვედი..
დიდხანს ვიხეტიალე.. საღამოს 8 იყო როცა სახლში მივედი..
-სად იყავი რონი? უკვე შემეშინდა
-ბოდიშით მისის ლორან.. ძალიან დიდი ბოდიშით.. სანაპიროზე ვსეირნობდი
-კარგი არაუშავს.. წამოდი ვივახშმოთ..
მშიერმა ვახშამი გემრიელად მივირთვი..
დილით გვიან ავდექი სწორედ იმ დროს როცა გოგოები მაღაზიაში წასასვლელად ემზადებოდნენ.. მეც მათ შევუერთდი.. მოვემზადე და დაპირებისამებრ წავედით..
ბევრი მაღაზიაში ვიყავიტ და ბოლოს ეს კაბები ავარჩიეთ
დემიმ ეს აიღო:
ტეილორმა ეს:
მე კი ეს კაბა ავიღე, რატომრაც მომეწონა
მემგონი კარგი კაბებია..
ამ 2-3 დღემაც სწრაფად ჩაიარა..
კაბები ჩავიცვით, სახეზეც ლამაზი მაკიაჟი გავიკეთეთ და გამოსაშვები საღამოსთვის უკვე მზად ვიყავით.. მანქანაში ჩავსხედით, ამჯერად რულთან დემი იჯდა.. მართალია არ მეხალისებოდ ამ საღამოზე წამოსვლა, მაგრამ გული მიგრძნობდა რომ სწორედ მოვიქეცი..
ლოგანი შესასვლელთან დამხვდა.. ტეილორს ჯეოკობი დახვდა.. დემი კი მარტო დარჩა... მას ძალიან უნდოდა რომას ნახვა,მაგრამ ვეღარ ნახულობდა..
წვეულებაზე შევედით..
-ყველაფერი ძალიან ლამაზია
-დემი ხო არ გწყინს? ცოტა მოღშული ხმით ვკითხე
-რაა?
-მარტო რომ ხარ
-რააა? გაგიჟდი ? მე მარტო არ ვარ
-რაა? მისმა პასუმხა ძალიან დამაბნია
-ხო ეხლა რომა მოვა
-რაა? მაგიჟებ?
-აი მოვიდა
-რომაა? აქ რა გინდა? გვერდით გავიხედე და რომა დავინახე.. ახლოს როცა მოვიდა ძლიერად გადავეხვიე.. სულ დამავიწყდა მომეკითხა
-შენმა დამ, დემიმ დამპატიჟა და მე უარი არ მითქვამს
-რონი შეიძლება ვიცეკვოთ? ლოგანი ჩვენ საუბარში ჩაერთო
-კი ლოგან.. ოღონდ სიმღერა რომ არ დაწყებულა..
-ეხლა დაიწყება
-ბავშვებო ბოდიშით რომ გართობას გაწყვეტინებთ მიესალმეთ ჯასტინ ბიბერს
