როგორც იქნა მიილია ზამთარი და ზამთრისავით ცივი მარტი. აპრილი დადგა და მზემაც გარემო დაათბო... მატყუარა მზეს ახალგაზრდობა გაეთამამებინა და გარეთ გამოშლილიყვნენ სკვერში... მართალია მზე ანათებდა მგარმ ზამთრისგან შემორჩენილი სუსხი მაინც იყო. - თინი, ლაშა გელოდება დაბლა. თინიმ გაღიმებული სახით მიხედა მეგობარს - სად? რატო? - ასე მითხრა საქმე მაქვსო. უკანაა ხის სკამებთან. იქ, თქვენს ადგილზე... - ა, ხო. კაი ჩავალ. ახლა იქ არის? ისევ იღიმოდა თინი. თინი ძალიან საყვარელი გოგონა იყო. ლამაზი, ბავშვური სახით და მხიარული. - კი იქაა. გიგა, ლაშას მეგობარი, თინის სერიოზული სახით ელაპარაკებოდა. ეტყობოდა რომ რაღაც ვერ იყო საქმე კარგად. - კაი მარ, ჩავალ და ამოვალ მელევე კაი? მიმართა თინიმ დაქალს, შემობრუნდა და წავიდა. ამ დროს გიგამ მარის რაღაც გადაულაპარაკა და გაიღიმა. თინი დანიშნულ ადგილას მივიდა. ლაშა სკამზე იჯდა და თავი ჰქონდა დახრილი. - გამარჯობა ლაშა. ლაშამ უცბად აწია თავი. მარცხენა წარბი მაღლა აეზიდა და სახეზე ცოტა მოუსვენრობა დასტყობოდა. - გაგიმარჯოს. ცივად მიუგო ლაშამ. - რამე მოხდა? ნაღვლიანი სახით ჰკითხა თინიმა ლაშას იმიტომ რომ ცივად არასოდეს არ დალაპარაკებია. - კი. უფროსწორდ უნდა მოხდეს. - რა?! მოუთმენლად იკითხა თინიმ. - თინი გშორდები. თინის სახე აელეწა, დაიბნა. - მშორდები? - ხო - შეიძლება გავიგო რატომ?! - ადრე მეგონა მაგრა მიყვარდი რა, რო გეუბნებოდი. მარა ეხლა ვხვდები რო უბრალოდ გატაცება იყო. - თუ ასეა ჯობდა ცოტა ადრე მიმხვდარიყავი. - ხო მეც მასე ვფიქრობ რაა და უნდა დავშორდეთ. - კი მაგრამ ამას როდის მიხვდი? - დღეს - და რატო დღეს და არა მანამდე? - იმიტო რო.... იმიტო რო რავი რა დღეს რო დავფიქრდი მივხვდი რომ შენზე მეტად ნინო მომწონს ის ძაან საყვარელია.... - იცი რა, ნამდვილად არ მაინტერესებს შენი შეხედულებები ნინოს მიმართ რაც გინდა ის გიქნია მე აღარ მაინტერესებს... კარგად იყავი. - პააკაააააა. დამცინავად ჩაილაპარაკა ლაშამ. თინი წამოვიდა. ბიჭისთვის არ დაუნახებია მაგრამ წამოვიდა თუ არა მაშინვე ცრემლები წასკდა. მიდიოდა და ჩუმად ტიროდა. ჩქარი ნაბიჯით მიდიოდა შემდეგ უფრო აუჩქარა ბოლოს უკვე გარბოდა. სკვერთან ისე გაიარა რომ არც კი გაუხედავს დაქალისკენ და არც გიგასკენ. მარი ფეხზე წამოხტა რათა მარის გაკიდებოდა დასამშვიდებლად მაგრამ გიგამ შეაჩერა: - მემგონი საჭირო არ ხარ. აი, ის დაამშვიდებს. თინის უკან ლაშა მისდევდა. - თინიი დაიყვირა ლაშამ - თინი მოიცადე... მაგრამ თინი ისევ გარბოდა. ლაშამ ფეხს უფრო აუჩქარა, თინის დაეწია, მკლავში ხელი მოჰკიდა და შემოაბრუნა. - რა გინდა ლაშა? ზიზღნარევი ხმით უთხრა თინიმ ლაშას და თავი დაბლა დახარა. - ტირიხარ?! გაეღიმა ბიჭს. - შენთვის რამე აზრი ააქვს?! ისევ ზიზღნარევი ხმით. - ტირიხარ!!! ხო, ტირიხარ. ისევ იღიმოდა ლაშა. - არა, ვიცინივარ აი. და თინიმ წამერად გაიცინა და ტირილი განაგრძო. - სულელი ხარ. უთხრა ლაშამ თინის. - ხო სულელი ვარ შენ რომ დაგიჯერე და შენთან დავიჭირე ურთიერთობა. ხელი გამიშვი. - არა. სუსლელი იმიტო ხარ რო მართლა დაიჯერე რო მე შენ გშორდებოდი. - რაა?! - ხო, როგორც ჩანს დღეს 1 აპრილი როა დაგავიწყდა. თინის სახე ეცვალა. მაგრამ არა უკეთესობისკენ. - შენ რა, მოიტყუე?! - ხო ჩემო ცხოვრება, აბა რა გეგონა, მართლა მიგატოვებდი. ხო იცი რო ძალიან მაგრად მიყვარხარ. ლაშამ თინის ჩახუტება სცადა მაგრამ თინიმ ზიზღიანად მოიშორა. - მოდი ერთ დარიგებას მოგცემ რა... ნინოსთან ესეთი უკბილო ხუმრობები არ დაწყო თორე ჩემსავით იმასაც მალევე დაკარგავ. მშვიდობით!!! ბედნიერებას გისურვებ...!!![b][size=15][size=22][c][color=red]
| 
