მეორე დილით ჯასტინი ადრე ადგა..თვითმფრინავი უკვე გველოდებოდა აეროპორტში..დიახ,ორივე მივფრინავდით. მე კი გავუწიე წინააღმდეგობა მაგრამ ეტყობა არც ისეთი ძლიერი აღმოვჩნდი,დედაჩემმა აიკვიატა ლოს-ანჯელესში უკეთესი სპეციალისტები არიანო და მოკლედ რომ ვთქვათ სახლიდან გამაბუნძულეს(ჰაჰა) აეროპორტში რათქმაუნდა პაპარაცების ჯარი დაგვხვდა,გუშინდელმა ჯასტინის თვითებმა დიდი აურზაური გამოიწვიეს და რა დიდი მკითხაობა უნდოდა თუ სად იქნებოდა... ჰოდა ახლა უზარმაზარ კურტკაში და ორი იმხელა ქუდში გახვეული მივაბოტებდი ხალხს შორის. -ხომ კარგად ხარ?-მკითხა ჯასტინმა უკვე როცა ჰაერში ავიჭერით -მშვენივრად-გულწრფელად ვუპასუხე და მის ლეპტოპს დავაქერდი,რომელშიც რაღაცეებს წერდა... "i'm coming Los-anjelles...today i have to work in the studio for my new album...our big family..." ასეთი დებილობა ჯერ ვინმეს დაეთვითოს არ მინახავს,მაგრამ ამის რა მიკვირდა.. -პირდაპირ მაოცებს შენი წერისადმი მიდრეკილება-ჩავიფხუკუნე -აბა რამე ხომ უნდა დამეწერა-ტუჩემი აიბზუა -კი და მაგის მეტი ვერ მოიფიქრე? -ვერა ჩემო ჩკვიანო-ჩაიხითხითა და მაკოცა... ჩვენი ალერსი საკმაოხნიანი გამოდგა,უფრო სწორედ მე შევაჩერე ის მხეცი თორემ ჩამილურჯდებოდა ტუჩემი -ნადირო-შევუღრინე -ოჰო-წამოიძახა ჯასტინმა-ესეც შენი საალერსო სიტყვა...ვერ დაგიწუნებ,ქათამს ჯობია!-გახეული იცინოდა -მაგით იმის თქმა გინდა რომ ქათამი ვარ?... -არა ჩემი ქათამო-თავისი სისხარტით ისარგებლა და კიდევ ერთხელ მაკოცა -შემეშვი თორე..-გაფრთხლება მინდოდა მაგრამ ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა და იმას დავაცქერდი -ვინ არის?-დაინტერესედა ჯასტინი მე არაფერი მიპასუხია,შეტყობინებას ვკითხულობდი დაპრაწული თვალებით იმიტომ რომ წერილი ჯეიმსისგან იყო... "yvelaferi gavige rac dagemarta..namdvili suleli xar..magram axla ufro gacofebuli var vidre nawynii qalaqshi rom chamoxval dagaxrchob"... მესიჯის კითხვა დავამთავრე და გავშტერდი...გამომლანძღა და მეტი არაფერი?ამდენი ხანია არ შემხმიანებია და მხოლოდ ის რომ დამახრჩობს?მოკითხვა გზაში დარჩა?... ჯასტინი ცდილობდა წაეკითხა ვინ მომწერა ან რა მაგრამ მე არ მივეცი ამის უფლება "she aranormalurooo....amdeni xania shengan araferi msmeia da axla mwer rom chemze xar gacofebuli?ki magram ra davashave aseti?...an saertod mogekitxe mainc..namdvili idioti xar" გამოვლანძღე და გულში შევიგინე... ისე მოვითხარე ნერვებზე რომ ჯასტინს წავეჩხუბე -ვინ მოგწერა?-ინტერესით მკითხა -რა შენი საქმეა?-მკვახეთ მივახალე -აბა ვისი საქმეა?..-ჩემი ტონი თითქოს არ შეიმჩნია -არ არავისი...და საერთოდ ნუ ჩამაცივდი -ტელეფონი მომეცი-ხელი გამომიწოდა -არ მოგცემ-გავჯიუტდი -ლილი მომეცი-სახე გაუმკაცრდა -შენ რა ვერ გაიგე რომ გითხარი არათქო? -ვინ მოგწერა?