ჩვეულებრივი გოგონას არაჩვეულებრივი ცხოვრება part 16
წინა თავი მე და კლარას სურათები ძაან მოგვეწონა მაგრამ ამ ყველაფრის შემდეგ გადავწყვიტეთ კაფეში წავსულიყავით და გველაპარაკა.. ერთმანეტს ბოლოს და ბოლოს დღეს შევხვდით..
- კლარა კაფეში არ წავიდეთ? ვილაპარაკებდით ცოტას
კლარა - ბევრი იყოს...
- კარგი სადაც გინდა იქ წავიდეთ
კლარა - კარგი მე ვიცი ერთი კარგი ადგილი
ჩვენ წავედით კლარამ ყავა შეუკვეთა მე კი ფორთოხლის წვენი....ბევრი ვილაპარაკეთ მე ჩემს შესახებ ვუყვბოდი რაღაცეებს ის კი თავის შესახებ..ძალიან ვიხალისე სანამ დევიდი არ დავინახე ვიგაც გოგოსთან ერთად
გული საშინლად მეტკინა და ცრემლები წამომივიდა კლარა გაოგნებული მიყურებდა და მეკითხებოდა რა გატირებსო.. ვერ წარმოიდგენთ რა დადემართა ეს რომ დავინახე..არ მეგონა თუ ის 1 დღეში დამივიწყებდა .. მე დევიდს მივაშტერდი ხმას ვე ვიღებდი კლარა რას მეუბნებოდა არ მესმოდა.. უცებ დევიდმ დამინხა და სახე შეეცვალა... შეეტყო რომ არ ესიამოვნ ჩემი ნახვა... მან იმ ვიღაც გოგოს რაღაცა ჩარჩურჩულა ყურში შემდეგ კი ჩემთან მოვიდა
დევიდი - ბრბარე შეიძლლება გელაპარაკო?
კლარა - ბარბარე ეს ვინაა?
- კლარა მერე გეტყვი
დევიდი - შეგიძლია გამომყვე?
კლარა -- წადი მე წავალ სახლში სამეცაინო მაქვს და ხელს აღარ შეგიშლით
- კარგი კლარა..დროებით
დევიდი - გამომყვები?
- მე ხმა ამოუღებლაად გავყევი ცრემლებს კი ვერ ვიჩერებდი..უფრო ცუდად ვიყვი როდესაც მის გვერდით ვიდექი არ შემეძლო მასთან ახლოს დგომა
დევიდი - მანქანაში ჩაჯექი
- სად მივდივრთ?
დევიდი - ისეთ ადგილას სადაც ხელს ვერავინ შეგვიშლის
დიდი ხანი მგზვრობა არ დაგვჩირდა რამდენიმე წუთში უკვე მანქანა გააჩერა დევიდმა და სადღაც წამიყვანა.. იქ არაფერი იყო გარდა მინდორისა და ხეებისა..ჩვენ ვიყავით მხოლოდ ორნი .ხელ არავინ გვიშლდა ... მე ვიქრობდი როდესაც დევიდმა დაიწყო ლპარაკი
დევიდი - რც კი ვიცი რა გითხრა
- სათტმელი არაფერი გაქვს...
დევიდი - ასე ფიქრობ?
- რავიცი აბა რა უნდა მითხრა ბოდიშებს მომიხდი იმ გოგოსთან რო ყავი?
დევიდი - ..................
- შენ გუშინ იმიტომ დამშორდი რომ შენს პასუხს დაველოდებიო შენ კი რა ქენი? 1 დღე ვეღარ მოითბინე და უკვე სხვასთან ერთად დაიწყე სიარული? რა უნდა მითხრ ამის მერე? არაფერი გაქვს სათქმელი არაფერი
დევიდი - მაქვს 2 რაღაცა სათქმელი
- აბა თქვი
დევიდი - პირველი ბოდიში უნდა მოგიხადო მეორე კი მინდა გითხრა რომ
- რა რომ? რა რომ? ვერაფერს ვერ მეტყვი.(ამ დროს ის ჩემთან ძალიან ახლოს იდგა)
დევიდი - ცდები მინდა გითხრა რომ და მაკოცა
სიმართლე გითხრათ არ შევეწინააღმდეგ თავიდან თუმცა მერე ხელი ვკარი..
- გეყოს რა გინდა ჩემგან მითხარი
დევიდი - მაპატიე გთხოვ
- რაააააააააა? ის რომ 1 დღეში უკვე მიღალატე? ის რომ გუშინ როდესაც ყველაზე მეტად მჭირდებოდა შენი დახმარება მიმატოვე და წახვედი? გგონია რომ ადვილი დასავიწყებელია? რა მოხდებოდა გუშინ რომ ჩემს გვერდით ყოფილიყვი? რა მოხდბოდა რომ არ წასულიყავი? რომ არ დაგეტოვებინე? თუ ის გოგო გელოდებოდა მითხარი აბა ...
დევიდი - მაპატიე..გუშინ ძალიან ვიყვი გაბრაზებული და
- არ მაინტერესებს.არაფერი არ მაინტერესებს...
დევიდი - ანუ არ მაპატიებ?
- მაპატიე მაგრამ ვერა
დევიდი - არასდროს?
- მე თავი დავხარე და გულში გავიფიქრე რომ რო არა ედვარდი მას ეხლავე შევურიგდებოდი მაგრამ არ შემეძლო.მეგობარს გულს ვერ ვატკენდი.დევიდი ხმას არ იღებდა მხოლოდ სახლშ მიმიყვანა და მეტი არაფერი მომხდარა..მთელი დღე მე როგორც ყოველთვის ფიქრში გავატარე და ასე ვფიქრობდი სანამ არ ჩამეძინა
უკვე გვიანია და უფრო დიდი ვერ დავდე.. იმედია მაპატიებთ..
