ნაწილი
#3
მეორე დღეს მაილი და
სელენა მთელი დღე ერთად იყვნენ.
დასვენებებზე ერთობოდნენ და კარგ დროს ატარებდნენ.
ბოლო გაკვეთილიც გამოვიდა.
კლასიდან ყველა გაუსლი იყო მხოლოდ მაილი და სელენა
იჯდნენ და ლაპარაკობდნენ
–
სელენა რა საინტერესო ადამიანი ხარ. მიკვირს ბევრი
მეგობარი რომ არ გყავს...
–
ხო რავი...
–
ისე შენი დაბადების დღე როდისაა
–
ჩემი?... ისა...
ოთახში ვანესა
შემოვიდა, მეგანი და ეშლი რათქმაუნდა მას მოყვნენ.
სელენამ მათ დანახვაზე თავი
ჩაღუნა. ვანესამ კი წიგნი დაუგდო და უთხრა:
–
დღეს მხოლოდ ამას დაწერ. ბოლოსდაბოლოს შენნაირი
უბადუკებიც იმსახურებენ დაბადების დღეს
გოგონებმა სიცილი
ათეხეს. ვანესამ გასვლა დააპირა მაგრამ უკან მობრუნდა.
–
შენ კი დაისვენებ მაგრამ დედაშენი როგორცყოველთვის ჩვენთან
იქნება, იატაკს დაგვირეცხავს
ისევ სიცილი ატყდა.
მაილის გაუკვირდა. ვანესამკი ლაპარაკი განაგრძო
– გახსოვდეს აქ ყოფნის ფულს ვინ გიხდის!
გოგონები გავიდნენ.
მაილი სელენას
მიუვარდა:
–
სელენა, დღეს შენი დაბადების დღეა? რატომ არ
მითხარი...
–
მაილი გთხოვ...
–
წამო რა სადმე წავიდეთ დაანებე მაგათ დავალებას
თავი..
–
მაილი ვერა...
–
სელენა რა იგულისხმა ვანესამ...
–
მაილი ვერ გეტყვი
–
არა უბრალოდ...
–
მაილი გთხოვ გადი...
–
და სელენა დღეს შენი დღეა! და არა იმათი!
–
მე იმათ ვეკუთვნი...
–
რა?
–
მაილი გთხოვ მარტო დამტოვე...
–
სელენა გთოვ ამიხსენი, არავის ვეტყვი...
–
კარგი, მოკლედ... დედაჩემი ვანესას...(გაგრძელება მომდევნო ნაწილში)