-ლილი კარი გამიღე-წყნარად მითხრა ჯასტინმა 

-არაფერსაც არ გაგიღებ-დავუყვირე ნერვებ მოშლილმა 

არა რა თქმა უნდა იმას მეც ვხვდებოდი რომ კარგ მდგომარეობაში არ ვიყავი,მაგრამ როცა ასე ბავშვივით მექცეოდა რომელსაც ჭკუა საერთოდ არ ჰქონდა ვმწარდებოდი.რა ის ფაქტი რომ ვკვდებოდი მახარებდა?იმის გაფიქრებაზეც კი მაცახცახებდა რომ სულ რამდენიმე თვეში მეხსიერებასთან დაკავშირებით პრობლემები შემექმნებოდა. 

მიჭირს იმ ემოციების გადმოცამა რასაც ვგრძნობ,ეს ხომ არც ისე ადვილია,სინამდვილეშჳ გული მეწურებოდა,ყოველ წუთს იმის შიშით ვიყავი რომ ჩემთვის ვინმე ძვირფას ადამიანზე შემეხედა და ვერ მეცნო, 

მეშინოდა რომ არ დამცალდებოდა ჩემი ოცნებების ახდენა,არა კი არ მეშინოდა ამაში დარწმუნებული ვიყავი,ყველაზე მეტად კი იმაზე ფიქრი მაშინებდა თუ რა მოუვიდოდა ჯასტინს ჩემი სიკვდილის შემთხვევაში 

-გთხოვ გააღე კარი-კიდევ ერთხელ რბილად მითხრა ჯასტინმა 

-შემეშვი-უხეშად ვუპასუხე და კარებთან მივედი 

-ეგრე არა?-ნაწყენი ხმით ამოღერღა-იყავი მანდ,ძალიან მაინტერესებს რამდენი ხანი გაძლებ მარტო 

გავიგონე კიეებზე ჩასვლის ხმა და შემდეგ სრული სიჩუმე ჩამოწვა ირგვლივ,დავრჩი მარტო,როგორც დებილს ცრემლები მომაწვა თვალებზე და ტირილი დავიწყე,მთლად აცახცახებული მოვიკუნტე საწოლზე და შემაცია,წუთით გავიფიქრე რომ ბოლოს ყვლა მიმატოვებდა და აღარავინ მეყოლებოდა გვერდით,ამის წარმოდგენაზე ცრემლები უფრო მომემატა,რომ გენახეთ ორი წლის ბავშვს ვგავდი. 

საბანი წამოვიფარე და უფრო მჭიდროთ შემოვიხვიე ხელები მუხლებზე,ცოტა ხანი კიდევ ვცახცახებდი მაგრამ შემდეგ მოვდუნდი და ჩამეძინა... 

რა არ დამესიზმრა,უმეტეს წილად ისინი ბურუსით მოცული და გაუკვერვლები იყვნენ მაგრამ რომგამომეღვიძა უკვე ფანჯრებში კარგა სიბნელე ჩამოწოლილიყო.. 

ნელა წამოვიწიე და თვალებიმოვიფშვნიტე,საათს გავხედე,რვა სრულდებოდა. 

კარები ფრთხილად გავაღე და ქვევით ჩავედი მაგრამ სახლში არავინ დამხვდა, 

გარეთგავიხედე,თურმე დიდ მუხის ხესთან ყოფილან შეკებილები,კოცონი დაენთოთ და რაღაცეებზე იცინოდნენ. 

ჩემდაუნებურად გამეღიმა,მაგრამ ისევ გაბრაზებულის სახე მივიღე და მათკენ წავედი. 

ჯასტინმა რომ დამინახა ერთი თითქოს გაუხარდაო მაგრამ შემდეგ სწრფად მიიხედა გვერდზე 

-ოჰო,ამას ვის ხედავს ჩემი თვალები-დაიღრიჭა დრეიკი და ხელების მოძრაობით მანიშნა რომ მის გვერდით დავმჯდარიყავი.მეც არ დავაყოვნე და გვერდით მივუსკუპდი. 

