1..2...3..ჩუმად ვითვლიდი გულში,მართალია მეღვიძა მაგრამ თვალებს მაინც არ ვახელდი.ასე მემგონი ათასამდე ავედი.სმენით ვხვდებოდი რომ სახლში არ ვიყავი. ცალი თვალით ოდნავ გამოვიხედე.ბოლოს მაინც მომიწია "გაღვიძება" სადღაც თეთრ ოთახში ვიყავი.თავიდან მეგონა მოვკვდი და საიქიოში ვარ მეთქი მაგარმ სავრძელში გადაწოლილი დრეიკი რომ დავინახე რომელიც თითქმის მთელს ოთახს აზანზარებდა ისე ხვრინავდა მივხვდი რომ გული ჯერ კიდევ მიცემდა. თავი წამოვწიე მაგრამ ისე მეტკინა წამოვიკნსე. დრეიკმა ცალი თვალი გაახილა -მშვენიერო უკვე გაგეღვიძა?-საწოლს მოუახლოვდა -ნეტა რატომ გამეღვიძა?ვითომ ხვრინვამ შემაწუხა-გადავიხარხარე მაგრამ მაშინვე დავიმანჭე.ყველაფერი მტკიოდა -შენი ღლბუცობის თავი არ მაქვს-ვითომ სერიოზულად ცაილაპრაკა-როგორ ხარ? -რავიცი მემგონი ასაწყობი არავარ ჯერ -მაშინ გადავრჩენილვართ-შუმლიდან"ოფლი"მოიწმინდა დრეიკმა -ჰო მართლა აქ მარტო შენ ხარ?-ფრთხილად ვკითხე, -ეხლახანს წავიდა სკუტერი და პეტი-უხერხულად ჩაახველა.მემგონი მიხვდა რაზეც ვეკითხებოდი -კარგი მაგრამ მეტი არავინ მოსულა? -ჯასტინზე თუ მეკითხები აქ რომ მოგიყვანი იმის მერე არა-ჩუმად ჩაიდუდღუნა -აჰ,გასაგებია-ჩუმად ჩავილაპარაკე მაგრამ გული საშინლად დამწყდა,ამ ყველაფრის შემდეგ მაინც მიჭირდა იმის დაჯერება რომ ჯასტინისთვის უკვე აღარაფერს წარმოვადგენდი და ფეხებზე ვეკიდე.დავიჯერო არ უნდოდა ყველაფრის ახსნა გარმატების მოსმენა?ასე ადვილად როგორ ჩათვლიდა რომ მე ვიყავი დამნაშავე.ნუთუ თავის გამართლების საშუალებასაც არ მომცემდა?მართალია მე საშინლად დავიტანჯებოდი მაგრამ ვერაფერს დავაძალებდი.თუ თვითონ არ მომთხოვდა ახსნა გარმატებას მე არაფერს დავსძალებდი.ეს ყველაფერი მიმახვედრებდა რომ ჩვენი სიყავრული არც ისე ძლიერი ყოფილა როგორც მეგონა. ეტყობა ჩემი განცდები სახეზე გადაშლილი წიგნივით აღმებეჭდა -კარგი რა,მაგაზე ნუ დარდობ დაგელეპარაკება აბა რას იზამს-მითანაგრძნო დრეიკმა -დრო გვიჩვენებს ყველაფერს-ამოვიოხრე და ფიქრებში გადავეშვი....
