ახალი წლის შემდგომი პერიოდი-ეს არის დრო როდესაც ყველა ისვენებს,ჯერ კიდევ სასიამოვნო გარემო სუფევს ირგვლივ და რაც შეიძლება მეტი ჭორები ცხვება...
ასეც უნდა ყოფილიყო მაგრამ ყველაფერი უკუღმა დატრიალდა,ნაახალწლევს ჩემი და ჯასტინის ამბავი გასკდა,უკვე უარყოფას არავითავი შედეგი აღარ ექნებოდა,ამ ყველაფერს ძალიან მწვავე შეფასებები მოყვა ჯასტინის ფანებისგან,ისინი ჯერ კიდევ ფიქრობდნენ რომ ჯელენას წყვილი დაბრუნდებოდა...მე ვცდილობდი ეს ყველაფერი სერიოზულად არ მიმეღო,ვცდილობდი უბრალოდ გამეცინა იმ ფაქტზე რომ ჯასტინმა ამის შემდეგ ხუთასი ათასი ფანი დაკარგა თვითერზე,არც იმას ვიმჩნევდი რომ ქუჩაში ყველა ჩემსკენ იქნევდა ხელს და ზოგი საკმაოდ უწმაწურ სიტყვებსაც კი ისვრიდა ჩემი მიმართულებით.
ამას ისიც დაემატა რომ ჯასტინი ახალი კლიპის გადაღებებზე ვანკუვერში გაფრინდა მე კი სწავლის გამო ეს ვერ მოვახერხე და ახლა სახლში დაცვასთან ერთად მარტო ვიყავი,ეს უკანასკნელი ვაჟბატონმა დამინიშნა მას შემდეგ რაც ჩემზე თავდასხმა სცადეს..
***
უკვე ბნელოდა სახლში რომ დავბრუნდი,დღეს მძიმე დღე მქონდა,უამრავი პრობლემა სკოლის მოსწავლეებთან და მასწავლებლების გაუთავებელი შენიშვნები იმის თაობაზე თუ როგორი ცუდი არჩევანი გავაკეთე ჩემი შეყვარებულის სახით.მაგრამ მე როგროც ყოველთვის ამ ყველაფერსაც გმირულად ვუძლებდი,თუმცა არ ვიცი როდის მომბეზრდება ასეთი გაუსაძლისობა და არ გავიქცევი ამ დაწყველილი ქალაქიდან...
-ლილი თქვენ გთხოვენ ტელეფონზე-მითხრა ედმა,დაცვის წევრმა და ჩემთან მოვიდა
-მადლობა-ტელეფონი გამოვართვი და უხერხულად გავუღიმე,თქვენობით რომ მომმართავდა თავი უცნაურად ვიგრძენი..
ყურმილი ავიღე
-გისმენთ-დაღლილი ხმით ვუპასუხე
-გამარჯობა საყვარელო-ცივი გამყინავი ხმით მომმართა ვიღაცამ
თავიდან ვერაფერს მივხვდი,მეგონა რომ ის კოშმარი დამთავრდა და...
-რა მოხდა ჩემი ხმის გაგონება არ გაგიხარდა...-შეპარვით მკითხა
-როუზ?-ჩამხჩალი ხმით ვიკითხე
-ასე არ ელოდი ჩემს ზარს?
-სიმართლე გითხარ ჰო...-უხერხულად შევიშმუშნე
-არაუშავს ძვირფასო-ჩუმად ჩაიცინა-იმედია იმას მაინც მიხვდი რატომ გირეკავ
-ჰო...-აკანკალებულმა ვთქვი
-მოიცა-შეეჭვდა როუზი-ეხლა არ მითხრა თამაშიდან გასვლას ვაპირებო
-თამაშიდან გასვლას?-გაბრაზებულმა ვთქვი-მე ამ ბინძურ საქმეში არც არასდროს ჩავრეულვარ
-ვითომ?-მან ჩაიცინა-არ მაინტერესებს შენ რას ამბობ...დაიმახსოვრე რომ დამპირდი ნარკოტიკების საქმესი დაგეხმარებიო-დამიყვირა
-მართალია გითხარი მაგრამ ახლა სხვაგვარად ვფიქრობ
-შემთხვევით ამ ყველაფერში შენი ახალი შეყვარებულის ხელი ხომ არ ურევია?
-ჯასტინმა ამის შესახებ არაფერი იცის-კბილებში გამოვცერი-და არ გაბედო რაიმეს თქმა მისთვის
-ეგ შენზეა დამოკიდებული რას გავაკეთებ-გამაფრთხილა-იცოდე ხვალ ორ საათზე ჩემთან სახლში გელოდები,იმედია არ დაგვიწყებია სად არის,თუმცა არამგონია,მანდ არ იყო ის ჯენი თუ ვიღაც რეიჩელი....
-მოკეტე-შევაწყვეტინე-კარგი მოვალ,მაგრამ არამგონია რამეზე შევთანხმდეთ-ვუთხარი და ყურმილი დავუკიდე
ცოტა არ იყოს ხასიათი გამიფუჭდა და შიშმაც ამიტანა,ჯასტინს რომ რამე გაეგო მერე რა მექნა?ანდა როუზს რამით რომ დავეშანტაჟებინე?ნამდვილად ყველაფერი დამთავრდებოდა...არადა ისედაც ყველაფერი საკმაოდ არეულ დარეული იყო.
დიდ განსაცდელში ჩავვარდი...მთელი ღამე არ მეძინა და ნერვიულობა დილითაც მეტყობოდა,ედს ვუთხარი რომ მეგობართან მივდიოდი და სკოლას ამიტომ ვაცდენდი თან მის წაყვანაზე სასტიკი უარი განვაცხადე,არამგონია რამეს მიმხვდარიყო......
ცოტახანში უკვე კლდის პირას მდებარე სახლთან ვდგავარ...მანქანიდან გადმოვედი და ირგვლივ მიმოვიხედე ყველარი ისევ ისე იყო როგორც იმ საბედისწერო დღეს...
მთელი გამბედაობა მოვიკრიბე და კარებზე დავაკაკუნე....
