მალე გავიდა 3 თვე და რამდენიმე დღე. სკოლაში 4 კვირიანი არდადაგები ვქონდა რადგან რემონტი იყო გასაკეთებელი გაჩენილი ხანძრის გამო. აეს ერთი თვე ჩემთვის სასტიკი და დაუნდობელი იყო მაგრამ მე მჯერა რომ უნდა ვიყო ძლიერი და გავუძლო ყველაფერს რადგან ცხოვრებაა არაა ისე მოწყობილი როგორც ჩვენ გვინდა.
გავიგე რომ ნაშვილები ვიყაი. ეს ინდიანამ მითხრა. სულ ჯინიზე ველაპარაკებოდი ბოლოს ტირილი დაიწყო . მისი ხმა ცუდად მესმოდა სკაიპში მაგრამ მან ის გავიგე რომ ნაშვილები ვიყავი. 11 წლის წინ ,,დედაჩემმა” მიშვილა ქუჩაში მიპოვა. იმ დღეს მეგონა რომ ეს ცუდი ხუმრობა იყო მაგრამ მალე ღრუბლებდან დავეშვი და რეალობას თვალი გავუსწორე. მაშინვე ჯინის დავურკე ,,
-ალო ჯინი!
-ხო ბრიტნი!
-ნუ მეძახი ბრიტნის! ახლახან გავარკვიე რომ ნაშვილები ვარ ბრიტნი ჩემი ნამდვილი სახელი არაა ,,,
-რაა? აბა რა გქვია?
-ს-ს-ელენ-ნა , უის-ს-ლიი.
თან ვტიროდი და ხმა მიკანკალებდა.
-რააა სელენა უისლი? შენ ჩემი და ხარ.! ჩემი ტყუპისცა;ლი და რომელიც 11 წლის შემდეგ ვიპოვე ახლავე უნდა შევხვდეთ.
-იცი თუ შენი ოჯახის წევრები სახლში არიან მაშინ შენთან სახლში მოვალ მისამართი მითხარი.
ჯინიმ მისამართი მითხრა და ბოლოს ესეც დააყოლა:
-არა სელლ, ჩვენი ოჯახის წევრები თუ სახლში არიან....
მალეე ჯინისთან მივედი . კარები რონმა გამიღო.
-სელ შემოდი.-გამარჯობა , უკვე შენც იცი ხო?
-ჰო.
მერე ძალიან ბევრი ვილაპარაკეტ აგავიცანი ჩემი ნამდვილი დედა და მამა . მერე რონიც გავიცანი უფრო კარგად და იმ ღამეს ჩემს ოჯახთან დავრჩჳ მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს არც ჯინის. მე და ჯინის ერთ ოთახში გვეძინა . ოთახში ისევ იყო ჩემი ძველი პატარაობის ნივთები . მერე საწოლიდან ავდექი და ჩემს მაგიდასთან მივედი ,, იქ ჩემი დღიური ვიპოვე. მერე კი მე და ჯინის ფოტოალბომი იქ მხოლოდ რამდენიმე სურათი იდოო....
მერე ჯინიმ გაიღვიძა:
-სელ!
-ხო <3
-რას აკეთებ?
-ალბომს ვათვალიერებ.
- ააჰ
ყველაზე ბედნიერი დღეა ჩემს ცხოვრებაში.
’-ჩემთვისაც.
-არ გადმოხავლ აქ საცხოვრებლად?
- არ ვიცი . ნინასთან შევთანმხდები და გადმოვალ.
-კარგიი.
-რომელი საათია?
-ღამის 5 საათია!
-მალე გათენდება.
-ხოო.
- რა ბედნიერი ვარ მაგრამ გულში მაინც მაქვს ბოღმა იმ საშინელი ადამიანებისადმი რომნელმაც მიშვილეს და 11 წელი სიმართლეს მიმალავდნენ. ვითომ ჩემს დას ერტხელ წამოსცდა ნაშვილები ხარო. მაშინ რაღაცაზე ვჩხუბობდით.
