ის ერთადერთია...... მხოლოდ მას შეუძლია გამიგოს... 

მაგრამ რეალობას თვალებში უნდა ჩავხედო... 

მე მას ვერასდროს შევხვდები, და ვერც იმ "ოცნების სამყაროში"

ვერ ამოვყოფ თავს..

რატომ მიყვარს ის?

 პასუხი მარტივია... ის პატარა ბავშვია რომელიც არასდროს იზრდება...

რჩება ისევ ისეთი საყვარელი როგორიც არის.... მისთვის არ აქვს მნიშვნელობა

დაბადების დღეს, ცხოვრობს ისე როგორც ნებისმიერი ჩვენგანი ისურვებდა...

მაისში მე 15 წლის გავხდი... ურაა დაბადების დღე მქონდა რა მაგარია,,, მე გავიზარდე.....

ეს უაზრო სიტყვებია.... ამას მე არასდროს ვიტყვი.. ღამის თორმეტ საათზე უკვე ვტიროდი..

. დილით ვცდილობდი თავი შემეკავებინა, არ მინდოდა თავიმეგრძნო იუბილარად,

ეს ხომ ჩემთვის ტანჯვა იყო... კარგა ხანს ვცდილობდი თავი შემეკავებინა მაგრამ....

წამი და სიმღერის ხმა მომესმა inna- Sorry... აი მაშინ რომ მომაწვა გრძნობები...

ვიგრძენი რომ ვეღარ გავჩერდებოდი და ავტირდი.. ყველა გაკვირვებული მიყურებდა მაგრამ რას ვიზავთ ეს მე ვარ.....

ყველაზე დებილი ბავშვი ვარ ითელ მსოფლიოში..... რატომ ვარ ასეთი.. :(

ჩემი ტორტი არ გაინტერესებთ, 15 წლის გავხდი და 

ეს სანთელი ნიშნავს იმას რომ 8 წლის გავხდი.... მქონდა სანთელი 15 -ით მაგრამ არ ჩავაქრე

იმიტომ რომ არ მინდოდა. თავი დავარწმუნე რომ 8 წლის გავხდი.. :) ალბათ ხედავთ ინგლისურ წარწერებს

M.M ნიშნავს მაილი და ჩემ თუთიყუშს მაცაცოს.... ხოლო HP ნიშნავს ჰარი პოტერს... :) მე დავკრემე ხო ლამაზია? 

კიდევ როდესაც მოვუსმინე მაილის სიმღერას Wherever I Go  აქ იყო ასეთი სიტყვები

,,stories only just begun"

ამაზეც ძალიან ვიტირე.... უბრალოდ არ მინდა დრო გავიდეს, მინდა ერთ ადგილას გაიყინოს..

არაფერი არ შეიცვალოს... ვუყურებ ბებიას და ვხეედავ აღარ ყავს არც ბებია არც ბაბუა არც დედადა არც მამა...

არ მინდა ეს გზა მეც გავიაროოო.... წარმოდგენა არ გაქვთ ეხლა ამას ვწერ და როგორ ვტირივარ... 

მე ის ყოველთვის მიყვარდა, უბრალოდ ეხლა გავაცნობიერე ეს...

მივხვდი რომ ის მე მგავს, ის ჩემ სამყაროში ცხოვრობს...

ეს არის პიტერ პენის ძეგლი.... ის ლონდონში დგას და ერთ-ერთი

ყველაზე დიდებულ სტატუად მიიჩნევენ. 

აი კიდევ რატომ მიყვარს ლონდონი.. იქ პიტერს აფასებენ.

პიტერ პენზე გადაღებულია უამრავი ფილმი,

დადგმულია სცენები და ა.შ

ეს სელენას ფანებს გაუხარდებათ

სულ ეს იყო, ალბათ ბევრი ჩემ თემას არც წაიკითხავს, 

ალბათ ვინც წაიკითხა იმისმა 99%-მა დამცინა.

მაგრამ ეს არ მწყინს, 

ეს სიცილი ვინ იცის იქნებ დავიმსახურე კიდეც,

მე ჩემ სამყაროში ვცხოვრობ,

თუმცა ის სამყაროც სავსეა სევდიანობით..

ამის თქმა მრცხვენია, ჩემი ალბათ არავის გესმით...