თან ბნელოდა და თან რაღც უცნაური შეგრძნება მქონდა,სითბო მესიამოვნ და ცეცხლთან ახლოს მივიწიე,მომეჩვენა რომ ცეცხლის ენები ცეკვავდნენ და ცდილობდნენ რომ ხელებზე მომლამუებოდნენ. 

უცებ ჯეიმსი გამახსენდა და ჩემი "რაღაცნაირი"შეგრძნება ისევე სწრაფად გამიქრა როგორც გაჩნდა. 

-ლილი არ გინდა ჩვენთან ერთად ითამაშო?-შამეკითხა ერიკამ 

-არა იყოს-თავი გავიქნი და ისევ ცეცხლს დავაკვირდი 

როგორც მივხვდი ქვეყნების და მათი დედაქალაქების გამოცნობაზე თამაშობდენ.თან სურვილებზე.. 

-აბა ვინ მეტყვის რომელია ჩეხეთის დედაქალაქი?-წამოიძახა სესილიმ 

-ბრაზილია-გაიკრიჭა კენი 

-ჰოდა პრაღა ბრაზილიის დედაქალაქი ყოფილა-დაუყვავა ერიკამ 

-კარგით ეხლა,ნუ დამესევით ეს დები,გეოგრაფიაში სულ ცუდი ნიშანი მქონდა-თავი იმართლა-არა ჯასტინ? 

-ჰო-ჯასტინი დაეთანხმა-ისიც კი მახსოვს ბოლო გამოცდაში ევროპის საზღვარი იტალიაში გადისო რო თქვი მასწავლებელმა ოთახიდან გაგაგდო-ამაზე ყველას გაეცინა. 

ალბათ კიდევ დიდ ხანი იცანცარეს ასე მაგრამ მე აღარ შემიხედავს,დავიღალე-მეთქი განვაცხადე და ჩემს ოთახში ავედი.. 

ისეთი დაქანცული ვიყავი მალევე ჩამეძინა.. 

გავიგონე იატაკის ჭრიალი და ნელი ნაბიჯების ხმა,ოთახში ვიღაც იყო... 

მაშინვე წამოვწიე თავი 

-ბოდიში შენი გაღვიძება არმინდოდა-თბილი ხმით მითხრა ჯასტინმა 

-გეტყობა-ჩავიბურტყუნე 

-კარგი რა კდევ მიბრაზდები?-უაზროდ დაიანჭა და საწოლზე ჩამოჯდა-არ მინდოდა რომ გწყენოდა მაგრამ რა ვქნა ძალიან ვნერვიულობ შენზე... 

-ოოო..გპატიობ უკვე,ოღონდ ამაზე არ ვილაპარაკოთ,თან მეც ზედმეტი მომივიდა-ბოლო როგორც იქნა ვაღიარე 

-ჩემი გოგო,მოდი ჩემთან-ბავშვური ღიმილით გამიღიმა და ჩამეხუტა 

იმ ღამით არ ვიცი რა დაგვემართთა ორივეს მაგრამ ამდენი კოცნა,კოცნა სხვა რაღაცაშიც გადაიზარდა... 

უკვე დილით ჯასტინის მკერდზე მიხუტებულს გამეღვიძა,ის კიდევ ჩემს შიშველ წელზე ნაზად უსვამდა თითებს.საოცრად მსიამოვნებდა... 

-ოჰო,ჩემმა პრინცესამ გაიღვიძა?-ხალისიანად მითხრა 

-ჰო-ჩავიბურტყუნე და გვიზმორე 

ჯასტინს თვალებში ჩავხედე და ცოტათი წამოვწითლდი 

-გრცხვენია?-გაღიმებულმა მკითხა 

-მე?-ვითომ გვიკვირვე-არა 

-ჰო უბრალოდ..ისა..მაინტერესებდა..ეე...ხომ არნანობ იმას რაც გუშინ მოხდა-როგორც იქნა თავი მოაბა და სათქმელს და მითხრა 

-ვნანობ?არა რა სისულელეა-მაშინვე ვიუარე-ეს ღამე ყველაზე განსაკუთრებული იყო ჩემს ცხოვრებაში 

-მიხარია რომ ასე იყო-კიდევ ერთხელ გამიღიმა და მაკოცა