ქეითლინიც აქ იყო... სიმართლე გითხრათ ამ ამბავმა დიდად არ გამახრა იმის შემდეგ რაც მე და ჯასტინი შევრიგდით და რაც სელენამ მითხრა იმის შემდეგ... -ლილი,ძვირფასო როგორ ხარ?-ფიქრები პეტის ძახილმა გამაწყვეტინა -კარგად-თბილად გავუღიმე და გადავეხვიე... ასე მოვიარე ყველა და ბოლოს -ლი გაიცანი ეს ქეითლინია ჩემი...მეგობარია-ყოყმანით მითხრა ჯასტინმა,ალბათ ყოფილი შეყვარებულის თქმა არ უნდოდა -სასიამოვნოა-ვუთხარი და გადავეხვიე....რომ გენახათ ძველ მეგობრებს ვგავდით... არადა ათასი ბოროტიფიქრები მიტრიალებდა თავში... ღმერთო!რეებს ფიქრობ,მემგონი ვერჭვიანობ-ჩემთვის გავიფიქრე თან ჯასტინის ბაბუას და ბებიას ვესალმებოდი.... ბოლოს როგორც იქნა სახლში შევედით და ჩვენს ჩვენ ოთახებში განვლაგდით.....ჯასტინმა თქვა დიდი-დიდი სამი დღით დავრჩეთ,შემდეგ სტუსიაში სიმღერების ჩაწერაზე უნდა ვიმუშაოო,მაგრამ რა იცი რა წამოუვლიდა თავში და ერთი ჩემოდანი მაინც ჩავალაგე.... -შეიძლება?-კარზე ჯასტინმა დააკაკუნა -გასულივარ მომსახურების ზონიდან-ხუმრობით გავძახე -მოიცა შევამოწმებ-თქვა და ოთახში შემოვიდა -დანარჩენები ქვევით არიან? -ჰო,შენ გელოდებით -ტანსაცმელს ვალაგებდი და..-ჯასტინს მაისურში მოვკიდე ხელი და ჩემსკენ მივიწიე... მან კიდევ ძალიან ვნებიანად მაკოცა...ხელები წელზე შემომხვია და მკერდზე მაგრად მიმიკრა...ცოტაც და საწოლზე აღმოვჩნდით რომ უცებ... -უი არ ვიცოდი-ჩაახველა დრეიკმა-ბოდიში ხელის შეშლა არ მინდოდა-ჩუმად ჩაიდუდღუნა -როგრო გამოგივიდა არადა-დანანებით ჩაილაპარაკა ჯასტინმა მე კიდევ ცოტა არ იყოს შემრცხვა -ჩემი ბრალი არაა-უცებ თავი იმართლა დრეიკმა-როცა...ასე ვთქვათ დაკავებულები ხართ კარი უნდა ჩაკეტოთ... -მომავალში გავითვალისწინეთ-საწოლიდან წამოდგა ჯასტინი-ისე და რა გინდოდა? -ლილისთან მოვდიოდი რომ მეთქვა სასადილოდ ჩამოსულიყო -რადა ჭამაზე საინტერესო რამეს ვაკეთებდით-ყურშჳ ჩამჩურჩულა ჯასტინმა -კარგი ერთ მე ჭამა მერჩივნა-ვიუარე და ქვევით ჩავედი... ყველანი სასადილო ოთახში შეკრებლიყვნენ,ჩვენც მათ შევუერთდით... პეტის და ჯასტინის ბებიას უგემრიელესი საჭმელები გაეკეთებინათ,მაგრამ პირი ვერაფერს დავაკარე რაღაც თავი მტკიოდა... ეს ალბათ გუშინდელი წვეულების და ფრენის შედეგი იყო... მალე ყველანი წამოვიშალეთ და ახალგაზრდები გარეთ გავიდნენ მე პეტის გავყევი წამალს დაგალევინებენო,ჯასტინმა მითხრა მდინარეზე მივდივართო და გარეთ მიცდიდა... ორი კილომეტრი ფეხით ვიარეთ და ისე დავიღალე ფეხზე ვაღარ ვდგებოდი... ჯერ რაღაც პატარა მდელო გადავიარეთ,მერე ტყეში ვიბოდიალეთ ხოლო ბოლოს ერთ ამაღლებულ ადგილზე ავედით საიდანაც ულამაზესი ჩანჩქერი და ზურმუხტის ფერი წკრიალა მდინარე მიჩუხჩუხებდა.. ბანაობის სეზონი რომ ყოფილიყო სიამოვნებით ჩავიდოდი წყალში,პრინციპში ახლაც არ დამიშლიდა ჭკუა,მე ხომ ალასკიდან ვიყავი და ამიტომაც ასეთებზე იმუნიტეტი მქონდა გამომუშავებული,მაგრამ ჯასტინი არ გამიშვებდა,გაცივდებიო ასე მეტყოდა...ასერომ მის ნაპირას ქვებზე ჩამოვსხედით... ჯასტინმა და კრისტიანმა(ქეითლინის ძმა)დაიწყეს თავისებური ცანცარი,ქვიდან ქვაზე,კლდიდან კლდეზე დახტოდნენ და ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ რომელი უფრო სწრაფი იყო,ჩემს ბოთეს კრისტიანმა მოუგო და მერე მაგის შერიგებაზე იყო ერთი-ამბავი,რათქმა უნდა ხუმრობით,თორემ ჯასტინი და ჩხუბი? ცოტა რომ მოიღრუბლა დრეიკმა აიტეხა იმ კლდის თავიდან უნდა გადმოვხტეო,როგრო ა ვეხვეწეთ მე და ერიკამ მაგრამ არ დაგვიჯერა და მაინც ავიდა კლდეზე.