მოკლედ ჩემს მოთხრობაში მოთხრობილი იქნება გოგონას ისტორია, რომელიც ახალ ქალაქში გადადის საცხოვრებლად. სწორედ აქიდან იწყება მისი სიყვარულის ისტორია:

Hi მე დემი ვარ. ვარ 21 წლის, მყავს ოჯახი და ვარ ძალიან ბედნიერი, მაგრამ მე ჩემი ახლანდელი ცხოვრების მოყალა სულაც არ მინდა. მინდა მოგიყვეთ ჩემი ბავშვობის სიყვარულის შესახებ. მაშინ მხოლოდ 18 წლის ვიყავი. დედა საზღვარგარეთ წავიდა სამუშაოდ. მე კი თბილისიდან მამასთან ქუთაისში ჩავედი საცხოვრებლად. საშინლადდ არ მიყვარდა ეს ქალაქი, მაგრამ რას ვიზამდი. გზაში ცუდად გავხდი(ვერ ვიტანდი მგზავრობას). როცა ავტობუსი სადგურზე გაჩერდა და ჩამოვედი მამა დავინახე. ეტყობოდა რომ ჩემი იქ ჩასვლა ძალაინ უხაროდა. მართალია არ იტყობდა, მაგრამ ხომ გაგიგიათ თვალები არასოდეს იტყუებაო. მე მივედი ჩავეხეტე და შემდეგ მანქანისკენ წავედით. მას ისევ ის ძველი BMW 

ყავდა. ერთ 15 წუთში სახლშიც მივედით. საერთოდაც არ შეცვლილიყო იქაურობა, ისევ ისეთი იყო პატარა ორსართულიანი სახლი და გვერდით მამას პატარა მარკეტი. მოკლედ აქ ყველაფერი ისევ ისე იყო როგორც დავტოვე.

მეორე დღე

ესეც ასე ახალ ქალაქში ჩემი პირველი დღე. რა კარგი, რომ დღეს შაბათია და არ მიწევს სკოლაში წასვლა. აუ ვერ წარმოიდგენთ როგორ არ მიყვარს სკოლაში სიარული და მითუმეტეს ახალში. კარგი ეხლა გარეთ გავალ რომ ბავშვები გავიცნო. თავი მოვიწესრიგი, სკეიტი და აიპოდი ავიღე და გარეთ გავედი. ქალაქში ჩავედი და უცებ ვიღაც ბიჭს დავეჯახე:

- ჰეი წინ იყურე რა

- ბოდიში ძალიან დიდი ბოდიში

- არა რა ბოდიში - ამომხედა და გაშტერდა - მე ჯო ვარ

- მე დემი

- სასიამოვნოა - მელაპარაკებოდა და თან გაშტერებული მიყურებდა - ისე აქ არასოდეს მინახიხარ

- ხო მე ახალი ვარ, უფრო სწორად ახალი ჩამოსული ვარ

- აჰა და სად ცხოვრობ?

- აი ზემოთ საფიჩხიაზე

- ააა ანუ ხშირად გნახავ

- ეგ როგორ?

- მეც მაქეთ ვცხოვრობ, ხო და ისე არ მოდიხარ

- :) კი კი მოვდივარ 

ვაიმე რა მაგარი ბიჭი იყო. რა ლამაზი რა თბილი. მთელი გზა ვლაპარაკობდით. სიმართლე გითხრათ მომეწონა კიდეც, უფრო სწორად...

მეორე დღე: ეზო

დილით რომ გავიღვიძე ეზიში გავედი. იქ ჯო დამხვდა. ვაიმე რა მაგარია პირველსავე წუთს მას რომ შეხედავ. 

- ჰაი როგორ ხარ?

-  კარგად შენ?

-  მეც კარგად ხო მართლა არ გინდა ქალაქში ჩავიდეთ ბავშვებს გაგაცნობ, იმიტომ რომ აქ არავის არ იცნობ

-  კი კარგი აზრია

როცა ჩავედით ბევრი ბავშვები შემოგვეგებენ. ამ დროს კი ჯომ დაიწყო: ეს სელენაა, ეს მაილი ჩემი და, ეს ნიკია, ეს ჯასტინი, ეს ტეილორია, ეს კევინია

და ასე მიყვა ყველას ბოლოს კი დაამატა - ეხა ისევ თქვენს სახელებს ნუ ჩამომათვლევინებთ ყველამ გაიცანით ეს დემია. აუ რა მაგრა გავერთე იცით ამ დღეს. მოკლედ ძაან მაგარი იყო ბოლოს კი დაგვირგვინდა. რა იყო ეს დაგვირგვინება? ეს დღე მაშინ დაგვირგვინდა როცა ჯომ სიყვარული ამიხსნა: დემი ვიცი სრული სისულელეა ეხლა რასაც გეტყვი, მაგრამ რომ არ ვთქვა მოვკვდები. იცი როგორ მიყვარხარ! ვიცი იტყვი ორი დღის გაცნობილი ადამიანი როგორ უნდა შეგიყვარდესთქო, მაგრამ დამიჯერე მართლა ძაან მიყვარხარ მთელი დღეები შენზე ვფიქრობ. არ ვიცი რა და როგორ უნდა გითხრა, ასე არასდროს არავინ მყვარებია.

