პირველ რიგში მინდა ეს თავი მივუძღვნა ყველას ვინც კითხულობს ჩემს მოთხობას და კომენტარებს არ იშურებს,,
ესენი არიან:
MiiLeeZz
ChAkUnA
__mariami
-DreamerGirl
smail
jelenatorN1
Gomez
anushkebi98
nini21
ბავშვებო ძალიან მიყვარხართ და იმედია იმედს არ გაგიცრუებთ..
p.s. ბავშვებო თუ ვინმე გამომრჩით გთხოვთ არ გეწყინოთ.. კომენტარებში დაწერეთ და შემდეგ თავს თქვენ მოგიძღვნით...
კონვერტი გავხსენი და შიგნით რაღაც საბუთები ვნახე.. ამოვიღე და კითხვა დავიწყე.. პირველი ფურცელი საავადმყოფოს ამონაწერი იყო.. შემდეგ კი... შემდეგ კი ორსულობის ტესტი, რომელიც დადებითი იყო... ეს წავიკითხე თუ არა ძალიან ცუდად გავხდი.. ფურცლები ხელიდან გადამივარდა, ჩავიკეცე და ტირილი ამიტყდა.. მაილიმ ვერაფრით ვერ დამაწყნარა, თან ჩემი ასეთი მდგომარეობის მიზეზსაც ვერ ხვდებდა, ფურცლები არ აიღო და არ წაიკითხა. მაილი შოკში ჩავარდა.. მალე გოგოებიც მოვიდნენ, ვერაფრით ვერ მიხვდნენ თუ რა ხდებოდა.. მე ისტერიკულად ვტიროდი, ხოლო მაილი გაშტერებული იყო. შემდეგ მაილიმ მათ ფურცლები მიაწოდა.. ისინიც მაილისავით გაშეშდნენ, მაგრამ მათ შორის ნინა ყველაზე ცუდად იყო.. მაშინვე ჩემთან მოვიდა და ჩამეხუტა.. ნინა გოგობს შორის ყველაზე მეტად განიცდიდა ამ ამბავს, რადგან ჯასტინის ნათესავი იყო..
ცოტა დავმშვიდდი, მაგრამ გაკვეთილებზე დარჩენა არ შემეძლო, ძალიან ცუდად ვიყავი. მასწავლებლებს დაველაპარაკე და თავი გავითავისუფლე, გოგოებსაც უნდოდათ წამოსვლა მაგრამ ვთხოვე მათ, რომ მარტო მინდოდა წასვლა და არავინ გამომყოლოდა...
ნელ-ნელა მივუყვებოდი გზას და თან ვფიქრობდი.. ჯასტინმა კიდევ ერთხელ მომატყუა, გული მატკინა.. ცრემლები შეუჩერებლად მომდიოდა... მასთან იყო, მასთან იყო.. მათ მალე პატარა ბავშვი ეყოლებათ.. მთელი გზა ეს აზრი მიტრიალებდა თავში და ვერც კი შევამჩნიე როგორ დავეტაკე ვიღაცას..
უი... მაპატიეთ..
ვიღაც ბიჭი შემოტრიალდა.. ააუშავს ლამაზო.. ხო კარგად ხარ? რატომ ტირი..
-არაფერია მაპატიეთ.. და გავიქეცი..
ის ბიჭიც უკან მოსდევდა.. შემდეგ შევჩერდი და დაველოდე როდის მოვიდოდა ის ბიჭი...
-რატო მომსდევ? რა გინდა?
-არაფერი უბრალოდ დზაან ცუდად გამოიყურები. რამე ხო არ გინდა?
-არა არაფერი გარდა მარტო დარჩენისა...
კარგი მოდი ასე მოვიქცეთ.. შენი ტელეფონის ნომერი დამიტოვე და საღამოს დაგირეკავ.. თუ კარგად იქნები დამელაპარაკე კაი?
ხმის გაცემის თავი არ მქონდა ვერც ვმოძრაობდი.. არ ვიცი რა მჭირდა თანდათან უფრო და უფრო ბუნდოვნად მესმოდა მისი ხმა..
გონზე ჩემს ოთახში და ჩემს საწოლში მოვედი.. არ ვიცი აქ როგორ გავჩნდი, ან რა მჭირდა.. თვალები გავახილე მაგრამ ვიგრძენი რომ ისევ გავითიში...
