წვიმს....შორს მზე....ირგვლივ ყვავილები....მოწყენილობა მხოლოდ ჩემთვის.... -სალი შვილო კარგად ხარ?რამე ხომ არ გტკივა? -არა დედა!უბრალოდ მოწყენილი ვარ,გამივლის.... -რატომ მოიწყინე ვინმემ გაწყენინა? -არა უბრალოდ.... -რა მოხდა მეტყვი... -არაფერი დედა,დავიღალე ამ ყველაფრისგაბ,გთხოვ მარტო დამტოვე. -კი მაგრამ,შვილო -დედა...გთხოვ.... -კარგი გავალ და... -გადი და მეტი არაფერი... -ისე თუ რამე დაგჭირდეს... -უბრალოდ გადი... არა რა უნდა დამჭირდეს???თუ ის აქ არ იქნება?რად მინდა უბრალოდ ვიცოცხლო მის გარეშე,შეუძლებელია...მე ხომ მიყვარს ის კი....ჩავფიქრდი..... -მოვა? -არ მოვა! -მოვა? -არ მოვა! -მოვა? -არ მოვა! -და იქნებ მაინც? -არა არ მოვააა! მაშინ მე წავალ,ყველაზე კარგია,მაგრამ ყველა მივატოვო?ყველას ვუღალატო?კარზე ვიღაც აკაკუნებს... -შემოდი -სალი მე ვარ დედა ხომ გთხოვე... -ვიცი შვილო,მაგრამ უნდა გელაპარაკო... -რაზე?არ ვარ ხასიათზე... -რაზე და რაღაც ძალიან... -ძალიან შევიცვალე?ეს უნდა გეთქვა? -შვილო დამშვიდდი... -დავმშვიდდე ხომ....ადვილი სათქმელია.გადი აქედან -შვილო გთხოვ დამშვიდდი....რა დაგ.... -რა დამემართა არა?ცხოვრებას ჰკითხე,ალბათ პასუხი ექნება,რა დავაშავე ჰკითხე,ალბათ გიპასუხებს,არა და მაინც რა დავიმსახურე???კითხე ოღონდ ეხლა გადი -შვილო ერთს გეტყვი,მიყვარხარ და არ მინდა ასეთს გხედავდე_დედა გაჩერდი,ერთი რამ დაიმახსოვრე რაც არ უნდა მოხდეს სულ მეყვარები და გთხოვ რაც არ უნდა ჩავიდინო მაპატიე... -კარგი ახლა წავალ და -დედა გაჩერდი....გავიქეცი და ჩავეხუტე,თან ვტიროდი ის კი გავიდა.კარი მოიხურა,ერთი ნაბიჯი გადადგა და გაჩერდა,თითქოს რაღაც დატოვა ოთახში,ტიროდა.ამ დროს ყველაფერი დაბნელდა ჩემთვის,შორს ვხედავდი ნათელს,იმ ნათელში კი იმას ვინც მიმატოვა,გავექანე მისკენ.ბუნდოვნად კი მაინც მესმოდა დედაჩემის ძახილი,სალი......სალი.....მაგრამ მე მას სხვა ვარჩიე,წავედი და უკან არც მოვიხედე ისე მივუახლოვდი მარადიულ ბედნიერებას....
