დილით ჩვეულებრივზე ადრე გამეღვიძა,საათს გავხედე ჯერ არც ჩაცმის და არც სკოლაში წასვლის დრო იყო. საწოლიდან წამოვდექი და ფანჯარასთან დავდექი,როგორც ყოველთვის ახლაც თეთრი ღამე იდგა და ყველაფერი არაჩვეულებრივად მოჩანდა ამიტომაც გარკვევით ვხედავდი სიუარდის ხედებს რომლებიც უნდა ვაღიარო რომ თვალწარმტაცია.რამდენიმე წუთიანი ტკბობის შემდეგ შევამჩნიე რომ ცაზე ნელ–ნელა მოიპარებოდა მზე და არემარეს ყვითლად ღებავდა,ამ სანახაობამ თვალი მომჭრა და სახეზე ხელები ავიფარე. ცოტახანში კიბეებზე ნაბიჯების ხმა მომესმა,მაშინვე მივხვდი რომ ალანი იქნებოდა, ეტყობა სამსახურში წასასვლელად ემზადებოდა. მეც მას მივბაძე და ჩაცმა დავიწყე. იმის გათვალისწინებით რომ გარეთ საკმაოდ დიდი თოვლი იდო კარგად ჩავითბილე და ქვევით ჩავედი სასაუზმოდ,მაგიდაზე თეფში დავდე ზევიდან ბურღული და რძე დავაყარე და სუფრას მივუჯექი თან ერთიანად გახუმებულ სამზარეულოს ვათსალიერებდი. რამდენი ხანია ამ ოთახის გარემონტებაზე ვვოცნებობდი მაგრამ ჩემს დანაზოგს ერთ ცენტსაც კი ვერ მოვაკლებდი იმიტომ რომ სწავლისთვის ვაგროვებდი მამაჩემი კი არეულობას ვერ შეეგუებოდა, ამიტომაც ეს საკითხი კითხვის ნიშნის ქვეშ იდგა. ჭამა მალევე დავამთავრე და მხარზე ჩანთა მოგდებულმა ჩემი ნისანისკენ გავაბოტე.მანქანა მამაჩემმა მაჩუქა ერთ დღესაც როცა მიხვდა რომ მისი პიკაპით ვეღარ მატარებდა,მართალია ნისანი ნახმარია მაგრამ სამაგიეროდ კარგ მდგომარეობაშია. სკოლისკენ მიმავალ გზაზე უამრამ რამეზე ვფიქრობდი:ხან მათემატიკის გამოცდაზე,ხან ჩემს დაზე კარგა ხანი იყო არ მენახა.მაგრამ ყველაფერზე ერთად დარდი ვერ მოვასწარი რადგანაც სკოლას მივუახლოვდი და ისედაც გადაჭედილ ავტოსადგომზე მანქანა ძლივს დავაყენე,როგორხ კი ნისანიდან გადმოვედი ჩემთან ჩემი მცირე რიცხოვანი მეგობრებიდან ერთ–ერთი ჯენი მოვიდა –გამარჯობა ლილ,როგორ ხარ?-მომესალმა
–მადლობა ჯენ,კარგად,შენ?
–მეც კარგად,ახალი მოსწავლე ნახე?–აღფრთოვანებული ხმის ტონით მითხრა
–არ მინახავს–მხრები ავიჩეჩე–ეხლა მოვედი და...
–ძალიან მაგარი ბიჭია რომ ნახავ გაგიჟ.....
მაგრამ ჯენის წინადადების დამთავრება არ დასცალდა ისე გაშეშდა და მზერა ერთ ადგილს მიაპყრო მეც იქითკენ გავიხედე და გავქვავდი, სკოლის შესასვლელიდან ნამდვილი ანგელოზი გამოვიდა ....
to be continiued შეასწორა : Miss_Cyrus
|
