-ვინ ვარ მე? საერთოდ რას წარმოვადგენ? რატომ დავიბადე? რისთვის მოვედი?
-ვინ ხარ? ჩემი ხარ... რას წარმოადგენ? ყველაფერს... რატომ დაიბადე? იმიტომ რომ შეგიყვარო... რისთვის მოდი? იმიტომ რომ ჩემი გახდე...
-შენ რა იცი? ვინ გითხრა?
-ვინ მითხრა? სიყვარულმა რომელსაც გულით ვატარებ...
უცებ კიმი გავარდა. ამაზე ძალიან ცუდად გავხდი ჯასტინი მოვიშრე და მას გავეკიდე, ჯასტინი კი მე გამომეკიდა.
-კიმ კიმ კიმ - ვუძახდი მე
-რა გინდა? გინდა რომ დამცინო? თუ რა გინდა? - გამომიბრუნდა. ძალიან გაბრაზებული იყო და ამის მიზეზიც ქონდა - რა გინდა? რატომ დაბრუნდი? ყველაფერი კარგად იყო სანამ არ დაბრუნდი? რა გინდა საერთოდ ელენა? ნეტა მართლა მომკვდარიყავი... - მე თვალებიდან ცრემლები მომდიოდა. ამ დროს ჯასტინი მოვიდა და იყვირა
-კიმ გაჩერდი!!!
-კარგი რა ჯასტინ. ორივემ საქვეყნოდ დამამცირეთ. ხომ შეგეძლოთ რომ მოგვიანებით გეკოცნათ ერთმანეთისათვის და ნორმალურად აგეხსნათ ყველაფერი? არა სახალხოთ მოინდომეთ... თქვენ გგონიათ ვერ ვხვდებოდი რომ თქვენს შორის რაღაც ხდებოდა? დებილი ხომ არ ვარ...
-კიმ გთხოვ მაპატიე - ვთხოვდი მე
-რა გაპატიო ელენა რა? მითხარი რა უნდა გაპატიო?
-კიმ ყველაფერი ეგრე არ არის როგორც შენ გგონია - თქვა ჯასტინმა
-აბა როგორ არის ჯასტინ როგორ? შენი აზრით ვინ დამიბრუნებს იმ ხუთ წელს რომელიც შენ შემოგწირე? ვინ დამიბრუნებს? სულ ტყუილად რომ შემოგწირე... მეგონა შევძლებდი რომ შენთვის ელენა დამევიწყებინა მაგრამ აჰა შედეგი... - პასუხს ვერცერთი ვერ ვცემდით. ანდა რა საჭირო იყო პასუხი? ისედაც ვიცოდით რომ დამნაშევეები ვიყავით და თავის მართლებას აზრი არ ქონდა - ანდა რა აზრი აქ რამეს რომ გეუბნებით - თქვა კიმმა და წავიდა. მინდოდა დამებრუნებინა, მაგრამ ჯასტინმა არ გამიშვა. გულში ჩამიკრა და მითხრა
-გადაუვლის და დაბრუნდება. ნუ გეშინია გვექნება დრო რომ ყველაფერი აუხსნათ. ახლა ცრემლები მოიწმინდე ხომ იცი არ მიყვარს როცა ტირი და ყველაფერი მომიყევი რაც მოხდა - ჯასტინმა მის ნომერში ამიყვანა. ასე ვთქვათ მომასულიერა და მოყოლა დამაწყებინა
-სიმართლე რომ გითხრა ბევრი არაფერი მახსოვს. ავარიაა საერთოდ მხოლოდ ის მახსოვს რომ ირლანდიაში გავიღვიძე ახალი სახელით ჩარლი...
-მოდი იმას გკითხავ რაც ყველაზე მეტად მაინტერესებს კარგი?
-კარგი
-ბავშვი?
-რა ბავშვი? არანაირი ბავშვი არ მახსოვს
-ელენა შენ ორსულად იყავი ლოს-ანჯელესიდან რომ წადი
-რა?
-ხო გახსოვს სტელამ რომ წაგიყვანა გამოკვლევაზე... - მე პასუხი არ გამიცია. - აი იქ თქვეს რომ ორსულად იყავი - ენა ჩამივარდა.
-ანუ ეს იმას ნიშნავს რომ...
-ხო ელ - კანკალმა ამიტანა. ძალიან ცუდად გახვდი. აღარ ვიცოდი რა მექნა. მინდოდა მეყვირა. მინდოდა მეტირა. სიმართლე რომ გითხრათ არ ვიცოდი რა მინდოდა. ჯასტინი მოვიდა და ჩამეხუტა თან კი ყურში მეუბნებოდა „დამშვიდდი, არაუშავს ხდება ხოლმე". მისი ეს სიტყვები საოცრად მამშვიდებდა. მერე წყალი მომცა და მის ლოგინზე მიმაწვინა, თვითონ კი წვეულებაზე დაბრუნნა. რომ დაბრუნდა მე უკვე ჩაძინებული ვიყავი. დილით იქვე დივანზე მძინარე დავინახე.
ვერ წარმოიდგენთ როგორ მიხაროდა. გუშინდელი დღის შემგედ მისი დანახვა, რადგან მეგონა რომ ის ყველაფერი მხოლოდ და მხოლოდ სიზმარი მეგონა... უცებ ოთახში სტელა შემოვადა(როგორც ადრე იცოდა) და ასე ვთქვათ თავზე დაგვახტა.
-აუ რა იყო სტელა არ შეიძლება დღე ისე რომ დაიწყოს შენ რომ არ დამახტე თავზე? - აბუზღუნდა ჯასტინი
-მოიცა ნახეთ რა ამბავია ატეხილი - და ჟურნალი დამანახა
-აბა მანახე - და ჟურნალი ხელიდან გამოვდღლიზე. ჟურნალის გარეკანზე ჩემი, ჯასტინისა და კიმის ფოტო იყო სათაურით „სრული აურზაური: სასიყვარულო სამკუთხედი"...