ამის შემდეგ კი მეც ღრმად ამოვისუნთქე და ვუთხარი, რომ მეც მიყვარდა. აუუუ იცით უკვე როგორ შემიყვარდა ეს ქალაქი

მეორე დღე: სკოლა

აუ ეხლა რა წავა სკოლაში. როგორ მეზარება და თან არ მინდა ახალი სკოლა და ახალი პრობლემები. მაგრამ რას ვიზამ უნდა წავიდე. 

ნახევარ საათში სკოლაში ვიყავი. ვერ წარმოიდგენთ რა ნელა მოვდიოდი :). როცა სკოლაში შევედი ყველამ მე შემომხედა. ვაიმე როგორ შემრცხვა. გოგოები უცებ ალაპარაკდნენ, მეგონა ჩემზე და ჩემს ნაკლზე ლაპარაკობდნენ. ვაიმე როგორ მინდოდა გაქცევა, მაგრამ ვერაფერი რომ ვეღარ ვქენი მოსაცმელი გავისწორე და გზა გავაგრძელე. უცებ მაილი დავინახე:

- დემ შენ აქ?

- ხო ამიერიდან აქ

- wow მაგარია, რა გაკვეთილი გააქ?

- მათემატიკა

- მე ბიოლოგია :( წამო მიგაცილებ ოთახამდე

- კარგს იზამ

მათემატიკის გაკვეთილი ძალიან მოსაწყენი იყო. ერთი ბიჭი გავიცანი ვიღაც ჯეიდენი. 

ისე სიმპატიური კი იყო, მარგამ ჩემი ჯო ყველას მერჩვნა. დერეფანში როცა გავედი მაილი შემომხვდა

- საით? - ვკითხე მე

- სახლში დედაჩემი გამხდარა ცუდად და

- აა მიდი წადი წადი

დასვენებაზე კავეტერიაში შევედი. ყველა მაგიდა დაკავებული იყო. უცებ ჯეიდენმა დამიძახა და თავისთან „მიმიხმო"

რამდენიმე დღის შემდეგ

მე და ჯო ერთად ძალიან კარგად ვიყავით. დავდიოდით კონცერტებზე, დისკოტეკებზე, კინოში მოკლედ დროს ძაან მაგრა ვატარბდით. ბავშვებიც ძალიან კარგები იყვნენ. განსაკუთრებით მაილის დავუმეგობრდი. ძაან კარგი გოგო იყო და არა მარტო ის. სკოლაშიც კარგ დროს ვატარებდი. ჯეიდენი ძალიან კარგი ბიჭი იყო. მაგრამ ვერ დაიჯერებთ ერთ დღეს რა მოხდა. როდესაც სკოლა დამთავრდა ჯეიდენმა გამაჩერა და გვერდზე, კუთხეში გამიყვანა. 

- დემ რაღაც უნდა გითხრა

- მიდი რისი გერიდება მიდი მითხარი

- იცი ძალიან კი მიჭირს თქმა, მაგრამ....

- მიდი მიდი პირდაპირ მითხარი

- კარგი, მოკლედ მინდა გითხრა რომ ძაან ძაან მიყვარხარ. შენს გარეშე უკვე წუთსაც ვეღარ ვძლებ....

მე გავშეშდი ვერაფერი ვერ ვუთხარი. 

- დემ ვიცი რომ შეყვარებული დყავს მაგრამ გთხოვ რომ დაფიქრდე - და წავიდა

მე მარტო დავრჩი. სახლში რომ მივედი ოთახში შევიკეტე და ტირილი დავიწყე. არჩევანის წინაში დავდექი ჯო თუ ჯეიდენი. არ ვიცოდი ვინ უნდა ამერჩა უკვე საერთოდ დავიკარგე. ჯეიდენის სიტყვების შემდეგ უკვე აღარ ვიცოდი მიყვარდა თუ არა ჯო. მოკლედ სულ დავიკარგე...

გაინტერესებთ ვინ ავირჩიე? კარგით გეტყვით რაც მოხდა. მე გავთხოვდი და ვიზე? ვიზე და ჯოზე. ის ჩემი ერთადერთი და ნამდვილი სიყვარული იყო, არის და იქნება სამუდამოდ...

იმედია მოგეწონათ. გთხოვთ დაწერეთ კომენტარები თორემ გასკდა გული...