ჯერ მინდა გაგაცნოთ ჩემი მოთხრობის გმირები, რომლებიც ჯერჯერობით არის მოთხრობაში :დ (ზოგის ფოტო მაქ, ზოგის არა, მაგრამ არაუშავს = ]]) ანი ეთუნა ნუცა საბა მარი
თათია... (ჩვენს საიტზე ✿◠‿◠)TaT(◕‿◕✿) მისი ფოტო არ მაქ... : ((
დავიწყეე:
მეორე დღეს: – ანიი... ადეეე... _ მითხრა ჩემმა დამ ნუცამ – რაიყოოო?? – სკოლაში გაგვიანდება... – აუ კაი რაა... რა დროს სკოლაა ამ დილას?! – მაცალე მე შენ... _ მიტხრა ნუცამ და გავიდა... ვიფქრე რა უნდამეთქი და ისევ დავიძინე ... ცოტსხანში კარის ხმა გავიგე და... – ვაიმეე... ეს რა მიქენი გოგო?! სულ გამწუწეეე... :დ – ეგრე გეკუთვნის! :დ სანამ წყალი არ გადაგასხი არ გაიღვიძე დაა... :დ –ოოოოოოოოოოოო... კაი ვდგები, ვდგები... :დ ავდექი, ძლივსძლივობით ჩავიცვი ტანზე და წავედი სკოლაში... პირველი ისტორია მაქ... ვერ ვიტან ამ საგანს... თან საზიზღარი მასწავლებელი მყავს :დ მამაჩემი :დ ყოველდღე მიძახებს :დ და მიშლის ნერვებს :დ ამის მერე მათემატიკა :დ აქ დედაჩემი მერთვის :დ ვერ ვიტან ამ ორ გაკვეთილს... :დ ორივეგან მიძახებენ და სულ 8–ანებს მიწერენ :დ მაგრამ მოიცა... საბაა... ამას აქ რა უნდა?! უცებ საბასთან ეთუნა მივიდა... – ოღონ ის არა, ოღონ ის არა... _ ვფიქრობდი, მაგრამ მაინც... მათ მივაშტერდი... მაგრამ უცებ ზარის ხმაცგაისმა და კლასში შევედი... მაგრამ მამა არ ჩანს... ნეტავ სად უნდა წასულიყო....? ჩემმა ერთ–ერთმა კლასელმა, მარიმ მითხრა მითხრა: – მამაშენი სადაა? – რავიცი მე... გული მიგრძნობს რაღაც ცუდი მოხდა... – არა ანი ამას ნუ ფიქრობ! : (( კლასში დირექტორი შემოვიდა... – ბავშვებო, დღეს გაკვეთილები არ ჩატარდება... ანი... აქ მოდი _ მითხრა მან – მე? – ჰო შენ.. მე დირექტორთან მივედი... – არ შეიძლება, რომ ეს დაგიმალო... – რა მოხდა? მამას რამე მოუვიდა?? – ჰო ასეა... : (( ძალიან ცუდად არის... მანქანა დაეჯახა... – არაააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააააა!!! ; (( _ დავიყვირე და უცებ რაღაც განათდა, მე წინ და წინ მივდიოდი, მაინტერესებდა იქ, იმ სინათლეში რა ხდებოდა, მაგრამ დაუსრულებელი გზა იყო... უცებ ხმა მომესმა: – ანიიი.... რა გჭირს... თვალი გაახილეეე... _ მაგრამ მე მაინც გზა განვაგრძე, ვერადავერ მივედი იმ სინათლემდე, მაგრამ არ ვიღლებოდი, ვხვდებოდი, რომ ჩემს თავს რაღაც ხებოდა... მოულოდნელად წინ ჩემი ბაბუ დამიდგა: – არ წახვიდე, ჯერ ადრეა, წადი უკან!.. უკან დაბრუნდი... _ მითხრა მან და უცებ თვალები გავახილე... – რა მოხდა? სად ვარ? – საავადმყოფოში... _ მითხრა დედამ... – აქ რა მინდა? – რაღაცააზე ინერვიულე და გული წაგივიდა... – რაზე? დედა რა მოხდა... – არაფერი... არ ინერვიულო... :* მან მაკოცა და პალატიდან გავიდა... რა ხდება ჩემს თავს, რატომ არაფერი მახსოვს? რა მოხდა?... პალატაში ჩემი და შემოვიდა: – როგორ ხარ? – არამიშავს... – რა მოხდა შენ მაინც მითხარი რა... გეხვეწები... – არაფერი ისეთი... – კაი რა მითხარიი... – არაფერი არ მომხდარა ისეთი.. კაი მე გავედი, თათიას უნდა შენი ნახვა... – თათიას? – ჰო რაიყო? – არა არაფერი... შემოვიდეს... _ ვუთხარი ნუცას ... ისიც მაშინვე მოვიდა: – ანი როგორ ხარ? – არამიშავს... – იცი? ბოდიში მინდა მოგიხადო... – ბოდიში? ... აა ჰოო... – მაპატიე რაა... : (( – მე... არვიცი... : (( _ ვუთხარი თათიას და უცებ ჩამეძინა...
To Be Continued .. !!
| 
