გამარჯობა დღიურო. მე მინდა ჩემი თავი გაგაცნო რადგან პირველად ვწერ დღიურს....ჩემი სახელი ბარბარეა ვარ 6 წლის ობოლი არც დედა მყავს და არცმამა..როგორც მეუბნებიან დედა გულის სიმსივნით გარდაიცვალა დაიძინა და ვეღარ გაიგვიძა მამა კი ავარიის შედეგად დაიღუპა....მარტო ის მახსოვს თუ როგორ მამხნევებდა დედა როდესაც მამა გარდაიცვალა და ამას სურათი მახსენებს...დედის სიკვდილი კი არ მახსოვს რადგან ეს ჩემთვის დიდი დარტყმა იყო მიუხედავათ იმისა რომ 4 წლის ვიყავი...ახლა მონაზვნებთან ვცხოვრობ და ისე გამზარდეს როგორც საკუთარი შვილი...გამზარდეს როგორც მშვიდი და გაწონასწორებული ბავშვი..ჩემი დიდი მოგონებების გამო გავხდი სულ სხვა ადამიანი ....აღარ ვარ ისეთი თავქარიანი და აღარც მეგობრები მყავს რადგან მგონია რომ ჩემი ცხოვრება დამთავრდა... იცით წერა კითხვა მონაზვნებმა მასწავლეს მეუბნებიან ძალიან ნიჭიერი ხარო რადგან 5 წლიდან წერა კითხვა გამართულად ვიცი..
ეხლა ვუყურებ სურათს რომელიც ისევ იმ დროს მახსენებს..იცით ეხლა რამდენის ვარ? იცით რამდენი წელი გავიდა მას მერე რაც დავობლდი? უკვე 9 კლასში ვარ .. დღეს ახალ სკოლაში მივდივარ რაგაც მიზეზების გამო მომიხდა სკლოლიდან გადასვლა.. აი შევაღე კარიც და დავიწყე ყველაფრის თვალიერება.. ირგვლივ ერთი ჩვეულებრივი ბავშვი არ დაიარება მთელ სკოლაში..ყველას ეტყობა რომ შეძლებული ოჯახებიდან არიან... მივხვდი რომ ვერავისთან ვერ გამოვნახავდი საერთოს..
აი ზოგს ესე ეცვვა
ზოგს კი ასე
http://a.pix.ge/k/m95rl.jpg
ჩემთან ერთი ქალი მოვიდა რომელმაც კლასში შემიყვანა. შესვლისთანავე სიტვაცია არ მომეწოა . ბავშვებს უსიამოვნო შეხედულება ქონდათ. შესვლისთანავე მასწავლებელმა ჩემი თავი წარუდგინა იქ მყოფ ბავშვებს თუმცა მივხვდი რომ არც კი აინტერესებდათ.დიდი ტანჯვის მერე დარეკა ზარმა რომელიც ყველას ახარებდა...ყველა გარეთ გავარდა ზოგი მანქანაში ჩაჯდა ზოგიც მოტოციკლეტით წავიდა თავის შეყვარებულთან ერთად. მე როგორც ყოველთვის მშვიდად გავუდექი ჩემ გზას თუმცა გზაში ....
თუ გაინტერესებთ რა მოხდება შემდეგ თავში დაწერეთ კომენტრები
