თვალყურს ვადევნებდი, თითქოს რაღაცაზე კამათობდნენ სელენა J.Bს უახლოვდებოდა, ჯასტინი წევდა, როგორ მინდოდა მივვარდნოდი და მეცემა! ჩემთვის ბოგმით აღსავსემ შევესწარი იმას რაც ალბათ არ უნდა მენახა! რამაც საბოლოოდ გამანადგურა. სელენამ J.B-ს აკოცა. ჯუსო თითქოს წინააღმდეგობას უწევდა მაგრამ მერე.... მათკენ წავედი, თვალები ცრემლებით მევსებოდა, კარებამდე არ ვიყავი მისული J.Bმ დამინახა, მე უცებ გავჩერდი, ავქვითინდი და ჩემი ოთახისაკენ წავედი. მესმოდა ჯასტინის ყვირილი :
- შემეშვი ! აღარ მომეკარო !
კიბეებთან Patie-მ დამიჭირა :
- საალ რა გჭირს ? რატომ ტირი ? : |
ამ დროს J.B-ც დამეწია და მე გავიქეცი, ფეხზე უცებ გავიძვრე და კიბეებზე სწრაფად ავირბინე. ოთახში შევვარდი, ტანსაცმელები გადმოვალაგე, ჩემოდანში ჩავყარე. იმ წამს ვნანობდი აქ ჩამოსვლას, ვიცოდი რომ დგეს რაგაცა ცუდი მოხდებოდა.. კარებზე J.Bმ კაკუნი დაიწყო, კინაღამ ჩამოიღო :
- საალ გამიღე გთხოვ.. უნდა დაგელაპარაკო, გეხვეწები.. მაპატიე გთხოოოვ..
- შემეშვი თავი დამანებე! ხვალ დილით წავალ და ორივე დავისვენებთ ! - ეხლა უფრო უმატა კარებზე ბრახუნს, ცოტახანში რომ არ გაჩერდა მივედი და გავაღე
- რა გინდა ?! სელენა დაბლაა მიდი მიხედე! შენთანაა სტუმრად ! : @ - უცებ ოთახში შემოვიდა კარები ჩაკეტა და ლოგინზე დამსვა. - ხელი გამიშვი ! ნუ მეხები საერთოდ.
- მომისმინე მე არ მიკოცნია ! დაწყნარდი და მომისმინე !! - ბოლო ხმაზე ყვიროდა, ასეთი J.B ჯერ ნანახი არ მყავდა : |
- არა არ მოგისმენ! კიდე ზღაპრები უნდა მომიყვე რომ აქაც თავს იკატუნებდით ? სად იყო პაპარაცები რაგაც ვერ დაგაფიქსირეს )) გადი ჩემი ოთახიდან! დამივიწყე სამუდამოდ ! - ჩემ თავს ვეგარ ვაკონტროლებდი. J.B კი ისეთი გამწარებული იყო. წამოვვარდი და კარები გავაღე - გადი ეხლავე ! - ჯასტინმა ხელზე მწარედ მომკიდა და ისევ ლოგინზე დამაჯინა
- Justin bieber ხელი გამიშვი ! რატომ მტანჯავ ? მეტკინა ხელი ...... - ეხლა საშინელი ტირილი ამივარდა
- რატომ გტანჯავ ? შენ რა მე ბედნიერი გგონივარ ? შენ გგონია მიხარია ასე რომ ვართ ? ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად ვინც მიყვარს იმ ადამიანს ვკარგავ და შენ გგონია მიხარია?! - ისეთი თვალებით მიყურებდა, მირჩევნოდა მომკვდარიყავი ვიდრე ამისთვის მესმინა ! არ მინდოდა თავიდან დაწყებულიყო ყველაფერი და ისევ საშინელი დღეები გადამეტანა. უკვე ძალა აღარ მქონდა :
- ჯასტინ გამიშვი ხელი ! - ამოვისლუქუნე ძლივს. J.B-მაც გამიშვა წამოდგა, კარების გაღება დააპირა და თქვა :
- მაპატიე : | - ეხლა რომ გასულიყო ოთახიდან ვეღარასდროს დაველაპარაკებოდი. მე კი არ მინდოდა ურთიერთობა ასე ცუდად დაგვესრულებინა, ძალა მოვიკრიბე და დავუძახე
- Juus... - შემობრუნდა,შემომხედა მე წამოვდექი, ცოტახანი ასე ვუყურებდი და ვტიროდი მერე გავექანე და ჩავეხუტე. ის საღამო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვან დგედ დარჩა ! ჯასტინი მკოცნიდა და მიხუტებდა, მეც წინააგმდეგობა არ გამიწევია და მოხდა ის რაც ალბათ არ უნდა მომხდარიყო....
მეორე დილით რომ გავიღვიძე საწოლზე მხოლოდ ვარდი და წერილი იდო :
- " მიყვარხარ და მეყვარები ! სამუდამოდ! "
საათს დავხედე და მივხვდი რომ თვითმფრინავზე მაგვიანდებოდა. Pattie-მ კარებზე დამიკაკუნა
- სალ მზად ხარ ?
- ეხლავე გამოვალ ))
სასწრაფოდ დავიწყე ბარგის ჩალაგება, მოვწესრიგდი და ლოგინზე წერილი დავტოვე
" შენ შეცვალე ჩემი ცხოვრება, შენ ერთადრეთი ხარ ვინც ასე ძალაინ მიყვარს და მეყვარება ! სამუდამოდ..... მშვიდობით "
ქვევით ჩავედი, მანქანაში მძღოლმა ჩააწყო ჩემოდნები, Pattie-ს ტირილი აუვარდა, თბილად ჩავიხუტე :
- სალ ძალიან მომენატრები.. კიდევ გვესტუმრე აუცილებლად... ; ((
- მეც ძალიან მომენატრებით, ძაან შეგეჩვიეთ.. : ( რავიცი არამგონია ოდემე აქ ჩამოსვლა შევძლო.... - და ზევით ფანჯარას ავხედე საიდანაც J.B ჩუმად იყურებოდა რომ დამინახა უცებ შეწია თავი. მე მანქანაში ჩავჯექი და აცრემლებული გამოვემართე საქართველოში..
თვითმფრინავში ყველაფერზე ერთად ვფიქრობდი, თავს ძალაინ ცუდად ვგრძნობდი და გადავწყვიტე დამეძინა , რაც ძალიან გამიჭირდა.
აეროპორტში დედაჩემი, ხატტია, ტატა და სხვა ნათესავები დამხვდნენ. ყველა მიხუტებდა, მე კი არაფრის თავი არ მქონდა. ძალით გაღიმებული ვიდექი.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივად გაგრძელდა. სკოლა,მუსიკა,სწალაა.... ამათგან მხოლოდ მუსიკას ვუდებდი მარტო გულს! J.B ამის შემდეგ არ შემხმიანებია.. მაშინაც კი როცა ცუდად ვიყავი, სავადმყოფოში ვიწექი, თავიდან ვერავის გაეგო რა მჭირდა მაგრამ ექიმმა გაგვარკვიაა.. ვიცოდი J.Bმ ჩემი საავადმყოფოში წოლის ამბავი იცოდა მაგრამ არასოდეს დაურეკავს. მხოლოდ 31 დეკემბერს, ყოველ ახალ წელს მხვდებოდა კარებთან ვარდი და წერილი :