ეჭვიანობა მაგიჟებდა როდესაც ვხდევადი როგორ ეხებოდა მის სხეულს ცივი ნიავი, ვკვდებოდი როდესაც მას უსულოს ვხედავდი, როდესაც იწვა და მის თმებს ჩემი თითები არ ეხებოდა, ვერ ათბობდა ჩემი ტუჩები მის ცივ ტუჩებს, დღეს მიწას მივაბარე, ვუყურებდი როგორ ეყრებოდა ჩემს ნაფერებ სხეულს მიწა, როგორ ეალერსებოდა ცივი მიწა, იმაზე ფიქრი რომ, ვერარ შევეხები, იმაზე დარდი რომ ის იქ იქნება, მე კი აქ, იმაზე ოცნება რომ კვლავ ვიხილავდი, იმაზე ტირილი რომ მას ვეღარ ვიხილავდი, ჭკუიდან ვიშლებოდი, თვალს მიბნელდებოდა, როდესაც ვხედავდი თუ როგორ მიიწევდა მისი სხეული მიწისაგენ, თუ როგორ უფრო ღრმად იმარხებოდა ჩემი ოცნების ქალი. უშენოდ მოვკვდები. -ლუკა, ლუკა, ლუკა გამოდიიიიიიი. -თავი დამანებეთ, მეც მასთან ერთად უნდა დავიმარხო. -ლუკა გამოდი რას ჩადიხარ ლუკა, ამოდი, ლუკა ამოდი, მალეეე. -შემეშვით, არ გესმით ჩემი ტკივილი? არ გესმიღ ვკვდები, ვერარ შევეხები ნინის, ვეხარ შევხედავ მის ღიმილს, ვერარ მოვისმენ მისი გულის ცემას, ვეღარ შვეიგრძნობ მის სუნთქვას, გამიშვით, დამტოვეთ, მეც მასთან ერთად უნდა დავიმარხო. -ლუკა ამოდი, ლუკა ამოდი, ლუკა ამოდი მალე, უნდა დააყარონ მიწა. -რას მეუბნები, გესმის მაინც რას მეუბნები, გესმის არამზადა, შენ ტუ ჩემი ძმა ხარ, რას მეუბნები, გინდათ ნინის მიწა დააყაროთ, გინდათ დამიმარხოთ და მეც მასტან ერთად ცოცხლად დამმარხოთ, არ მოგცემთ უფლებას არა, რომ ის დამარხოთ, მე ვუდარაჯებ აქ. -ლუკა ამოდი, ლუკა ამოდითქო. -გაიშვი, ხელი გაწიეთ, მეც დამაყარეთ მასტან ერთად მიწა. -ლუკა რას ამბობ გესმის? ლუკა იცოდე ძალით ამოგიყვანთ. -ამომიყვანეთ, აბა ვნახოთ რა ძმებიცახართ. სად მიდის ეს ხალხი? სად მიდიან? -ჭირის სუფრაზე მიდიან. -რაააა? არაადამიანებო, არაკაცებო, ნაბიჭვრებო, ამოიროყეთ კუჭები, ამწუთი 16 წლის გოგო მიწას მიაბარეთ, თქვენ კიდევ მიდიხართ და მუცლებს ივსებთ, ღორებო, არაადამიანებო, აკამზადებო, ნაბიჭვრებოოო. -ლუკა სად მიდიხარ? ლუკა სად მიდიხარ? -ნინის მიწა არ დააყაროთ, თორემ მის საფლავს გეფიცებით, სათითაოდ მოგკლავთ. -ლუკა რას ამობ? -მიწა არ დააყაროთ. -ლუკა რას აკეთებ, ლუკა სირცხვილია. -თქვენ არა თქვენ არაადამიანებო, ღორებო, ჩაიყარეთ მუცელში? ყვიროდა იქაურობა დალეწა, ხალხს თავზე გადააყარა ყველაფერი, ფეხებით შედგა და დალეწა, ყველა გაყარა, ყველა გალანძღა, აგინა, ვინც ხელში მოყვა ცემა.ამ დროს სასწრაფო გაოიძახეს რათა დამამშვიდებელი გაეკეტებინათ. -ძმებო? თქვენ ხართ ძმები? თქვენ ხართ ადამიანები? გინდათ დამაძინოთ და ნინი წამართვათ არა? არ გაგატანთ გესმით, ჩემი სიცოცხლეს დასრულდა, აღარაფერს აქვს აზრი ღმერთო თუ არსებობ რატომ არ მკლავ, რატომ მტანჯავ ამ ტკივილით, გინდა ნინის გარეშე ვიცოცხლო? შენ გული ამომაცალე, გულის გარეშე განა ცოცხლობენ? შენ ჰაერი წამართვი, რარა ვისუნთქო, სული ამომიღე და ლეში დამტოვე, გადამიარეთ, მომკალით, ადამიანები არახართ, თქვენ ვინც ძმას მეძახით, მომკალით, მომკალიით. გთხოვთ მომკალით. ყვიროდა გარეთ "ღრიალებდა" ხმა ჩაუწყდა, ტანზე შემოიგლიჯა ჩაიკეცა და ტირილი დაიწყო. ტიროდა, გულს იღებდა ისე ტიროდა, ვეღარ სუნთქავდა, ვერავინ ეკარებოდა, ყველა ტიროდა, მაგრამ მის ტკივილს ვერავინ გრძნობდა. შემდეგ გაიქცა ნინის საფლავზე, მართლაც, მიწა არ დაუყრიათ. -სამუდამოდ, შენთან ნინი, შენს გარდა ვერავის შევეხები, ვერავის ვეტყვი მიყვარხარს, შენს გარდა ვერავის ჩავეხუტები და ვერავის გავათბობ. არ დაგტოვებ ნინი მარტო გესმის, არა არ დაგტოვებ ამ ცივ საფლავში მარტო. მესაფლავე მოდი აქ. -გისმენთ. -მეორეც გათხარეთ. -უკაცრავად. -რა ვერ გაიგე (ყვირილით) მიამატეთ გაზარდეთ, ოღონდ გვერდზე არა, ისე რომ ორი სამარადისო კუბო ერთად ჩაიმარხოს, ერთად დაიმარხოს, ორი სხეული, ერთად იყოს ორი სული, ერთად ვიყოთ, სხეულით, სულით და გულით. -როდის? -ახლავე. -ახლავე? -ხო ახლავე. მესაფლავემ მართლაც, გაადიდა და გათხარა საფლავი. -წადი. -მიწა უნდა დავაყარო. -წადიი (ყვირილით) მესაფლავე ოდნავ რომ მოშორდა სასაფლაოს, გაისმა ხმა, ჩიტები დაფრთხნენ, გაფრინდნენ, წვიმა წამოვიდა, ცა ტიროდა, ორი ახალგაზრდა მიწას მიაბარა, თითქოს მიწამ ინანა, რადგან მიხვდა რომ ესეთი გამოცდა, აფარცერთი სიყვარულისათვის არარ ჩაეტარებინა. სამუდამოდ, მარადჟამს, ყველგან ერთად, მათ ვეგარაფერი ვეღარ დააშორებდათ. როდესაც გიყვარს არახარ მარტო, გაუჩერებელი დროის დილამდე, უნდა გიყვარდეს, უნდა გიყვარდეს ვიღაც ყოველთვის უნდა გიყვარდეს.
|