-კიდევ ერთხელ გამიმეორა წუთის წინ დასმული შეკითხვა პირი დავაღე რომ რამე მკვახე მეთქვა მაგრამ არ დამცალდა მესიჯი მომივიდა.... "ratom var gacofebuli??...yvelanairi ubedureba she unda aikido?...tavs ratom ar ufrtxildebi?...an me ras merchi an im shen s oragutangs-amis wakitxvaze gamecina,uceb jastini da orangutangi warovidgine-mokitxvas rac sheexeba ar xar girsi" ამაზე კიდევ უფრო გავცოფდი "me vikideb xom yvelafer ubedurebas?...shen ra ggonia me mindoda rom asegavmxariyavi??...utaqto da uzrdeli xar...ar ici adamians rogor elaparako...saertod vin gtxova momwereoo...ushenodac mshvenivrad viyavi....beast" მივწერე და ტელეფონი სავარძელში მოვისროლე...მაშინვე ჯასტინი დააცხრა და მესიჯებში შეძვრა..არაფერი მითქვამს,მაინც ვერაფერს იპოვიდა ისეთს რომ ეეჭვიანა... კარგა ხანი დუმდა და ხმა არამოუღია,მაგრამ ბოლოს ალმცერად გამომხედა -მაგ ტიპს აღარ მიწერ-მიბრძანა და სავარძელში გასწორდა -შენ გეკითხები ზუსტად-გამოვაჯავრე -დიახაც მე მეკითხები-ისევ მბრძანებლური ტონით მითხრა-ჯეიმსი დაივიწყე,ახლა მე ვარ შენთან -ეგოისტი ხარ-მისი სიტყვები სერიოზულად არ მიმიღია მაშინვე ხელი ტელეფონისკენგავიწოდე,შევატყვე რომ ეკრანი განათდა,ესეიგი ახალი წერილი მომივიდა -მომეცი-ხმადაბლა ვუთხარი -იოცნებე-ჩაიცინა და ჩემი ტელეფონი გადატეხა... ყბა ჩამომივარდა და ცოტა ხანი გაშტერებული ვიყურებოდი -ეს რა ქენი?-დავუყვირე,თან ჩემს შუაზე გადაფშვნილ ტელეფონს ვუყურებდი -რაც საჭირო იყო -რა იყო საჭირო?-დავკივლე-შეიშალე ხომ?-ცრემლები ყელში გამეჩხირა-შეიშალე ბიბერ და ვერ ხვდები...რატომ გადამიმტვრიე? -ხომ გითხარი რომ იმ ტიპს აღარ მიწერ-მკაცრი ხმით მითხრა,სიმართლე გითხრათ მისი შემეშინდა -ეგოისტი ხარ-ისევ გვუმეორე-მძულხარ,მეზიზღები,ნაგვი ხარ-ბოლო ხმაზე ვყვიროდი,ვიგრზენი როგორ წამსკდა ცემლები და გადაეული სულ ბოლო სავარძელში გადავჯექი,გაცოფებული ვიყავი,ეს რატომ გააკეთა?რა, წამოუარა?იეჭვიანა?კი მაგრამ რაზე?..გამალებით ვფიქრობდი მაგრამ მიზეზი თვში არ მომდიოდა..ერთადერთი რაც მინდოდა ის იყო რომ ჯსტინი ჩემ ხელით დამეხრჩო...მიბრძანა..წარმოგიდგენიატ?მიბრძანა,ისე მომექცა როგორ შინაურ მოსამსახურეს.....უკვე მეტისმეტი მოდიოდა... ფიქრებიდან პილოტის ხმამ ამომაფხიზლა,რომელიც გვამცნობდა რომ უკვე დავეშვით....გაბრაზებული წამოვდექ,ცრემლები შევიწმინდე და ტრაპზე უკან მუხედავად ჩავედი,ჯასტინი უკან მომყვებოდა და სახეზე კმაყოფილება დასთამაშებდა... შენობაში ისევ დაგვხვდნენ პაპარაცები,ამჯერად ჯასტინისგან მოშორებით ვიდექი,მისი სუნთქვაც კი მამწარებდა.... უამრავი სურათი გადაგვიღეს...საბედნიეროდ აეროპორტში დრეიკი და ბავშვები დაგვხვდნენ და მათ გაგვარიდეს ამ აურზაურს..... დრეიკს ვთხოვე რომ მასთან წავეყვანე,მაგრამ ჯასტინმა ბრძანა არო..მეც არ გამიწევია წინააღმდეგობა,ყველანი გაშტერებულები გვიყურებდნენ,ვერ გაერკვიათ რა ხდებოდა,თან კითხვასაც ვერ ბედავდნენ. მე კი დავიღალე ამდენი ჩხუბით და გადავწყვიტე მისთვის წინააღმდეგობა არ გამეწია,მაინტერესებდა რმდენხანს გასტანდა მისი ასეთი ეგოისტობა.... ჩვენ სახლში წავედით,ჯასტინი კი სტუდიაში... საოცრად დაღლილი ვიყავი და მაშინვე ჩამეძინა... უკვე შუაღამეს გადასცილებოდა საათი ჯასტინი რომ დაბრუნდა სახლში,საშინ;ად მკაცრი გამომეტყველება ჰქონდა..შიშმა მომიცვა... | 