***
სამი დღე საშინელ მოლოდინში მიიზლაზნებოდა სანამ საავადმყოფოდან არ გამწერეს. როგროც იქნა სახლშიც მივედი.ოღონდ არა ჯასტინთან.მამიდა დოროთას ბინაში მივედი.დრეიკმაც მთხოვა მასთან გადავსულიყავი მაგრამ ამ მომენტში ჩემთვის მარტოობა უფრო ფასობდა. ყველაფრის გაანალიზება და დაფიქრება მჭირდებოდა იმაზე თუ რა მოხდა ამ ხნის განმავლობაში და ღირდა თუ არა ჩენი ურთიერთობის გადარჩენისთვის ბრძოლა. უკვე ჩემს ოთახში გადმოვაწყვე ბარგი და კარადებში შეწყობა დავიწყე რომ კარზე ზარი გაისმა ალბათ დრეიკს დარჩა რამე,სულ გამოშტერდა ეს ბიჭი-გავიფიქრე და კარი გავაღე რომ გაოცებისგან დავიწვირე -ჯეიმს?აქ რას აკეთებ? -მადლობა ლილი.ასეთ გულ თბილ დახვედრასაც არ ველოდი-გადაიხარხარა და ჩამეხუტა -ჰო?არც მე არ ველოდი შენს გამოჩენას სახლში შევედით -გავიგე ყველაფერი რაც დაგმართნია-გმომხედა -შენ საიდან? -ოო,მთავარია მონდომება-დამაჯერებლად ჩაილაპარაკა და მხარზე ხელი გადამხვია. არაფერი მითქვამს.არ მინდოდა მომხდარზე ლაპარაკი მაგრამ შონის სიკვდილს მინც ვერ გადავუხვევდით -იმის მიხვედრას რომ როუზმა მოიტყუა და შონი თვითონ მოკლა ბევრი მსჯელობა არ სჭირდება-მითხრა ჯეიმსმა როცა ამ ყველაფერზე ვკითხე-მაგრამ მე ის მიკვირს იმ არაადამიანმ-ჯასტინს გულისხმობდა-იმ მეორე მაფიოზს როგორ დაუჯერა და შენს სიმართლეში ეჭვი შეეპარა -პრინციპში არც არაფერი ამიხსნია.როგორც კი ეს ამბავი გავიგე სახლიდან გვიქეცი -ჰოდა მერე ტყეში დაიკარგე-ჩაიცინა-ეგ უკვე ვიცი.შენ არ იცი რამდენი გეძებეთ,საავადმყოფოშიც ვიყავი მოსული ოღონდ ღამე როცა შენ გეძინა -მე რატომ არ მენხვებოდი? -მეგონა რომ შერიგდებოდით და ხელის შეშლა არ მინდოდა,მე ხომ ამის პირობა მოგეცით,მაგრამ როგორც ვხედავ ჯერ პროგრესი არ არის -კარგი რა ყველაფერი ისედაც მშვენივრად მოგეხსენება და არ გვინდა მამზე ლაპარაკი-გაკაპასებულმა ვუთხარი-შენ ჯობია შონის სიკვდილზ მომიყვე -არა-სახე გუმკაცრდა-მაგაზე არაფერს გეტყვი,უბრალოდ იცოდე,შეეშვი გამოძიებებს და როუზისგან თავი შორს დაიჭირე თორემ ხომ ხედავ შონს საქმიდან გასვლა უნდოდა და რა დაემართა.ეხლა არ მკითხო რომელი საქმიდანო მაინც არ გეტყვი-გამაფრთხილა -მაგის კითხვას არც ვაპირებდი-ტუჩები მოვპრუწე-საერთოდ არ მესმის როუზს ჩემი ცხოვრების დანგრევა რაში აწყობს -არ გახსოვს მისი სახლიდან რომ გაოდიოდი რა მოგაძახა? -მაგას რა დამავიწყებს-იმ სიყვების გახსენებაზე გამაჟრჟოლა.ნუთუ თავის მუქარას მართლა აასრულებდა? -მორჩა და გათვდა-უცებ წამოიყვირა ჯეიმსმა-დღეიდან ჩემი მეურვეობის ქვეშხარ.თან ოფიციალურად-ჩემი სახის ამომეტყველებაზე დაამატა -ეგ როგორ გავიგო? -რავიცი შენ როგორც გინდა.დღე გვერდიდან არ მოგშორდები,არა ჩემი ნება რომ იყოს ღამითაც შენთან დავრჩებოდი მაგრამ ამის უფლებას არ მომცემ -ახლავე გაეთრიე ჩემი სახლიდან-ხელები გავასავსავე-არვის მეთვალყურეობა არ მჭირდება-ფეხზე წამოვხტი -კარგი რა.გირჩევნია დაჯდე,ტყუილად ნუ ცდილობ მაინც ვერ მომერევი.შენ გირჩევნია ქურთუკი მოიხურო და სასეირნოდ წამომყვე -შენი მბრძანებლობაღა მაკლია-ხელებიგულზე დავიკრიფე და გამოვაჯავრე -კი არ გიბრძანებ უბრალოდ გთხოვ -სულ ერთია წამოსვლა მაინც არ მინდა -ჩემი ხათრით-საწყლად შემომხედა -არა -გთხოვ რა -არა მეთქი.გინდა ჩინურად გითხრა? -რა ტიპი ხარ ხარ.ვირივით იცი ხოლმე ჯორზე შეჯდომა.მაშინ რამე ფილმს მაინც ვუყუროთ -ეგ კიდევ შეიძლება -კარგია-კმაყოფილებით ჩაილაპარაკა-მაშინ შენ დაჯექი და მე რამე კარგ კომედიას ავარჩევ ჯეიმსი დაფაცურდა მეკი სავარძელში მოკალათებული ვადევნბდი თვალს,როგორც იქნა შედო დისკი დივიდიში და ფილმი ჩართო.თვითონ კი გვერდით მომიჯდა და მკერდზე მიმიხუტა. სიმართლე გითხრათ წინააღმდეგობა არ გამიწევია.მომწონდა მის გვერდით ყოფნა. მემგონი ასე ჩახუტებულს საღამოს ჩამეძინა კიდეც...
