მე ვიყავი ერი ჩვეულებრივი ამერიკელი თინეიჯერი, რომელიც სხვებისგან არაფრით განსხვავდებოდა. ვიზრდებოდი ბილი-რეისა და ლეტიცია ტიშ საირუსების ოჯახში. მიყვარდა გართობა, სიმღერა და მეგობრები. ნუ მეგობრები რა, ნამდვილი მეგობარი მარტო ერთი მყავდა_ემილი. ეს მისი ფოტოა:
 ეს კი მე ვარ:  ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივად მიედინებოდა, მაგრამ ერთმა ტრაგიკულმა შემტხვევამ ყველაფერი შეცვალა_12წლისას დედა ავტოკატასტროფით დამეღუპა. არ ვიცოდი, უმისოდ ყოფნა თუ შეიძლებოდა. ქვეყანა თავზე მენგრეოდა. ჩემი ღიმილი უკვალოდ გაქრა. ვეღარავინ ცნობდა იმ ჭკვიან, საყვარელ გოგონას, რომელსაც სინამდვილეში დესტინი ერქვა, მაგრამ ღიმილის გამო ყველა მაილის ეძახდა. მხოლოდ ორი რამ_ჩემი და ემილის მეგობრობა და ჩემი სიმღერის სიყვარული შემომრჩა სამუდამოდ. ეს უკანასკნელიც მამაჩემის იძლებით იყო, რადგან ყველანაირად ცდილობდა, მუსიკისადმი ინტერესი არ გამქრობოდა. ზოგჯერ სიმღერას მაიძულებდა კიდეც და ამან შედეგი გამოიღო_14წლისა უკვე არაჩვეულებრივად ვმღეროდი. ამ ხნის განმავლობაში ტკვილი ნელ-ნელ გამინელდა და სერიოზულად დავიწყე ფიქრი ჩემს მომავალზე_მომღერლობა და მსახიობობა მინდოდა. ყველაფერი მზად იყო იმისთვის, რომ სცენაზე პირველი ნაბიჯები გადამედგა. მამამ სიმღერა ,,Rockstar'' დამიწერა, რომელიც ძალიან მომწონდა. ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ...
ერთხელ ტელევიზორში ვნახე, რომ დაახლოებით ჩემი ასაკის მსახიობი სელენა გომესი ფანების ზედმეტი ფანატიზმის გამო საავადმყოფოში მოხვდა. ამან, ცოტა არ იყოს, დამაბნია. აღარ ვიცოდი, მზად ვიყავი თუ არა პოპულარობისთვის. მივხვდი, რომ ეს არც ისე ადვილი იყო, როგორიც მეგონა, მაგრამ სიმღერაც რომ მინდოდა?
მოკლედ, დიდხანს ვფიქრობდი და გენიალური იდეა მომივიდა. როგორც კი მოვიფიქრე, არც მაცია, არც მაცხელა, მამასთან ჩავედი და პირდაპირ ვუთხარი:
_მამა, მე მინდა, რომ მომღერალი გავხდე, მაგრამ ამას სხვისი სახელით გავაკეთებ, რადგან მაილი საირუსი პოპულარობისთვის მზად არ არის.
მამამ გაკვირებულმა გამომხედა:
_აბა ვინ არის მზად?
_ჰანა მონტანა.
|
