სახლში დავბრუნდი, ძალიან ცუდად ვიყავი, სულ იმ საზიზღარ ეთოზე და ელენეზე ვფიქრობდი.... – ანი.. შეიძლება შემოვიდე? _ მიხრა ჩემმა დამ ნუცამ... – კიი... შემო... – ანი რაღაც მინდა გითხრა... – გისმენ – იციი?? აი შენი ქორწილი რომ ჩაშალა გოგომ... ქეთი რო ერქვა... – შენ იმ გოგოსთან რა საერთო გაქ? – მაცალე გითხრა... – ჩქარა ნუ დამტანჯე! – ხო გეუბნები... იმ გოგოს, ქეთის მე ვუთხარი, რომ თქვენი ქორწილი იყო... – ასე რატომ მოიქეცი ? – არვიცი.... – თუმცა შენი რა ბრალია... : ** – გმადლობ, რომ გამიგე! _მითხრა ნუცამ და გავიდა... უცებ მომაფიქრდა... ხო არ ჯობს, რომ რამოდენიმე დღით დასასვენებლად წავიდეთქო ... თათიას დავურეკე:
– ალო თათია ანი ვარ... გოგო გინდა სადმე დასასვენებლად წავიდეთ და ცოტა გა ...
– უკაცრავად ...
– ნუ მაწყვეტინნებ! მოკლე მოდი დასასვენებლად წავიდეთ და ცოტა გავერთოთ არ გინდა?
– უკაცრავად სხვაგან მოხვდით! _ მითხრა ვიღაც ქალმა და გათიშა...
რა მექნა ... სკაიპში შევედი... თათია შემოსული იყო და ეს ყველაფერი ვუთხარი...
– არაჩვეულებრივი იდეაა! _ მომწერა მან ...
– ისა გინდა ისიც წავიყვანოთ რაქვია მარი...
– ხო კაი... კაი ბავშვია...
– მაგი სკაიპში გყავს?
– არა, მაგრამ ვეტყი და წავიდეთ! :)
– ჰო კაი...
– ოღონ დღესვე კაი?
– ჰო კარგი! :)
მე ასე ჩავიცვი: ჩავალაგე ჩემი ბარგი–ბარხანა :დ წაველი თათიასთან...
მერე მე და თათიამ მარისაც გავუარეთ და ერთად წავედით ჩემს აგარაკზე, რომელიც მამამ მაჩუქა...
(გზაში *ანის და მარის დიახლოგი*)
– მივედით? _ თქვა მარიმ...
– არა
5 წუთის შემდეგ:
–მივედით?
– არა!
10 წუთის შემდეგ:
– მივედით?
– არაა!!
15 წუთის შემდეგ:
– მივედით?
– არ გაჩერდებიიიი??
– ჰჰოო კაი კაი...
– არა! არ მივსულვართ...
ნახევარი საათის შემდეგ:
– არ მივედით??
– კიი... : დ
– ეს შენია??? _ გოგოებს პირი ღია დარჩათ: – არა :დ ესაა ჩემი...
– იმას მაინც ჯობს... :დ _ თქვა თათიამ...
– იცოვრება რაც მთავარია :დ _ ვუთხარი მე
– ჰოო... :დ _ თქვა მარიმ ...
– კაი ეხა შევიიდეთ _ ვუთხარი მათ და სახლსი შევედით... იქ ლუკა დაგვხვდა...
– აქ რას აკეთებ? _ ვუთხარი მას...
– ყველაფერი უნდა გითხრა რაც მოხდა...
– არა! არ მაინტერესებს...
– ანი იქნებ ჯობს, რომ მოუსმინო... _ მითხრა მარიმ... – ჰო ანი მოუსმინე! მე და მარი გავალთ ხო მარი?
– ხო... :)
ისინი გავიდნენ და მე ლუკასთან ახლოს მივედი...
– ეს რატომ გამიკეთე?! რატომ არ მითხარი ეს ყველაფერი?
– აგიხსნი ყველაფერს! მე მას გავეყარე, რადგან ის აღარ მიყვარდა, მაგრამ მან ეს არ იცის და უნდა ვუთხრა... მე კი შენ მიყვარხარ! ყველაფერზე მეტად! – მართლა? – ჰო მართლა! – არ მატყუებ? – არა არ გატყუებ გეფიცები! – მაშინ... _ ვუთხარი და ვაკოცე.... – მიყვარხარ! _ მითხრა მან! – მეც! მეც მიყვარხარ! _ ვუთხარი მას...
– იცი არ მეგონა ამ ყველაფერს ასე იოლად თუ მაპატიებდი... – გაგიჟდი? იცი როგორ მიყვარხარ? სიცოცხლეზე მეტად.. :*
– აუ მაგრა დავიღალე, წავალ მე წამოვწვები _ ვუთხარი ლუკას... – ხო კარგი! :) მე მაღლა ავდიოდი, როცა ლუკამ ხელში ამიყვანა ... ოთახში შევედით, საწოლზე დამაწვინა, მაკოცა და მითხრა:
– დაისვენე... : **
გაგრძელება იქნება!
|