ნაწილი №2
ვანესამ სელენას უთხრა:
– ხვალ ფიზიკის დავალებას დაწერ!
და გავიდა. ეშლი და მეგანიც მას გაყვნენ.
როგორცკი გოგონები გავიდნენ სელენამ საჭირო
ოთახში წასვლა გადაწყვიტა მაგრამ გაახსენდა რომ დავალება უნდა დაეწერა.
15 წუთში დავალება დაწერა და საჭირო ოთახში შევარდა მაგრამ მაილი
უკვე წასულიყო. ის უკვე სახლში იყო, საწოლზე იწვა და დღიურში წერდა გადამხდარ ამბებს. ის მხოლოდ დღიურს
ანდობდა ყველაფერს რაც გულში ჰქონდა. ამ დღეს კი მაილიმ დღიურში ცაწერა:
საყვარელო დღიურო,როცა ახალ სკოლაში გადავედი
ყველაფერი იდეალური ჩანდა. მეგონა
ბევრ ადამიანს დავუმეგობრდებოდი,
მაგრამ როცა ვანესა ეშლი და .. რა ერქვა კაცო... ჰო!
მეგანი დავინახე, აზრი შემეცვალა. არადა რა კარგი ადამიანი ჩანს
სელენა! როგორი შეშნებული იყო მაგრამ მაინც გაბედა და ჩემსგამო ვანესას შ
ეეპასუხა...ნეტა ოდესმე მე და სელენა დავმეგობრდებით? ან იქნებ მეც სელენასა
ვით ვანესას დავალების დაწერა დამაძალონ გოგოებმა?
აჰ... ყველაფერს დრო გვიჩვენებს ... იმედია ყველაფერი კარგათ იქნება.
მეორე დღეს მაილი ძალიან ცუდ ხასიათზე იყო მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა.
გარეთ გამოვიდა, ავტობუშსში ჩაჯდა და სკლოლაში წავიდა.
მაილის გზაში საცობი შეხვდა და ამიტომაც სკოლაში დააგვიანდა.
როცა კლასში შევიდა გაკვეთილი დაწყებული იყო.
ვანესა ეშლი და მეგანი ყველაზე კარგ მერხებთან იჯდნენ. მაილიმ კი სელენა დაინახა უკანა მერხზე,
მარტო იჯდა, არავის უნდოდა მასთან ჯდობა. მაილის კი გაუხარდა და სელენას გვერდით მიუჯდა
. სელენა მიესალმა და ჰკითხა
– რა მოგივიდა გუშინ? კლასიდან ტირილით რატომ გაიქეცი?
– არაფერი უბრალოდ შემეშინდა. ისე შენ რატომ უწერდი მათ დავალებას?
– ეჰ.. სხვა გზა არ მაქ...
და უცებ მასწავლებელმა დაიყვირა
– მაილი, სელენა!
– ბოდიშით მასწ. – უთხრა სელენამ.
მასწავლებელმა ბოროტი თვალები მაილისკენ გააშურა.
მაილის რათქმაუნდა ძალიან შეეშინდა. იმ სკოლაში ხომ ახალი იყო.
– საირუს, როგორც ვხედავ უკვე ბეგობრები გაიჩინეთ. მაგრამ სელენა კლასის
ყველაზე ჭკვიანი მაგრამ ყველაზე უცნაური გოგონაა და გტხოვთ მას ნუ დაემგვანებით. არ გირცევთ!
ბავშვებმა სიცილი ატეხეს, სელენას კი ძალიან შერცხვა და თავი ჩაღუნა.
