- თათი, არ მესმის ეს ყველაფერი ჩემს თავს რატომ ხდება!?
გამაგებინე, ასეთი საშინელი ადამიანი ვარ? მითხარი, საშინელი ვარ?? ღმერთმა ასე რატომ გამიმეტა?
- დამშვიდდი პატარავ. შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ, მაგრამ.. ზოგჯერ ასე ხდება ხოლმე... ლუკა არ აღმოჩნდა შენი ბედი... მალე დაგავიწყდება და სხვა უფრო კარგ და რაც მთავარია უცოლო ბიჭს დაუკავშირებ შენს ცხოვრებას :)
- არა! მე ლუკას გარდა ვერავის შვიყვარებ, მაგრამ მოიცადე, ვიცი რისი ბრალიცაა.. აი ლუკამ კაბა დაინახა... ლუკამ კაბა დაინახა და სწორედ აან გამოიწვია ჩვენი უბედურება...
- არა, ააანო... რა სისულელეა... ეს , რომ არ ყოპილიყო ლუკა ცოლიანი კაცია... ეგ არაფერ შუაშია... უბრალოდ უფალმა ასე ისურვა...
- ეჰ... ;(
- წამოდი არ გიდა გარეთ გავიდეთ, ან კლუბში წავიდეთ ან კაფეში დავჯდეთ იქნებ გულს გადააყოლო??
- არა არ მინდა ... ჩემს ოთახში გამოვიკეტები და არ გამოვალ აქედან ორი წელი!!!
- ასე არ შეიძლება...
- არც ის არ შეიძლებოდა, რომ ცოლიანმა კაცმა ცოლობა მთხოვა... :(
- დაწყნარდი ანაა.. გთხოვ.. ;( წამო სადმე წავიდეთ რა... იცი დღეს მარის დაბი დუბი აქვს და დიდ ფართის აწყობს... მოდი იქ წავიდეთ...
- მარი ვინ არის?
- ჩვენი კლასელი...
- არა მაგის თავი არა მაქვს... დაბადების დღეზე წასვლის თავი საერთოდ არ მაქვს... ისე ეგ მარი კარგი გოგო იყო ეთოს და ელენეს კი სჯობდა : ))
- ჰო, და დღეს იუბილარია... მოდი ყველაფერი დაიკიდე და წამოდი არ გინდა?! აბა კარგად დაფიქრდი!
- ჰო კაი, წავიდეთ, ოღონ ჯერ ზღვაზე გავიდეთ, მერე კაფეში თუ გინდა და მერე მარისთან ... საღამოს ხო აკეთებს ფართის?
- ხო 9-ზე...
- ხოდა 9-მდე რა გავაკეთოთ?
- წავიდეთ ზღვაზე..
- დაა...
- კაფეში ხო :დ
- ხო კაია... იიი... წავედით ზღვაზეე... რას დვა რას დვაა... :დ
- კარგია, რომ გახალისდი...
- მგონია, რომ გავხალისდი, მაგრამ გულის სიღრმეში ისევ ცუდად ვარ, მაგრამ ახლა ამაზე ლაპარაკი არ მინდა! :(
- ჰო კაი... წავიდეთ...
- იი.. რას დვაა, რას დვააა... _ ასე ძახილ-ძახილით მივაღწიეთ ზღვამზე ... ვსეირნობდით, ძალიან ვერთობოდით, ვიცინოდით... ფოტოებიც გადავიღეთ....
- აბაა.. ეხლა საით ლეიტენანტო? _ მითხრა თათიამ...
- რათქმაუნდა ბარში...
- მაშინ წავიდეთ!
მე და თათია ბარში წავედით... იქაც ძალიან ვიმხიარულეთ, ვიცეკვეთ, ვიმღერეთ, აქაც გადავიღეთ ფოტოები:
შემდეგ რათქმაუნდა მაღაზიებში გავიარეთ და კაბები ვიყიდეთ...
(ყვითელი ჩემია, ცისფერი თათიას)
ეს კაბები ჩავიცვით და წვეულებაზე წავედით! :)
მივედით პართიზე.. ყველა მე შემომყურებდა... ასე მეგონა , რომ რაიმ ცუდი ჩავიდინე... ყველა ერთმანეთს რარაცას ეჩურჩულებოდა... <3 მე ძალიან შემრცხვა... სად წავსულიყავი არ ვიცოდი..
- თათ წავიდეთ რა... :( ძალიან გთხოვ.. ;( თავს უხერხულად ვგრძნობ... ;(
- არა ანნა... დამიჯერე უნდა შეეგუო ამ აზრს, რომ ცოტა ხანს შენზე იჭორავებენ... <3
მერე ეთო და ელენე მოგვადნენ...
- ვაა, ანნა... მოვიდა ჩვენი ’’ ატირებული ’’ პატარძალი..
- წაეთრიე აქედან... უთხრა თათიამ...
- არ წავალ სანამ სამუდამოდ არ გაგანადგურებ... მოვიდა და კაბა შემომახია.. მერე ელენე თათიასთან მივიდა და მას შემოახია კაბა... მე და თათია სასწრაფოდ გამოვემშვიდობეთ მარის... ტაქსში ჩავჯექით და წამოვედით... <3 გზაში ისევ ვტიროდი...
- ვერ ვიტან, ვერ ვიტან ამ საზიზღრებს!!! ;( _ ვამბობდი და ვტიროდი...
გაგრძელება იქნება!