როდესაც მართლა კარგად გავხდი უვე დაღამებული იყო... ლოგინზე წამოვჯექი, ირგვლივ მიმოვხედე და რას ვხედავ ყველა ჩემს გარშემოა... ზოგს სკამზე ძინავს, ზოგს კიდევ სავარძელში:::დდდ გამეცინა, მაგრამ ისე ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა.. ვაიმე ის ბიჭიც აქ იყო, ნეტა საიდან იცოდა ჩემი სახლი ან რა დამემართა, აქ როგორ ავღმოვჩნდი.. ამ ფიქრში ჩამეძინა... დილით რო გავიღვიძე უკვე 10 საათი იყო... ყვეას ეძინა... გადავწყვიტე ყველა გამეღვიძებია და ასეთი რაღაცა მოვიფიქრე:დდდ.. უცებ დავიწყე კივილი.. ვაიმე რა მჭირს? რა ხდება? მიშველეთ....
ვაიმე უნდა გენახათ მათი სახეები.... ხო ძაან ცუდად ვიყავი მაგრამ კინაღამ გადავფიჩინდი....
ბავშვებმა ერთად მითხრეს ჰაჰაჰა.. რა სასაცილოა...
ბავშვებო გთხოვთ ნორმალურად დაისვენეთ... მკლედ ყველა გავუშვი მხოლოდ მე და ის უცნობი ბიჭი დავრჩით.. ცოტა ხანი ჩუმად ვიყავით და შემდეგ ისევ მე დავარღვიე სიჩუმე..
-დიდი მადლობა რომ დამეხმარე..(მე)
-კარგი რა რისი მადლობა... ყოველთვის შეგიძლია ჩემი იმედი გქონდეს..(უცნობი)
-ხო მაგრამ მე არც კი გიცნობ.. შენი სახელიც არ ვიცი და შენ კიდევ დამეხმარე..(მე)
-კარგი მოდი გავიცნოთ ერთმანეთი..მე დრიუ სილი ვარ.. მსახიობი რამდენიმე ფილმში მაქვს მონაწილეობა მიღებული.. ახლა ერთკინოში მიღებენ და იქ მთავარ როლს შევასრულებ..
მოკლედ გამეცნო, მეც გავეცანი... ძალიან მაგარი ადამიანი აღმოჩნდა.. ძაან გამამხიარულა მასთან საუბარმა. ვთხოვე ცოტა ხანი გარეთ გავსულიყავით თან გულს გადავაყოლებდით და თან უფრო კარგად გავიცნობდით ერთმანეთს.. ორ წუთში მოვემზადე და წავედით..
ბევრი ვისეირნეთ.. დრიუსთან თავს ძაან კარგად ვგრძნობდი.. სასიამოვნო ადამიანი იყო.. ცოტა დავიღალე და სახლისკენ წავედით.. დრიუმ გაცილება შემომთავაზა და მე უარს როგორ ვეტყოდი.. ამ დროს ორივეს ძალიან მოგვინდა ნაყინი.. მე ნაყინის საიდლად წავედი დრიუ კი კოლას საყიდლად გადავიდა მეორე მხარეს:):):)... ვიყიდე და დრიუსთან შესახედად წავედი.. მივუახლოვდი.. ვიღაცას ელაპარაკებოდა, რომელიც ხურგით იდგა.. ვერცერთმა ვერ შემხედა როგორ მივუახლოვდი..
მოვედი დრიუ(მე)
ამ დროს ის ორივე შემოტრიალდა.. და ვინც ყველაზე ძალიან არ მინდოდა ის აღმოჩნდა..
-ჯასტინ?(მე)
-სელენა? აქ რა გინდა? ან დრიუს საიდან იცნობ?(ჯასტინი)
-თქვენ ერთმანეთს იცნობთ?(დრიუ)
-არ მიპასუხებ სელენა?(ჯასტინი)
ძალა მოვიკრიბე და ვუთხარი..