-მართლა?
-ხო.
- იცი როცა პოლიციას შევატყობინეთ რომ 5 წლის ბავშვი დაიკარგა. როცა იკვლევდნენ სად იყავი იპოევეს შენი ცხვირსახოცი , ამის მერე ვიფიქრეთ რომ მკვდრი იყავი მაგრამ დღეს აქ ხარ.
- ..
-რა დაგემართა?
-არა არაფერი.
თვალებიდა ცრემლები წამომივიდა. და ტირილი დავიწყებ.
-ნუ ტირიხარ ისვ ისეთი სულელი ხაარ როგორც ბავშვობაში..
-შენ ის დღეები გახსოვს?
-კი ყველაფერი მახსოვს როგორც გუშინდელი დღე. და არსასოდეს დამავიწყდება.
-მე არ მახსოვს : |
-არაუშავს არც კი მიკვირს რომ არ გახსოვს.
-ნუ გარკვეული მიზეზების გამო...
ჯინი ლოგინდიდანნ წამოხტა ჩემსკენ გამოექანა ა ჩამეხუატა ისე მაგრად რომ გამჭყლიტა.
-შენი მარჯვენა ხელი მანახე.
-რატომ?
-მაინტერესებს ბავშობის ნაიარევი ისევ გაქ თუ არა.
მე ჯინის ჩემი მარჯვენა ხელი ვანახე.
-ეგ დღე არასოდეს დამავიწყდება.
-მეც მახსოვს როგორ გამეჭა ხელი და სისხლი რომ ტქრიალით მომდიოდა.
-ხო. <33
მე და ჯინი ისევ ლოგინში ჩავწექით და ძალიან ბევრი ვილაპარაკეთ:
-შეყვარებული არასდროს არ გყოლია?
-კი ერთხელ მყავდა.
-მე 3 ჯერ <3
-უიმეე ჯინი :დ
-ხოო. მეუხერხყულება მაგრამ ვინმესთვის ამდენჯერ გიკოცნია?
-0ჯერ.
-რაა?
-ჩემი შეყვარებული რომ მკოცნიდა დამავიწყდა ყველაფერი და ხელი სახეში გავარტყი ისე რომ თიტები ემჩნეოდა მაშინვე წამოხტა და ჩემგან გაიქცა.
-რა ერქვა?
-დენიელი.
-ააჰ! ჩემსას ჯეკი ჯორჯი და გუშინ დავშორდი მესამეს.
-ააჰ ხო სახელი არ მახოსვს რომ მ მითხარი.
-კაია არ მინდა ამაზე ლაპარაკი <3
მალე ჩაგვეძინა მაგრამ დილით აინც 10ზე ავდექი. ყველას ეძინა რონის გარდა ტელევიზორს უყურებდა . მე გამოვიცვალე და გვერდით მივუჯექი:
-რას აკეთებ?
-ვცეკვავ :დ ტელევიზორს ვუყურებ.
-აჰ! შენ რა სერიალებს უყურებ?
-არა უბრლალოდ..
-რა უბრალოდ?
-ნუუ .. მე .. ამმ
-გასაგბია!
-არა არა ეხლა ჩავრთე პირველად.
-ააჰ!
-არავის უთხრა განსაკუთრებით ჯინის კარგი?
-ოკ და რატომ არ უნდა ვუთხრა?
-იმიტომ რომ დამცინებს 1 დღით არა ეს დაცინვები თვეები გრძელდება.
-აა კაგი.
-ხო სხვა?
-რავი არაფერი.
მე და რონმა იმდენი ვილაპარაკეთ რომ ჩაგვეძინა მართალია დილა იყო მაგრამმაინც... <3
იმედია მოგეწონათ დაწერეთ კომენტარები <3
