ალბათ მხოლოდ ეს ამშვიდებდა სკუტერს.
საწოლში ნებივრობა კარგი იყო მაგრამ ექიმმა მირჩია ჯობია დიდი ხანი არ იწვეო და მე როგორც დამჯერი გოგო მის მითითებებს ვასრულებდი.უფრო სწორედ ჯასტინი მეცოდებოდა,კარგად მესმოდა რა რთული ცხოვრება ჰქონდა და კიდევ ვერ დავუმატებდი ერთ საზრუნავს ჩემი სახით,იმის მიუხედავად რომ სწორედ ჩემზე ნერვიულობდა ყველაზე მეტს..
საწოლი ავალაგე და აივანზე გავედი.საკმაოდ თბილი ამინდი იყო,ქარი საამოდ ცემდა სახეში,პლაჟზე ახალგაზრდები სეირნობდნენ.მეც სიამოვნებით შევუერთდებოდი მათ მაგრამ ეგეც აკრძალულ მქონდა.
გული მტკიოდა ექიმის ყოველ დაღონებულ შემოხედვაზე როცა ჩემს კითხვას გაიგონებდა "ახალი არის რამე?"მეც მშვენივრად ვიცოდი რომ არაფერი,მაგრამ იმედს ყოველთვის ვიტოვებდ.იქნებ რაიმე სასწაული მოხდეს და გადავრჩე,რამენაირად გამოვძვრე-მეთქი.
ცხოვრება მაშორებდა იმ ადამიანებს რომლებიც ჩემთვის ბევრს ნიშნავდნენ,არ მინდოდა წასვლა,ჯერ კიდევ ახალგაზრდა ვიყავი იმისთვის რომ სიკვდილს შევგუებოდი.თუმცა არც ბრძოლის თავი მქონდა,ჩემი მთელი ცხოვრება ერთ დიდ ომს გავდა,საუბედურეოდ თუ საბედნიეროდ მე ყოველთვის ცოცხალი ვრჩებოდი,სამაგიეროდ ყოველ შეკინებას თითო-თითოადაიანის სიცოცხლე ეწირებოდა.
დავიღალი იმისგან გაქცევით რაც არ ამცილდებოდა,იმისგან გაქცევით რაც გარდაუვალი იყო.მხოლოდ იმიტომ ვსვამდი ამ წამლებდ რომ ირგვლივ მყოფნი არ შემეშინებინა,ჩემს გარეშეც არ აკლდათ სადარდებელი.
უცებ ჩემი ტელეფონის ხმა მომესმა.ოთახში შევედი და მესიჯი დავინახე"how are you my sweet?"(როგორ ხარ ჩემო ტკბილო)
ეკრანზე ჯსტინი ეწერა
"fine and u?არ დავაყოვე და მეც მივწერე
"საშინლად,სკუტერს ტრორის ქვეშ ვყავარ,ეხლაც გარედ გავიდა დაჩუმად გწერ"
"მოგიხდება აბა რა გეგონა.ამდენ დასვენებაც არ შეიძლება"
გულში მეცინებოდა რა სულელი ვნმე მიყვარდა
პასუხი აღარ მომსვლია ეტყობ სკკუტერი დაბრუნდა და ვეღარ მოახერხა.
თავი მოვიწესრიგე და დრეიკის ოთახში შევბოდიალდი
-გაიღვიძე-შევანჯღრიე
-ეე...მაცალე..-რაღაც ამის მაგვარი წაიბურტყუნა და გვერდი იცვალა
-კარგი რა-ისევ შევანჯღრიე-მიდი დროზე ჩაიცვი და ქვემოთ ჩამოდი,ნახე რომელი საათია,ეხლა ძილი შეიძლება?
-ტკიპვით ხარ რა, ადამანს რომ შეუჩნდები....-თავი წამოწია და შემიღრინა
-ხომ ადგები?
-აბა რას ვიძამ-ერთი გაიზმორა და წამოჯდა..
-დიდებული ამბავია-წამოვიყვირე-ეხლა ერიკას და სესილს გავაღვიძებ
-მოიცა ეძინოს ერიკას ჯერ-ბავშვის თვალებით შემომხედა
-უი მართლა?-წამოვენთე-სულ დამავიწყდამეკითხა,მოგწონს ჩემი მეგობარი არა?...
-მე..მე...ისააა..არა კაცო...კარგი ბავშვია რა...
-კარგი ბავშვია ხომ და მეტ არაფერი?
-რა გინდა ეხლა ყველაფერი ჩაგიკაკლო
-ყოველთვის ვიცოდი რომ მიხვედრილი იყავი-გავუღიმე
-მოვლენებს წინ ნუ გავუსწრებთ,ჯერ ერთმანეთი მოგვწონს და მეტი არაფერი-მკაცრად გამაფრთხილა
-ჰო კარგი,კარგი-ხელები ზევით ავწიე-რაც გიდათ ის ქენით-ენა გამოვუყავი და ოთახიდან გავედი.
მოკლედ ყველას რომ ჩამოვუარე და ზევით წამოყვარე,მერე მთელი დღე არ მელაპარაკებოდნენ.