-აი ეგ უკვე ჯასტინ ბიბერ შენი საქმე ნამდვილად არ არის..(მე)
-რა? სელენა რა გჭირს? ეგრე რატო მელაპარაკები?(ჯასტინი)
-კარგი რა.. ეგრე რატო გელაპარაკები? არ იცი ხო? კარგი მაშინ ყველაფერი ეშლის კითხე და გეტყვის ან კიდევ განახებს...(მე)
-მოიცა მეც გამაგებიეთ რა ხდება..(დრიუ)
-არაფერი და წავედით, ყოველ შემთხვევაში მე წავედი რადგან აქ არაფერი მესაქმება..(მე)
შევტრალდი და წასვლას ვაპირებდი რომ ჯასტინმა ხელი მომკიდა და მისკენ შემატრიალა..
-მოიცა მე ლაპარაკი არ დამისრულებია.. ვერაფერი გავიგე და სანამ ნორმალურად არ ამიხსნი ვერსადაც ვერ წახვალ..(ჯასტინი)
-ჯასტინ ზედმეტი მოგდის.. როგორ იქცევი.. გოგოსთან მოქცევა სულ დაგავიწყდა/(დრიუ)
-აუ დრიუ შენ მოკეტე.... მგონი სელენას ველაპარაკები და საერთოდ აქ რას აკეთებ? სელენას საიდან იცნობ?(ჯასტინი)
-ვსიო, მორჩა ჯასტინ.. უკვე ყველაფერი მომბეზრდა რაც შენ შეგეხება.. გთხოვ თავს ნუ იდებილებ თითქოს არაფერი იცოდე.. როდესაც ყველაფერი მშვენივრად იცი.. აი ახლა უკვე მესმის რატომ გააცდინე სკოლაში პირველი დღე და ნინას რატო უთხარი თითქოს ანდერძთან დაკავშირებით გქონდა საქმე მოსაგვარებელი.. და თურმე...
სიტყვის გაგრძელება ვეღარ შევძელი..
-სელენა რაებს ბოდიალობ.. მართლა მაგ საქმისთვის წავედი..(ჯასტინი)
-კაი რა.. სიმართლე მაინც თქვი .. რაღაცის მაინც შეგრცხვეს..(მე)
ამ დროს ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა... გავხსენი და რას ვხედავ.. თან სურათი ახლავს სადაც ჯასტინი და ეშლი ერთად არიან ლოგინში... ამას რომ შევხედე ძალიან ცუდად გავხდი ტელეფონი ჯასტინს მივაჩეჩე და მე გამოვიქეცი.. ეტყობა დრიუ აპირებდა გამოკიდებას მაგრამ ჯასტინმა შეაჩერა.. უკნიდან მესმოდა ჯასტინის ყვირილი არა ბღავილი.. მეძახდა..
სელენა გთხოვ ყველაფერს აგიხსნიო, მაგრამ მე შეუჩერებლად გავრბოდი..
სახლში შევვარდი თუ არა მაშინვე დივანზე დავეგდე და ტირილი მოვრთე.
. სახლში არავინ იყო.. ცოტა ხანში ჩემს ოთახში ავედი და იქ გავაგრძელე ტირილი, გავიგე როგორ შემოვიდნენ ბავშვები, მაგრამ არაფრის თავი არ მქონდა, მაშივე კარები ჩევკეტე..
რამდენიმეჯერ მოვიდნენ, მაგრამ ყველას ვთხოვე რომ არ შევეწუხებიე არავის, ძალიან ცუდად ვიყავი და ვერავის ვერ დაველაპარაკებოდი..
ასე გათენდა მეორე დღეც.. მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჩავს.. გადავწყვიტე არაფერი შემემჩნია და თავ აწეული წავსულიყავი სკოლაში.. სწრაფად ჩავიცვი და ოთახიდან გავედი.. ალბათ ეგონათ ბავშვებს რომ წასვლას არ ვაპირებდი, რადგან უკვე კარებში გადიოდნენ, როვა მე მივაძახე უკან მათ.. რაიიყოთ მე არ უნდა დამელოდოთ ხო?:):)
ბავშვებს ძაან გაუხარდათ რომ როგორც იქნა გამოვედი ჩემი ოთახიდან გამოვედი და სკოლაში გადავწყვიტე წასვლა..
bavshvebo imedia mogewonat.. da didi bodishi minda mogixadot radgan dzaan damagvianda axali tavis dadeba.. gpirdebit rom ase agar davagvianeb... gtxovt komentarebi damiweret, rata vicode rom girs motxrobis gagrdzeleba.. miyvarxart bavshvebo dzaan :*:*:*:
|
