ნიკი:შენ გგონია ვერ ხვდები, რომ გინდა მაეჭვიანო? მე:იცი რა? მგონი შენს თავზე ძალიან დიდი წარმოდგენა გაქვს. საიდან მოიტანე, რომ შენს ეჭვიანობას ვცდილობ? ნიკი: კარგი, თუ არ გინდა აღიარო, მე არ დაგაძალებ. მე:ძალიან კარგს იზამ. ამ საუბარში თავზე ლიამი დაგვადგა. ლიამი:ხელს ხომ არ გიშლით? მე:არა. კიდევ კარგი, რომ მოხვედი, თორემ აქ ვიღაც მთელს თავის სისულელეს აფრქვევს. დავიღალე, სახლში წამიყვანე რა. ლიამი:მე მანქანა არ წამომიყვანია. ნიკ, შენ ვერ წაიყვან? _არა_ერთად ვთქვით ორივემ. ლიამი:კარგი, მაშინ მძღოლს დავურეკავ და მოგვაკითხავს. მე:კარგს იზამ. მაშინვე დაურეკა მძღოლს, მერე ხელი გადამხვია და გარეთ გავედი. 15წუთში გამოჩნდა მძღოლი და სასტუმროში მიგვიყვანა. ლიამმა ნომერში ამაცილა და წავიდა. მე საწოლზე წამოვწექი. საერთოდ არ მეძინებოდა, ამიტომ ლეპტოპი ავიღე. მესინჯერი ჩავრთე და დემიმ ეგრევე მომწერა. დემი:როგორ ჩაიარა პაემანმა? მე:ვისთან? დემი:შენ არ თქვი, ნიკთან პაემანი მაქვსო? მე:არა, რა პაემანი. რაღაც არასწორად გაიგე ალბათ. რაც ჩამოვედით, ჩემი ნერვების შლის მეტი არაფერი გაუკეთებია. დემი:თუ პირიქით? მე:აუ დემ, ცუდად ვარ. როდის გავა ერთი კვირა. დემი:შენ რა პენსიონერივით ლაპარაკობ. მე:რასავით? ახლა ახლოს მყავდე, მოგივლიდი. აუ ჯო მჭირდება. დემი: ნუ მაეჭვიანებ, ცხოვრებ. მე:ნუ ბოდიალობ. ხო იცი, როგორ მართობს-ხოლმე. კაი წავედი. დემი:კარგად გიჟქალ. :* მე: კარგაად ლამაზოო. მესინჯერი გამოვრთე, მერე მამას დავურეკე, ცოტა ხანი ველაპარაკე და საშინაო ტანსაცმელები ჩავიცვი. ისევ წამოვწექი და თითქმის ჩამეძინა, როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა. _ნეტა ვინ არის-მეთქი_გავიფიქრე და გავაღე. კართან ნიკი იდგა. დაკეტვას ვაპირებდი, მაგრამ ხელი დამიკავა. ნიკი:მაილი, ასე გაგრძელება არ შეიძლება. ჩვენი ურთიერთობა ერტხელ და სამუდამოდ უნდა გავარკვიოთ. მე:ეგ არც ისე ადვილია. ნიკი:ძალიან ადვილია, შენ რომ ასეთი ჯიუტი არ იყო. მე:მე ვარ ჯიუტი. შენ არ დაიჟინე, მაეჭვიანებო და ეგეთები? მე შენთვის საერთოდ არაფერი მითქვამს. ნიკი:შენი სიჯიუტე ის არის, რომ არ აღიარებ, რომ მოგწონვარ. მე:არ მომწონხარ. ნიკი: ძალიან მოგწონვარ. მე:არა... მიყვარხარ. ნიკმა ხელი მომკიდა და
