რამოდენიმე დღის შემდეგ ნიკი სავადმყოფოდან გამოუშვეს და სასტუმროში დაბრუნდა , დილით თავი გასკდომაზე მქონდა , ძალიან მეზარებოდა ადგომა მაგრამ სტუდიაში უნდა წავსუკლიყავი , აი ასე ჩავიცვი და გავემართე სტუდიისკენ :
გზაში უამრავი პაპარაცი შემხვდა ყველა ერთი და იგივეს მეკითხებოდა : -დემი ნიკი როგორ არის ? -კარგად ! -არ ნახავ ? -ვანხე უკვე :) -თქვენ ისევ ერთად ხართ არა ? -არა ! -დემი ..... -გთხოვთ თავი დამანებეთ ამაზე ლაპარაკის თავი არ მაქვს ! -ეხლა სად მიდიხარ ? -სტუდიაში , ნახვამდის ! ეს ვუთხარი თუ არა გავიქეცი , თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა . იქ სელენა დამხვდა , მე და სელენამ სიმღერა ჩავწერეთ
მერე კი კაფეში წავედით
მე და სელენამ იმდენი ვილაპარაკეთ რომ არ ვიცი , ბევრს ვლაქლაქობდი , როგორც ყოველთვის სელენამ ძალიან კარგ ხასიათზე მომიყვნა :
ბავშვობაც გავიხსენეთ და ცრემლები წამოგვივიდა .
რა თქმაუნდა გარეთ ზღვა პაპარაციები იდგა , მაგრამ ეხლა როგორც ბავშვობაში ვიყავით დავდექით და პოზებს ვიღებდით ხან ვიჭყანებოდით და ასე სემდეგ :
ბოლოს კონცერტი უნდა მქონოდა :
მე და სელემ ბევრი ვეძებეთ ვქექეთ ტანსაცმელი და ბოლოს ეს ავირჩიეთ:
კონცერტის დროს ძალიან დავიღალე მაგრამ სელენა მაყურებლის ადგილას იჯდა და მამხნევებდა :
უცებ მომინდა რომ მემეღერა ნიკისადმი მიძღვნილი სიმღერა და დავიწყე სიმღერა მაგრამ ამ დროს ........
10 კომენატრს გარაშე არ გავაგრძელებ :(
|