-აუ, დე, ის ფეხსაცმელი მიყიდე, რა, მაგრა მოდაშია! მა, ახალი ტელეფონი მინდა! ის 150-ლარიანი ჯინსები მიყიდე რა... აუუ, ძაან მინდა, მიყიდე რა, იცი, მაღაზიაში რა
ვნახე? - ნაცნობი სიტყვებია, არა? ასეთ ფრაზებს შენც ხომ ხშირად ამბობ?
- კარგი, ნუ დამღალე, წადი და იყიდე!
ადრე თუ გვიან, შენი თხოვნითა და მოთხოვნით გაბეზრებული მშობლებისგან თანხმობას იღებ. შენც მეტი რა გინდა, სასწრაფოდ იცვამ და პირდაპირ მაღაზიას მიაშურებ. იქ შენი საყვარელი ტანსაცმელი ან რაიმე ნივთი გელოდება. გზაში ნებისმიერი შეფერხება ნერვებს გიშლის, გეჩქარება! ქუჩებზე გადარბიხარ, მძღოლებს აგიჟებ, პატარა კნუტს ფეხს გაჰკრავ, ვიღაც აივნიდან მთელ ვედრო წყალს გასხამს, მაგრამ სულ ცოტა ხნის წინ თუ ამაზე იჩხუბებდი, ახლა ყურადღებას აღარ აქცევ და გზას აგრძელებ. ფულს გზადაგზა სინჯავ, ხომ არ დაგრჩა ან ამოგივარდა. არა? მაშინ ყველაფერი რიგზეა. სულ ცოტა გაშორებს სანუკვარ ოცნებას, სულ რამდენიმე წუთი და... მაღაზიაში გიჟივით შერბიხარ. გამყიდველს არ აცლი არც ერთი სიტყვის თქმას, ხელს დასტაცებ საყვარელ ნივთს და მაშინვე ყიდულობ. გახარებულს ხურდის აღებაც გავიწყდება და სიტყვები - "უკაცრავად, დაბრუნდით, ხურდა დაგრჩათ"'', - სულ უფრო შორიდან ჩაგესმის... რა კარგია, საყვარელი ნივთი მხოლოდ შენი საკუთრებაა...
სახლში ახალ შენაძენს გვერდიდან არ იშორებ და მისი ცქერით ტკბები. მთელი ღამე ვერ ისვენებ, დილას სკოლაშიც ხომ უნდა ნახონ შენი ძვირად ღირებული ტანსაცმელი, მობილური თუ სხვა ნივთი.
ორი დღე მეგობრები გეხვევიან, შენც ბედნიერი ხარ, თავი მაგარი გგონია, მაგრამ გადის კიდევ რამდენიმე დღე და, რას ხედავ? ირგვლივ ყველას ასეთივე ნივთი ან მობილური აქვს. ეს რა დღეში ჩავარდი, როგორ გამოგრჩა, რომ მოდაშია და წამხედურობით თითქმის ყველას ექნება?
იმედგაცრუებული ბრუნდები შინ, შენს საყვარელ ნივთს კარადაში მიუჩენ ადგილს, სადაც უკვე არაერთ ჩამოწერილ ხარახურას მოუყრია თავი. კეტავ კარს და... მიდიხარ მშობლებთან:
- მიყიდე, რა...
|