უკვე კარგა შებინდებული იყო ჯასტინი სახლში რომ მოვიდა,უფრო სწორედ მოესვენა.საწყალი, შემეცოდა და კალთაში ჩავადებინე თავი
-დაიღალე?-მზრუნველად ვკითხე
-კი-დაიმანჭა-ხვალ კიდევ today show-ში ვარ მიწვეული
-ჩემი მშრომელი ბიჭი,არაფერი გიჭირს,თან შენს ფანებს შეხვდები,ხომ გიყვარს არა ეს პროცესი
-რათქმაუნდა მაგრამ დავიღალე
-რომელ საათზე უნდა წახვიდე
-იქ საღამოთი
-არაუშავს,გამოძინებას მოასწრებ-დავამშვიდე,თან თმებზე ვეფერებოდი.მარტო მე მაკიდებინებდა ხელს(ჰაჰაჰა)
-არამგონია ეგრე მშვიდად იყო როცა გეტყვი რომ მარტო მე კი არა შენც ჩემთან ერთადუნდა წამოხვდე-გაიბადრა
-რა?არ არსებობს-ფეხზე წამოვხტი-მე იქ რა მინდა
-სკუტრმა მითხრა ნელა შეაპარეო-ჩუმად ჩაიდუდუნა-კარგი რასაყვარელო,შენც ხარ მიწყეული და ჩემი რა ბრალია?თან ბოლო-ბოლო ჩემი შეყვარებუ არა ხარ?
-ეგ რა შუაშია?შეყვარებული ბევრს ყავს მაგრამ ტელევიზორით არ გამოდიან ამის გამოსაცხადებლად-ხელები გავასავსავე
-ვიცი რომ ბევრს ყავს მაგრამ რა ვქნა,იყო ბიბერის რჩეულ მძიმე ხვედრია-თმებზე ხელი გადაისვა და ეშმაკურად შემომხედა
-მაგრამ მეზარება-ცხვირი ჩამოვუშვი
-ჩემი ხათრით
-პირდაპირი ეთერი იქნება?
-არა რა პირდაპირი,ეგღა მაკლია-ხელი აიქნია-ჩაწერაა დღეს
-მაშინ შეიძლება-ბოლოს დავეთანხმე-მაგრამ მე ხომ ვიცი რომ იქ აუცილებლად დამისვამენ არასასიამოვნო კითხვებს
-ანუ?..
-აი...ჩემს სიმსივნეზე,ბოლო ბოლო ამაზე ერთი ამბავია ატეხილი-სწრაფად ჩავარაკრაკე,თითქოს ასე ნათქვამი უფრო არ მოხვდებოდა გულზე-ჟურნალებშიც ხშირად წერენ ხოლმე
-მოდი ჩემთან-ჯასტინმა ხელები გაშალა და მკერდზე მმიხუტა-თუ ამ კითხვებზე პასუხის გაცემა არ მოგინდება უბრალოდ თქვი და მორჩა
-არა ჯასტინ საქმე იმაში კი არ არის მე მინდა თუ არა,უბრალოდ რ ვიც შენ როგორი რეაქცია გექნება შენ.
-ეს ჩემი გადასწყვეტი არ არის-თავზე ხელი გადამისვა
-კარი მაშინ.თუ არ გეწყინება მე არ წამოვალ-ფრთხილად შევაპარე
-როგროც გინდა-თბი ხმით მითხრა და მკლავებში დამარწია...
საღამოს ვახშმის შემდეგ ყველანი გარეტ გავიდნე.ზოგი ბანქოს ტამაშობდა,ზოგი აუზში ბანაობდა,მხოლოდ მე და ჯასტინი ვიყავით სახლში დარჩენლებილი.
მე მის კალთაში მედო თავი თვითონ კი ჩემს კულულებზე თამაშობდა.
-მომავალში რა იქნება?-უცებ სიჩუმე დაარღვა და მკითხა
-რავიცი-მხრები ავიჩეჩე-ალბათ ისევ ერთად ვიქნებით
-ჰო ლბათ-დამთანხმა-მე ისევ სცენაზე ვიდგები და შნ ისევ ნერვებს მომიშლი
-ან ცოტათი დავჭკვიანდებით-არ დავეთანხმე
-ეგეც არის-ჩაფიქრდა-ოღონდ დამპირდი რომ არასოდეს დამტოვებ მარტო
-გპირდები-ცრუ დაპირება მივეცი,მშვენივრად ვიცოდი რომ ამის შესრულება არ შემეძლო
-იცი რატომ გთხოვე?
-რატომ?
-ივიც რომ ჯეიმსი ძალიან გიყვარს-ტუჩებზე ხელი ამაფარა,შეწყვეტინებას ვაპირებდი-ამაზე ხშირად ვფიქრობ,რადგანაც ვიცი თუ როგორ გენატრება.თუმცა იმასაც ვხვდები რომ სანერვიულო არა მაქვს,იმიტომ რომ შენ ჩემთან ერთად ხარ.
-მაშინ მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს,ჯეიმსი ჩემთვის ძალიან ძვირფასი ადამიანია და ამავდროულად ტაბუდადებულიც-ნაღვლიანად ჩავილაპარაკე
-კარგი როგორც გინდა-მითხრა ჯასტინმა და უფრო გამხიარულდა..