კლდე დაახლოებით ოცი მეტრი სიმაღლის იქნებოდა მეტის თუ არა და ის დებილი იქიდან აპირებდა გადმოტომას. მაისური,კედები გაიძრო დაწავიდა,ბიჭებიც გაყვნენ ამაზე ხო მთლად გადავირიე... -ჯასტინ შენც უნდა გადმოხტე?-დარეტიანებულივით წამოვიძახე -აბა რა-ისე მითხრა თითქოს აუზზე მიდიოდეს საცურაოდო -დამშვიდდი ლილი-მითხრა ქეითლინმა-ეგენი სულ ეგრე აკეთებენ და ჯერ არავის არაფერი მოსვლია -აი ხომ ხედავ ტყუილად ნერვიულობ-მხარი აუბა ჯასტინმა და ისერომ ჩემს პასუხს არც დალოდებია დანარჩენებს გაყვა... 1..2...3..დაიყვირა დრეიკმა და გადმოხტა...ალბათ რამდენიმე წამი იფრინა და შემდეგ წყავლში ჩავარდა... მას ჯასტინი და კრისტიანი მიყვნენ... მემგონი ტყუილად ვნერვიულობდი..სულ მალე სამივემ ამოყვინთა,მაგრამ მერე მრთლა გამიხდა სანერვიულო უეცრად წვიმამრომ დაცხო ისინი კიდევ სულ მთლად სველები იყვნენ... ჩვენ ხომ გავიწუწეთ მაგრამ ის სამი შტერი გაცივდნენ და პეტის ლანძღვა არცერთ აცდენია... -ჰო ჰო გავიგე-თან ბუზღუნებდა და თან სიცხეს იზომავდა ჯასტინი -გავიგე კი არა,პატარა ბავშვივით იქცევი-უსაყვედურა ჯერემიმ მაგრამ ჩუმად თვალი ჩაუკრა... მეც პეტივით გაბრაზებული ვიყავი თან დრეიკს ცხელ ჩაის ვუმზადებდი.... -39 აქვს სიცხე ამ ვაჟბატონს-განაცხადა ერიკამ ჯასტინზე,ჯასტინმა საწყალის თვალებით ეხედა -დრეიკს კიდევ 40-თქვა სესილიმ -ეხლავე საწოლებში-ბრძანა პეტიმ და ორივე მაშინვე წამოიშალნენ... მე ეტყობა ძალიანაც არ ვიყავი გაბრაზებული რადგანაც შემეცოდა და ჯასტინს გვერდით მივუწექი,ავად განსაკუთრებით საყვარე;ლი იყო.. -რატომ არ დამიჯერე?-ვითომ ნაწყენის ტონით ვკითხე -ბოდიში-ჩუმად ჩაიდუდღუნა -ოოჰ,კარგი რა,მე პეტი კი არა ვარ -მაშინ მაკოცე-გამიღიმა -კარგი-ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე -ეე,მე მანდ არ მითქვია -შენ მითხარი მაკოცეო და სად ეგ არ დაგიზუსტებია-გამარჯვებულის ტონით ჩავილაპარაკე -მაშინ მე გაკოცებ-წამოიწია და ისე ძლიერ მაკოცა ტუჩები მატკინა.. -მხეცო-მხარზე ხელი გავკარი -ჩემი პრინცესა-ხელები წელზე შემომხვია და რამდენიმე წუთში,მშვიდი ფშვინვა ამოუშვა,შემეცოდა და აღარ გავაღვიძე,ჯობდა ეძინა ვიდრე ასე სიცხიანს ათასი სისულელე ებოდიალა... ღამითაც მასთან დავრჩი მაგრამ თავის ტკივილი ისევ არ მასვენებდა და მთელს ტვინს მიბურღავდა...
***
მეორე დილით ყველაფერი ისე მტკიოდალამის ტირილი დავიწყე,მგრამ ვერ ვხდებოდი ასე რატომ მემართებოდა,ხელები დამიბუჟდა მაგრამ არავისთვის მითქვამს არ მინდოდა დღევანდელი დღე ჩამეშხამებინა ყველასთვის... მე რომ საწოლიდან წამოვდექი ჯასტინს ჯერ კიდევ ეძინა ამიტომაც ჩემი გასვლა არ გაუგია, სააბაზანოში შევედი შხაპის მისაღებად მაგრამ თავი დამიბრუალდა და გავჩერდი... კიბეებზე ფრთხილად ჩავედი მეშინოდა არ დავგორებულიყავი.. ჯასტინის ბაბუა ბუხართან იჯდა და რაღაც წიგნს კითხულობდა რომ მე მოულოდნელად გადავეხვიე -დაბადებისდღეს გილოცავთ-ნაძალადევი ღიმილით გულწრფელად მივულოცე,ნაძალადევი იმიტომ რომ სხეულის ყველა მოძრაობა უდიდეს ტკივილს მანიჭებდა -დიდი მადლობა ძვირფასო-გაიბადრა და მაგრად ჩამიკრა გულში-ჩემი ძვირფასი შვილიშვილი არ ამდგარა? -ამას როგორ ამბობ-კიბეებზე ჯასტინი ჩამოვიდა-მე გაღვიძებას ვინ... კიდევ რაღაცეებს ლაპარაკობდა მაგრამ მე მათ უკვე აღარ ვუსმენდი,შორიახლოს სავარძელში მოკვალათდი და თვალები დავხუჭე რომ ოდნავ მაინც გამნელებოდა ტკივილი... მოუხედავად რომ საღამო არაჩვეულებრივადმიმდინარეობდა ოჯახურ წრეში მე მაინც უგუნებოდ ვიყავი,თუმცა ამას სხვებს არ ვანახებდი...
