26.04.2011

როგორც იქნა თავი დავღწიე პაპარაცებისგან და ჯასტინს შევხვდი მოვიდა და ჩამეხუტა

-როგორ ხარ

-შენგან განსხვაცებით ცუდად

-რატომ?

-იმიტომ.

-მაინც რატომ

-შენ გამო სახლიდან ვეღარ გავსულვარ

-კარგი რა აბა მე რაღა უნდა ვქნა  ყოველ ფეხის ნაბიჯზე პაპარაცები დამყვებიან(სიცილით მითხრა ჯასტინმა)

-აუ კარგი მე უნდა წავიდე ჩავეხუტე და წავედი

დღიურო გზაზე რომ მოვდიოდი დავინახე ჩემი საყვარელი მაღაზია

და თან ახალი კოლექცია ქონდა გამოვხიკე იქაურობა ისევ ჯასტინი მირეკავს

-სად ხარ

-უკვე სახლთან მივედი

-მეკო გთხოვ  გამოდი იმ კაფესთან აი გუშინ სადაც ვიყვაით

-კარგი

ეგრევე წავედი და რომ შევედი რას ვხედავ ჯასტინი ვიღაც გოგოს ეხუტება 

სახეზე რომ დავაკვირდი მივხვდი რომ ანა იყო უცებ ჩემს კენ გამოიხედა მე უკან გავტრიალდი და ატირებული გავიქეცი ჯასტინი გამომეკიდა მეუბნებოდა მეკო შეჩერდი ძალიან გთხოვ მაგრამ არ უსმენდი ბოლოს მიხვდა რომ გამოკიდებას აზრი არ ქონდა და შეჩერდა ტელეფონზე მესიჯებს მწერდა.

მაგრამ არც ერთ მესიჯზე არ უპასუხე მერე რეკვაზე გადმოვიდა საბოლოო ჯამში ტელეფონი გამოვრთე.დილთ ხმაურმა გამაღვიძა აივნის კარები ღია იყო ავდექი და დავკეტე იქიტკენ რომ ვტრიალდები ვხედავ ჯასტინს უცებ კივილი ავტეხე და უყვიროდი მთელ ხმაზე გაეთრიე ჩემი სახლიდან მაგრამ ფეხიც კი არ მოუცვლია ბოლოს მივხვდი რომ კივილ აზრი არ ქონდა და გავჩერდი მან მითხრა

-მეკო მართლა არ მინდოდა მაპატიე

-გამანებე თავი და აივნიდან შემოსვლის უფლება არავინ არ მოგცა შენ მე გული მატკინე და წადი აქედან(ტირილით უთხარი)

-მეკო მაპატიე

-არა და წადი 

ბოლოს წავიდა

ელენემ დამირეკა ტელეფონი ავიღედა ელენეს მოვუყევი ჩემი ამბავი.

ძანნ ბევრს ვტიროდი არ გავჩერებულვარ ბოლოს თვალები მეტკინა და გავჩერდი.

გთხოვთ დაწერეთ კომენტარები

11 კომენტარი თუ არ იყო აღარ გავაგრძელებ